Από την 1η Ιανουαρίου του 2023, ο Mattia Binotto αποτελεί πλέον παρελθόν για την ομάδα της Ferrari. O γεννημένος στη Λοζάνη τεχνικός προσχώρησε στο τμήμα κινητήρων της Ferrari το 1995 και έγινε επικεφαλής απόδοσης του V10 του Michael Schumacher στην πίστα κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής της Scuderia. Ανήλθε στην ιεραρχία του Maranello για να γίνει επικεφαλής του τμήματος κινητήρων το 2013, τεχνικός διευθυντής το 2016, μετά την αποχώρηση του James Allison, που βρίσκεται τώρα στη Mercedes.
Υπό την τεχνική ηγεσία του Binotto η Ferrari έκανε δύο πολύ καλές σεζόν (το 2017 και 2018) και εντέλει αντικατέστησε τον Maurizio Arrivabene (το υποχείριο του προ-προηγούμενου CEO της Ferrari, Sergio Marchionne), με τον οποίο ο Binotto φαίνεται ότι δεν είχε καλές σχέσεις) στη θέση του επικεφαλής της ομάδας στις αρχές του 2019.
Η κακή απόδοση της Ferrari τα προηγούμενα δύο χρόνια είχε τις ρίζες της στους συμβιβασμούς που έπρεπε στον τομέα της μονάδας ισχύος έπειτα από τη μυστική συμφωνία με τη FIA για την παράτυπη λειτουργία της, στις αρχές του 2020. Ο Binotto έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι η εκμετάλλευση γκρίζων ζωνών των κανονισμών ήταν ιδέα του Marchionne. Με την ευκαιρία των καινούργιων τεχνικών κανονισμών φέτος, η Scuderia επέστρεψε στις νίκες, προετοιμάζοντας ένα πολύ καλό πλαίσιο και τον ισχυρότερο κινητήρα του grid. Ωστόσο, η αξιοπιστία του ιταλικού V6 αποδείχθηκε αχίλλειος πτέρνα, καθώς η Ferrari είχε εστιάσει περισσότερο στις επιδόσεις, γνωρίζοντας ότι μπορεί να διορθώσει τυχόν προβλήματα στην πορεία.
Η εξέλιξη του μονοθεσίου πήρε την κατιούσα κατά τη διάρκεια της σεζόν, σε σχέση με την ανοδική πορεία της Red Bull, ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ferrari ήταν η διαχείριση της στρατηγικής αγώνα και ο Binotto αρνήθηκε να κάνει αλλαγές σε αυτό τον τομέα, κάτι που σίγουρα λειτούργησε εναντίον του στον ισολογισμό της χρονιάς. Ο Binotto προσπαθούσε να προστατεύσει τους ανθρώπους της ομάδας και να δημιουργήσει σταθερότητα, αλλά δεν είχε αρκετή πυγμή για να πραγματοποιήσει αλλαγές που κατά τη γνώμη μας είναι εμφανές ότι πρέπει να γίνουν.
Οι ιθύνοντες της Ferrari, ο πρόεδρος John Elkann -εγγονός του Gianni Agnelli– και ο CEO Benedetto Vigna -ο ειδήμον των ημιαγωγών που έφερε πολλαπλές αλλαγές στις ανώτερες διοικητικές θέσεις της αυτοκινητοβιομηχανίας του Maranello- δεν ήταν ευχαριστημένοι με την πορεία της ιταλικής ομάδας στο φετινό Πρωτάθλημα. Πέραν των στρατηγικών λαθών, η πορεία εξέλιξης του μονοθεσίου δεν ήταν ικανοποιητική και αυτό ήταν ένα από τα βασικότερα προβλήματα της Ferrari τόσο το 2017 όσο και το 2018. Φέτος, συνέβη υπό διαφορετικές συνθήκες ελέω budget cap, αλλά το αποτέλεσμα παρέμεινε το ίδιο.
Ο Binotto ήθελε να αξιολογηθεί βάσει του 2023, όταν θα είχε ολοκληρωθεί η προσπάθεια επίλυση των φετινών προβλημάτων, ωστόσο, γνώριζε πως δεν είχε πλέον την αμέριστη υποστήριξη που απολάμβανε υπό τη διοίκηση του πρώην CEO, του Μαλτέζου Louis Camilleri, ο οποίος αποχώρησε από τη Ferrari στο τέλος του 2020 για προσωπικούς λόγους. Συνεπώς, ο Binotto αποφάσισε να παραιτηθεί πριν τον απολύσουν. Ωστόσο το πρόβλημα της Ferrari δεν είναι η αλλαγή του αγωνιστικού διευθυντή, μία ανέκαθεν «καυτή» θέση, ακόμα και στα χρόνια του ιδρυτή Enzo Ferrari. To πρόβλημα είναι ότι άνθρωποι που δεν ασχολούνται με την καθημερινή λειτουργία της ομάδας έχουν υπερβολική ισχύ όσον αφορά τη μοίρα της.
Πρόκειται για ένα απαρχαιωμένο μοντέλο -σχολής Enzo- το οποίο δεν λειτουργεί στη σύγχρονη Formula 1, όπου τα κέρδη είναι σταδιακά και η σταθερότητα παίζει καθοριστικό ρόλο. Κατά την ταπεινή μας άποψη, ο Binotto ήταν ο καλύτερος διευθυντής της Scuderia από την εποχή του Jean Todt, με γνώση και εμπειρία όσον αφορά πως θα πρέπει να λειτουργεί μία ομάδα της Formula 1 και επίσης τους… βυζαντινισμούς που επικρατούν στο Maranello.
Ωστόσο, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που έκανε τη διαφορά στη χρυσή εποχή του Todt, ήταν ότι ενεργούσε εν λευκώ, κάτι που σύμφωνα με κάποιους επιχείρησε να διακόψει ο Marchionne, οδηγώντας στη μετέπειτα έξοδο του Γάλλου. O τότε πρόεδρος της Ferrari, Luca Montezemolo, είχε κάνει το λάθος να προωθήσει το Stefano Domenicali -γέννημα-θρέμμα του Maranello- αντί του Ross Brawn.
Έκτοτε ξεκίνησε η μετάβαση στη Ferrari που γνωρίζαμε και πριν τη χρυσή εποχή. Αυτή τη στιγμή, η Scuderia διανύει τη δεύτερη μεγαλύτερη πορεία της στη Formula 1 χωρίς τίτλο. Το αρνητικό ρεκόρ είναι 21 χρόνια χωρίς τίτλο οδηγών (1979-2000) και φέτος συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από τον τίτλο του Kimi Raikkonen το 2007.
Παρότι ο επικρατέστερος υποψήφιος για τη θέση του Mattia Binotto, o Γάλλος Frederic Vasseur εκτιμάται στους αγωνιστικούς κύκλους για τις ικανότητές του, δύσκολα θα ξεφύγει από την τακτική του να είναι υποχείριο της ανώτερης ιεραρχίας της Ferrari και σίγουρα θα έχει να αντιμετωπίσει εσωτερικές διαμάχες από ανθρώπους που βρίσκονται ήδη στην ομάδα.
Δυστυχώς, η συγκεκριμένη επιλογή δεν αποτελεί δείγμα ότι η Ferrari απομακρύνεται από τους βυζαντινισμούς που χαρακτηρίζουν την ιστορία της. Αναφέρεται ότι πέρυσι το χειμώνα είχε προσεγγίσει τόσο τον επικεφαλής της Red Bull, Christian Horner, όσο και αυτόν της McLaren, Andreas Seidl, λαμβάνοντας αρνητική απόκριση σε αμφότερες τις περιπτώσεις.
Υπέρ του Vasseur έχει σίγουρα λειτουργήσει η συνεργασία του με τους ιθύνοντες της Stellantis (το 14,4% της οποίας ανήκει στην Exor της οικογένειας Agnelli, όπως και το 29,9% της Ferrari) και της Alfa Romeo, όπως επίσης και το γεγονός ότι ο Γάλλος έχει διατελέσει για περισσότερο από μία δεκαετία συνέταιρος του Nicolas Todt, γιου του Jean και μάνατζερ του Charles Leclerc. Μπορεί -αν επιβεβαιωθεί η πρόσληψη του Vasseur- να θεωρηθεί ως μία νίκη του στρατοπέδου του Μονεγάσκου και να του εξασφαλίσει κύρος σαφούς Νο. 1 οδηγού στη Scuderia; Θα το μάθουμε του χρόνου.
Το πρόβλημα είναι ότι η αλλαγή διευθυντή δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα στη Ferrari. Αυτό που χρειάζεται είναι αλλαγή νοοτροπίας και διαχείριση από ανθρώπους που βιώνουν και έχουν άποψη για την καθημερινή της λειτουργία. Κατά πόσο θα έχει αυτή την ελευθερία ο Vasseur μένει να διαπιστωθεί. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ο νέος επικεφαλής περνά ένα σεβαστό χρονικό διάστημα μερικών μηνών παρατηρώντας τη λειτουργία της, για να διαπιστώσει που υστερεί και που μπορεί να κάνει αλλαγές.
Μία από τις θετικές εξελίξεις λόγω της αποχώρησης του Binotto ενδέχεται να είναι η επιστροφή του πολύ ικανού Simone Resta (από τη Haas) στο τεχνικό τμήμα του Maranello το οποίο χρειάζεται έναν επιφανή επικεφαλής εδώ και αρκετό καιρό. Όσον αφορά τον ίδιο τον Binotto, οι φήμες στην Ιταλία (δια χειρός αναφέρουν ότι βρίσκεται σε συνομιλίες με την Audi, η οποία αναμένεται να αγοράσει τη Sauber, ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη διαδικασία επάνδρωσης του τμήματος κινητήρων.
Είναι σίγουρο ότι ο Binotto θα διανύσει μία χρονική περίοδο κατά την οποία δεν θα του επιτρέπεται να εργαστεί σε άλλη ομάδα. Αυτή μπορεί να είναι διάρκειας 6 ή 12 μηνών. Σύμφωνα με άλλες φήμες, ο Ιταλός βρίσκεται στον κατάλογο της Alpine, αλλά θα μπορούσε να κινήσει το ενδιαφέρον και της Mercedes. Άλλωστε, προς τα εκεί κατευθύνθηκαν στο παρελθόν οι Ross Brawn, James Allison και Aldo Costa.
