Παρά την ποινή 9 θέσεων στη σειρά εκκίνησης (λόγω χρήσης 5ου φετινού κινητήρα), που τον έριξε στη 16η θέση, ο 43χρονος Νεοζηλανδός 6 φορές Πρωταθλητής του IndyCar, Scott Dixon, με το μονοθέσιο της Chip Ganassi Racing, έκανε άλλη μια αριστοτεχνική εμφάνιση, με υποδειγματική εξοικονόμηση καυσίμου και κέρδισε τον αγώνα αγώνα 500 μιλίων του St. Louis με διαφορά 22 δευτερολέπτων από τους Pato O’Ward (Arrow McLaren) και David Malukas (Dale Coyne Racing).
O Dixon ακολούθησε στρατηγική 3 pit stop, ενώ οι περισσότεροι αντίπαλοί του επισκέφθηκαν τα pits 5 φορές. Η προσπάθεια του Josef Newgarden να κερδίσει όλους τους αγώνες σε οβάλ πίστα σε μία σεζόν για πρώτη φορά στην ιστορία του IndyCar απέτυχε, όταν χτύπησε στον τοίχο στα τελικά στάδια, ενώ διεκδικούσε τη 2η θέση, έχοντας προηγηθεί στους αρχικούς γύρους με το μονοθέσιο της Penske.
Ο Newgarden είχε διατηρήσει πίσω του τον Colton Herta (Andretti Autosport), ο οποίος όμως υπέκυψε στη μάχη με τον Malukas και έχασε θέσεις και από τις McLaren των Patto O’Ward, Felix Rosenqvist και Alex Rossi. Παρόλα αυτά, ο Herta κατάφερε να ανακτήσει τη 2η θέση έπειτα από τα πρώτα pit stop. Μετά το δεύτερο pit stop, ο O’Ward προσπάθησε να επιτεθεί στο Newgarden.
O Dixon κατάφερε να κερδίσει χρόνο εισερχόμενος στα pits υπό το καθεστώς κίτρινης σημαίας, επεκτείνοντας τα stint του. Αυτό τον έβαλε στην ίδια στρατηγική με τους υπόλοιπους και εμπρός από τους Newgarden, O’Ward, Rossi, McLaughlin και Malukas στην κατάταξη. Οι μεγάλοι χαμένοι σε αυτό το σημείο ήταν οι Will Power, Colton Herta, Alex Palou και Felix Rosenqvist, με τους τρεις τελευταίους να παραλίγο να συγκρουστούν καθώς βούτηξαν στο pit lane, για να συμπληρώσουν καύσιμα.
Στην επανεκκίνηση του 135ου γύρου, λίγο μετά τα μισά του αγώνα, ο O’Ward είχε επαφή με το Newgarden στη μάχη για τη 2η θέση, γεγονός που επέτρεψε στον Dixon να απομακρυνθεί. Ο O’Ward εισήλθε στα pits στον 166o, ξεκινώντας μία αλυσιδωτή αντίδραση pit stop κατά τη διάρκεια των οποίων ο Μεξικανός κατάφερε να υποσκελίσει το Newgarden και να πάρει τη δεύτερη θέση.
Ο Dixon παρέμεινε στην πίστα καθώς οι στρατηγικές διέφεραν και πάλι. Ο Νεοζηλανδός επισκέφθηκε για τελευταία φορά τα pits στον 195ο γύρο, με 65 να απομένουν για την καρό σημαία, προωθώντας τον O’Ward στην κορυφή, εμπρός από τους Newgarden, Rossi, McLaughlin, Malukas και Palou, εντούτοις όλοι τους θα έπρεπε να σταματήσουν ξανά.
Ο Dixon επέστρεψε στην πίστα στη 10η θέση, 10 δευτερόλεπτα πίσω από τον επικεφαλής, αλλά από πλευράς στρατηγικής βρισκόταν στην καλύτερη θέση. Ο Newgarden μπήκε για τελευταία φορά στα pits με 52 γύρους να απομένουν, σε μια προσπάθεια να κάνει undercut στον O’Ward, αλλά οι McLaren του παρέμειναν στην πίστα. Καθώς ο Newgarden πίεζε για να αποκτήσει το πλεονέκτημα έναντι του O’Ward, χτύπησε στον τοίχο στη στροφή 2, και έχασε κάθε ελπίδα να διεκδικήσει τον τίτλο.
Έπειτα από τον τελευταίο γύρο pit stop όλων των υπόλοιπων, ο Dixon είχε τα πάντα υπό έλεγχο, παρά την προσπάθεια του Power να τον πιέσει για να τον αναγκάσει να ξεπεράσει την κατανάλωσή του πριν εισέλθει και αυτός στα pits 13 γύρους πριν από την καρό σημαία. Αυτό άφησε το Νεοζηλανδό πολυπρωταθλητή με μεγάλο προβάδισμα επί του O’Ward. Η εκπληκτική μάχη των Malukas και McLaughlin παραλίγο να καταλήξει σε επαφή στη στροφή 4, με τον πρώτο να επικρατεί και να ανεβαίνει στο βάθρο.
