To πρόβλημα αυτό είναι αεροδυναμικής φύσης και προκύπτει σε υψηλές ταχύτητες στο τέλος των ευθειών. Στις προσομοιώσεις που έκαναν οι ομάδες στα εργοστάσιά τους δεν ήταν ορατό και αρκετές βρέθηκαν προ εκπλήξεως κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας χειμερινών δοκιμών στη Βαρκελώνη εχθές.
Η ονομασία του φαινομένου στα αγγλικά είναι porpoising, όρος ο οποίος χρησιμοποιείται για πλοία, όταν σε μεγάλη θαλασσοταραχή, ανεβοκατεβαίνουν επάνω στα κύματα. Το φαινόμενο αυτό, όπως εξηγεί ο πρώην τεχνικός διευθυντής των Jordan και Stewart, Gary Anderson, προκύπτει από προβλήματα αποκόλλησης της ροής αέρα στο δάπεδο.
Το φαινόμενο παρουσιάζεται όταν τα μονοθέσια φτάνουν υψηλές ταχύτητες. Τότε, το αεροδυναμικό φορτίο που αναπτύσσεται αγγίζει τις μέγιστες τιμές. Αυτό σημαίνει ότι το μονοθέσιο «πιέζεται» περισσότερο προς το έδαφος. Όταν αυτό συμβαίνει πέραν ενός ορίου, το δάπεδο παύει να λειτουργεί σωστά, λόγω αεροδυναμικού stall. Η παραγωγή αρνητικής άντωσης σταματάει και το μονοθέσιο ανασηκώνεται ξανά, μέχρι το δάπεδο να λειτουργήσει και πάλι. Τότε πιέζεται ξανά προς το έδαφος και ξεκινάει ένας κύκλος με το μονοθέσιο να παρουσιάζει συνεχείς ταλαντώσεις.
Ο τρόπος διόρθωσης αυτού του προβλήματος είναι ο σχεδιασμός δαπέδου κατά τέτοιο τρόπο, ώστε όταν πλησιάζει πολύ προς το έδαφος, η αρνητική άντωση που παράγεται να παραμένει η ίδια, ή να αυξάνεται με μικρότερο ρυθμό, ώστε να μην προκύπτουν οι έντονες ταλαντώσεις.
Με τους φετινούς τεχνικούς κανονισμούς, μονοθέσια παράγουν μεγαλύτερο ποσοστό της αρνητικής άντωσης που παρέχει πρόσφυση στον εμπρός άξονα από το δάπεδο και όχι τόσο πολύ από την εμπρός αεροτομή, γεγονός που εντείνει το φαινόμενο, αν και υπάρχει περίπτωση να προκαλείται και από τη συμπεριφορά της τελευταίας.
Το φαινόμενο περιορίζεται όταν οι οδηγοί χρησιμοποιούν DRS. Όταν ανοίγει το πτερύγιο της πίσω αεροτομής, μειώνεται η παραγόμενη αρνητική άντωση και κατά συνέπεια, το μονοθέσιο πιέζεται λιγότερο προς το έδαφος. Ωστόσο, οι ομάδες θα προσπαθούν να στήσουν τα μονοθέσιά τους όσο πιο κοντά στο έδαφος γίνεται, διότι έτσι βελτιώνεται η αεροδυναμική απόδοση, επειδή επιταχύνεται ο αέρας που περνάει κάτω από το δάπεδο και μειώνεται η πίεση, γεγονός που το «ρουφάει» στην πίστα.
Ο Gary Anderson αναφέρει ότι η Ligier JS11 του 1979 αντιμετώπιζε τόσο μεγάλο πρόβλημα με το συγκεκριμένο φαινόμενο, που οι εμπρός τροχοί ανασηκώνονταν έως και 5 εκατοστά από το έδαφος! Εχθές, στην πρώτη ημέρα χειμερινών δοκιμών στη Βαρκελώνη, τουλάχιστον δύο ομάδες αντιμετώπισαν σημαντικά προβλήματα με το συγκεκριμένο φαινόμενο.
Η Haas ανέφερε ότι υπέστη ζημιές στο δάπεδο του μονοθεσίου, ενώ κάποιοι αναφέρουν ότι και η Alfa Romeo αντιμετώπισε δυσκολίες στο συγκεκριμένο τομέα, ωστόσο η πλειονότητα των μονοθεσίων παρουσίαζε το φαινόμενο στην πρώτη ημέρα δοκιμών.
Μια άλλη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι ομάδες φέτος είναι να φτάσουν το κατώτατο όριο βάρους των 796 κιλών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, τα περισσότερα μονοθέσια είναι υπέρβαρα κατά διψήφιο αριθμό κιλών στη Βαρκελώνη, συμπεριλαμβανομένης απ’ ό,τι φαίνεται της Mercedes. Μάλιστα, ο Lewis Hamilton αναφέρθηκε σε αυτό σε χθεσινές δηλώσεις του.
Πέραν των βαρύτερων (κατά 11 κιλά συνολικά) τροχών, με τις ζάντες 18”, τα monocoque είναι επίσης βαρύτερα, λόγω της αυξημένης αυστηρότητας των φετινών crash test. Δεδομένου ότι η εξοικονόμηση βάρους κοστίζει χρήματα για να επιτευχθεί, και με το όριο εξόδων να περιορίζει τις δυνατότητες των ομάδων, θα είναι πιο δύσκολο για αυτές να καταφέρουν να εξαλείψουν τα επιπλέον κιλά…
