Για μια ακόμα φορά η σκόνη του Ακρόπολις «κάθισε» και η ώρα του απολογισμού έφτασε. Στα θετικά κρατάμε ότι η σκόνη θα σηκωθεί και πάλι από τους κορυφαίους οδηγούς το κόσμου σε μερικούς μήνες και ξανά το 2023. Γι’ αυτό πρέπει να δούμε τι πήγε στραβά, τι κρατάμε και τι μπορεί να βελτιωθεί.
Πρώτα από όλα η City Stage. Γέμισε το διαδίκτυο με φωτογραφίες και βίντεο της υπέρ ειδικής διαδρομής του Ράλλυ Ακρόπολις. Από την προετοιμασία, το κλείσιμο και στήσιμο της διαδρομής, τις δοκιμές των πληρωμάτων μέχρι τελικά τη διεξαγωγή της. Όπως είναι αναμενόμενο δεν ήταν όλα τα σχόλια θετικά. Πολλοί διαμαρτυρήθηκαν για τη δύσκολη πρόσβαση θεατών, τα λίγα σημεία με ορατότητα, ακόμα και την ιδέα μιας διαδρομής γύρω από την πλατεία Συντάγματος. Και δεν είχαν άδικο. Ταυτόχρονα όμως πολλοί εξύμνησαν τις εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου, διαφημίζοντας την Αθήνα και την Ελλάδα. Και ακόμα περισσότεροι βλαστήμησαν προσπαθώντας να κινηθούν στο κέντρο της πόλης και τους γύρω δρόμους.
Τα Ράλλυ είναι ένα πολύ ακριβό σπορ, τόσο για τους συμμετέχοντες, όσο και για τους οργανωτές. Και η υπέρ ειδική διαδρομή είναι συνήθως μια εκδήλωση με στόχο την προβολή και όχι την οδηγική απόλαυση. Προβολή της χώρας, του αγώνα και των χορηγών του. Και προβολή των χορηγών των μικρότερων συμμετοχών, οι οποίοι πιθανότατα δεν θα έβλεπαν σε καμιά άλλη περίπτωση τα σήματα τους σε τρεις ταυτόχρονες ζωντανές τηλεοπτικές μεταδόσεις σε ένα συνδρομητικό και ένα κρατικό κανάλι, αλλά και στο διαδικτυακό του WRC. Έτσι πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι τα ράλλυ προσαρμόζονται στις ανάγκες του promoter και της τεράστιας παγκόσμιας προβολής που προσφέρει.
Οι θεατές δαιμονοποιήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις. Επειδή κάθονταν σε λάθος σημεία, επειδή μετακινούνταν ανάμεσα στις διελεύσεις των αγωνιστικών αυτοκινήτων, επειδή ήταν πάρα πολλοί. Αλλά είναι φυσικό να υπάρχουν πολύ περισσότεροι θεατές. Αφού πλέον «συμπυκνώνονται» σε μόλις 3-4 ειδικές διαδρομές κάθε ημέρα όσοι θα βρίσκονταν διάσπαρτοι σε 6-7 διαδρομές στο κοντινό παρελθόν ή σε 10-12 στο λίγο πιο μακρινό. Επιπλέον οι «επαγγελματίες» μόνιμοι θεατές, λάτρεις του Ακρόπολις, που είχαν συγκεκριμένα σημεία από όπου παρακολουθούσαν, βρήκαν εφέτος το δρόμο κλεισμένο αρκετά πιο μακριά από τις προηγούμενες φορές. Έτσι υπήρχαν εντάσεις και διαπληκτισμοί.
Το θέμα της ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για την Οδική Ασφάλεια μέσα από τους αγώνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει πάντα χώρο να αναπτυχθεί. Η σχεδόν μια ώρα απεγκλωβισμού στην επίδειξη, το κόψιμο 6 κολώνων και ο ουρανός του σκουριασμένου αυτοκινήτου που έφυγε ως άλλος επιτάφιος δεν κατάφεραν να αντισταθμιστούν από τις επισημάνσεις ότι ο χρόνος είναι πλασματικός.
Η City Stage δίχασε και σε αυτό τον τομέα, με πολλούς να κριτικάρουν την ιδέα της πλατείας και της δεξιοτεχνίας γύρω από «βαρέλια» ως κατάλοιπο μιας άλλης εποχής, που δεν μοιράζεται την κουλτούρα και τη φιλοσοφία των ράλλυ και της Οδικής Ασφάλειας, αλλά της επίδειξης και της κόντρας.
Το σίγουρο είναι ότι μέσω της City Stage παρακολούθησαν τον αγώνα πολλοί άνθρωποι που δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα να πάρουν τα βουνά και τα λαγκάδια για να δουν το σκληροπυρινικό, καθαρά αγωνιστικό κομμάτι του αγώνα που οι μυημένοι απολαμβάνουμε. Άλλωστε αυτή είναι η «γραμμή» της διεθνούς Ομοσπονδίας, Να φέρουμε το ράλλυ εκεί που είναι ο κόσμος και να μη περιμένουμε τον κόσμο να πάει εκεί που είναι το ράλλυ.
Από τη θέση του οδηγού, η City Stage προβλημάτισε κυρίως στα σημεία των περιστροφών γύρω από τα «βαρέλια». Παρότι ο δρόμος είναι φαρδύς, πολλοί οδηγοί με τετρακίνητα αυτοκίνητα δυσκολεύτηκαν, ενώ με τα εμπροσθιοκίνητα τα πράγματα ήταν ακόμα δυσκολότερα. Προσωπικά απόλαυσα την παρακολούθηση από κοντά, αλλά η αναμέτρηση δύο αυτοκινήτων μέσα στο ΟΑΚΑ είχε πολύ περισσότερο θέαμα, ενδιαφέρον, έσοδα και ασφάλεια από άποψη Covid-19.
Το περιστατικό που στέλεχος του αγώνα απομακρύνει τον Περιφερειάρχη από τη θέση που μόλις του έχει υποδειχθεί στη ράμπα της εκκίνησης, έκανε το γύρο του διαδικτύου. Ενώ το δεύτερο, στην κερκίδα εμπρός στη Βουλή, με την παρόμοια απομάκρυνση ατόμου που πήρε την παράλογη πρωτοβουλία να καθίσει στην πρώτη σειρά, ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της FIA, το είδαμε ζωντανά όσοι βρισκόμαστε στην απέναντι κερκίδα.
Με το Ακρόπολις επίσημα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ το 2022 και το 2023, αφ’ ενός ελπίζω να γυρίσει στην χρονολογική θέση του, τον Ιούνιο και αφ’ εταίρου εύχομαι να μην βασιστεί στο ελληνικό φιλότιμο μερικών συντελεστών του και να καλυφθούν οι όποιες αδυναμίες έχουν εντοπιστεί.
Για παράδειγμα θα ήθελα να δω τα φανάρια στο Σύνταγμα σβηστά, ώστε να μην κάνουν το γύρο του κόσμου εικόνες των πρωταθλητών να περνούν με κόκκινο φανάρι. Με τις λίγες ειδικές διαδρομές κάθε ημέρα, μπορεί εύκολα να γίνει μια επιλογή 2 προσβάσεων και να υπάρχει συνεχής και δωρεάν μετακίνηση θεατών με van από το σημείο που η αστυνομία κλείνει το δρόμο ως την ειδική διαδρομή. Θα ήθελα να είχε φροντίσει η οργάνωση ώστε τα μέλη της επιτροπής «Motorsport Greece» να έχουν κάποιο πάσο και μια διανυκτέρευση σε ένα ξενοδοχείο, ώστε να βρεθούν κοντά στον αγώνα. Θα ήθελα να δω 2-3 νέους ανθρώπους δίπλα σε κάθε εγχώριο σημαντικό στέλεχος του αγώνα, ώστε να εκπαιδευτούν και να δημιουργηθεί μια δεξαμενή στελεχών που θα προχωρήσουν το σπορ τα επόμενα χρόνια. Θα ήθελα να βλέπουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, τον αγώνα με το πάθος και τη συγκίνηση των παλαιότερων και όχι ως μια εργασία. Να υπάρχει αξιοκρατία, δικαιοσύνη, σεβασμός και το Ακρόπολις να αντιμετωπίζεται ως εθνική περιουσία χωρίς εγωισμούς και ιδιοκτήτες.
Τέλος καλό, όλα καλά. Και του χρόνου!
