Η Red Bull RB18 είναι το καλύτερο μονοθέσιο της φετινής σεζόν και ένα από τα πιο κυρίαρχα στην ιστορία της Formula 1. Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στην ανωτερότητα της RB18, η οποία αυξήθηκε ακόμα περισσότερο έπειτα από την εφαρμογή της τεχνικής υπόδειξης TD39 στο GP Βελγίου, που έκανε πιο αυστηρά τα τεστ ακαμψίας στα δάπεδα των μονοθεσίων.
Άλλο ένα μεγάλο πλεονέκτημα του φετινού μονοθεσίου της Red Bull είναι το γεγονός ότι ποτέ δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα του porpoising, των αεροδυναμικών ταλαντώσεων που παρατηρείται σε πολλά μονοθέσια της καινούργιας γενιάς τεχνικών κανονισμών. Ο 63χρονος Adrian Newey θεωρείται ο άνθρωπος με τη μεγαλύτερη τεχνική κατανόηση του τρόπου λειτουργίας ενός μονοθεσίου στα paddock της F1.
Συνεπώς, δεν εξέπληξε τον Βρετανό τεχνικό το γεγονός ότι τα φετινά μονοθέσια εγκυμονούσαν τον κίνδυνο να παρουσιάζουν εκτεταμένο porpoising. O Newey εξηγεί: «Σπούδασα αεροδυναμική ground effect και η τελευταία μου εργασία κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ήταν η εφαρμογή της σε αυτοκίνητα αγώνων αντοχής».
«Έψαχνα για πρακτική άσκηση και έγραψα στις ομάδες που αγωνίζονταν τη σεζόν του 1980. Οι περισσότερες από αυτές δεν ανταποκρίθηκαν. Ο Harvey Postlethwaite, ο οποίος εργαζόταν τότε στη Fittipaldi, μου προσέφερε τότε μια θέση μαθητευόμενου στο τμήμα αεροδυναμικής του. Όπως αποδείχθηκε, έγινα ο επικεφαλής του τμήματος εκείνη την ημέρα, καθώς ήμουν μόνο εγώ».
Ο Newey αναφέρει ότι τα πράγματα που έμαθε από τα ground effect μονοθέσια της ομάδας του δύο φορές Πρωταθλητή της F1, Emerson Fittipaldi, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 τον βοήθησε στην φετινή αλλαγή τεχνικών κανονισμών: «Είχα μια βασική κατανόηση της αρχής του ground effect και επίσης του φαινομένου που βλέπαμε πριν από 40 χρόνια ως ‘porpoising’ ή αναπηδήσεις. Έτσι μάντεψα τι μας περίμενε. Ίσως να με εξέπληξε η έκταση του φαινομένου. Στην πραγματικότητα, όλοι θα έπρεπε να το γνωρίζουν. Είναι ένα φαινόμενο που βρίσκεται στα γονίδια αυτών των μονοθεσίων».
Ωστόσο, η εμπειρία βοηθάει, αφού όπως εξηγεί ο Newey, «είναι δύσκολο να αναπαραχθεί αυτό το πρόβλημα σε ένα μοντέλο. Το μοντέλο είναι σταθερό στην αεροσήραγγα, οπότε δεν μπορείς να το προσομοιώσεις. Υπήρχαν όμως τρόποι να το προβλέψουμε και το καταφέραμε σχετικά γρήγορα. Με τις αναβάθμισεις στην τελευταία ημέρα χειμερινών δοκιμών στο Μπαχρέιν, το είχαμε περιορίσει σε επίπεδο που δεν θα μας ενοχλούσε».
«Το πρόβλημα με τα μονοθέσια με ground effect, είναι ότι σε ενθαρρύνουν να λειτουργείς στο όριο της αεροδυναμικής σταθερότητας. Αν υπερβείς αυτό το όριο, θα υπάρχουν αναπηδήσεις. Η εύρεση του σωστού συμβιβασμού μεταξύ αεροδυναμικού φορτίου και αναπηδήσεων δεν είναι εύκολη. Η πρώτη μας προσπάθεια δεν ήταν αρκετά σταθερή».
Ωστόσο, ο Newey γνώριζε επίσης ότι στο φαινόμενο του porpoising συνέβαλε και ο σχεδιασμός των αναρτήσεων, επάνω στο σχεδιασμό των οποίων εργάστηκε για την RB18 ο Βρετανός: «Τότε στη Fittipaldi, πειραματιστήκαμε λαστιχένια ελατήρια στο Silverstone. Ο Harvey τα λάτρευε. Αλλά έκαναν τις αναπηδήσεις χειρότερες. Το αυτοκίνητο αναπηδούσε τόσο δυνατά στην τελική ευθεία που οι εμπρός τροχοί ανασηκώνονταν. Ήταν ένα καλό μάθημα για το ότι παίζουν ρόλο και οι μηχανισμοί του μονοθεσίου».
«Αυτά τα μονοθέσια απαιτούν πάρα πολλούς συμβιβασμούς. Το κόλπο είναι να βρεις τον καλύτερο συμβιβασμό μεταξύ απόστασης από το έδαφος, αεροδυναμικού φορτίου και αναπηδήσεων. Πριν από 40 χρόνια βέβαια, δεν είχαμε τα εργαλεία προσομοίωσης που έχουμε σήμερα. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερο την αντίληψή μας. Από την άλλη, οι κανόνες προσέφεραν μεγαλύτερη ελευθερία. Οι πλευρικές ποδιές και ο σχεδιασμός των τούνελ στο κάτω μέρος του μονοθεσίου, μας έδιναν πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να λύσουμε το πρόβλημα εκείνη την εποχή».
