Κανείς δεν έχει να πει κακή κουβέντα για τον Seb. Αυτό δήλωσαν πολλοί από τους συναδέλφους του όταν κλήθηκαν να σχολιάσουν την αποχώρηση του Γερμανού 4 φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή της Formula 1 από το θεσμό. Σίγουρα ο Sebastian Vettel είναι πολλά παραπάνω από αυτό. Ένας άνθρωπος -πρώτα από όλα- που δε φοβάται να πει τη γνώμη του, να υποστηρίξει τα δικαιώματα κάθε κοινωνικής ομάδας που έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στα περιβαλλοντικά ζητήματα.
Τα τελευταία χρόνια, ο Vettel έβλεπε τη γενικότερη εικόνα, πέραν του μικρόκοσμου της Formula 1 και δεν φοβήθηκε να επικρίνει το σπορ για τους προορισμούς που έχει επιλέξει με βάση -κυρίως- τα χρήματα και το γεγονός ότι θα καθυστερήσει αρκετά -κατά τη γνώμη του Γερμανού- να υιοθετήσει 100% βιώσιμα καύσιμα το 2026. Δεν φοβήθηκε επίσης να προκαλέσει διαμάχες με τα μηνύματα που έφερε στο κράνος του. Το σίγουρο είναι ότι η προσωπικότητά του θα λείψει από τα paddock, καθώς αποτελεί έναν εξαιρετικό πρεσβευτή του σπορ.
Με τον Vettel να βρίσκεται μόλις στα 35 του, η αποχώρησή του δεν είναι θέμα ηλικίας. Είναι θέμα προτεραιοτήτων και η οικογένειά του αποτελεί αυτή τη στιγμή τον τομέα στον οποίο θέλει να εστιάσει περισσότερο. Η εξαιρετικά απαιτητική και χρονοβόρα ενασχόληση με τη Formula 1 το έκανε μέχρι τώρα πολύ δύσκολο. Ο Vettel έχει το θάρρος να φύγει νωρίς, αντί να παραμείνει για πολλά χρόνια και να μάχεται απλά για βαθμούς.
Αποτελεί άλλωστε έναν οδηγό που γνώρισε εκπληκτική επιτυχία πολύ νωρίς στην καριέρα του και κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα με τη μεταγραφή του στη Ferrari, ακολουθώντας τα βήματα του ινδάλματός του, Michael Schumacher. Ωστόσο, η πορεία με την Scuderia δεν κύλησε το ίδιο καλά με του συμπατριώτη του και κατέληξε σε ένα διαζύγιο που έγινε γνωστό πριν καν ξεκινήσει η τελευταία του σεζόν στο Maranello (2020).
Ο Vettel δεν έμεινε με πολλές επιλογές τότε και η τότε Racing Point, που θα μετενσαρκωνόταν σε Aston Martin το 2021, του προσέφερε καταφύγιο στη Formula 1. Κρίνοντας από τα αποτελέσματα του 2020, οι προοπτικές της βρετανικής ομάδας ήταν πολύ καλές, καθώς είχε κατακτήσει μία νίκη, ενώ η Scuderia δεν τα είχε καταφέρει. Πέρυσι, ο Vettel κατάφερε να ανέβει στο βάθρο στο Μπακού και διεκδίκησε τη νίκη στην Ουγγαρία, τερματίζοντας δεύτερος, πριν ακυρωθεί από τα τελικά αποτελέσματα, λόγω τεχνικής παρατυπίας.
Ωστόσο φέτος, η Aston Martin έκανε κακό ξεκίνημα στη σεζόν και βρέθηκε στην προτελευταία θέση του Πρωταθλήματος Κατασκευαστών. Δεν είναι εκεί που θέλει να βρίσκεται ο Vettel. Έχοντας κατακτήσει τέσσερα Πρωταθλήματα στην καριέρα του, όσο και αν απολαμβάνει τους αγώνες, είναι σίγουρο ότι υπάρχουν υψηλότερες προτεραιότητες για αυτόν από το να μάχεται για τη 10η θέση.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα θρύλο του σπορ, είναι ο οδηγός που βρίσκεται 3ος στον πίνακα των περισσότερων νικών στην ιστορία του σπορ, πέραν των Lewis Hamilton και Michael Schumacher. Καταρρίπτοντας παράλληλα σχεδόν όλα τα ρεκόρ νεότητας. Παραμένει ο νεότερος Πρωταθλητής και poleman στην ιστορία της Formula 1, o οδηγός με τις περισσότερες νίκες σε μία σεζόν (13) και το μεγαλύτερο σερί νικών (9), αμφότερα ρεκόρ που πέτυχε το 2013.
Ξεκίνημα στα καρτ
Προερχόμενος από ταπεινό περιβάλλον (με τον πατέρα του, Norbert να είναι ξυλουργός), ο Vettel ξεκίνησε να αγωνίζεται στα καρτ το 1995 (σε ηλικία 8 ετών), όντας συνήθως ο μικρότερος ηλικιακά οδηγός της κατηγορίας του. Ακόμα και σήμερα μιλά για τη φορά που συνάντησε τον Michael Schumacher (στην πίστα καρτ της οικογένειας Schumacher στο Kerpen), όταν ήταν μικρό παιδί ακόμα.
O αγώνας θα διεξαγόταν σε νωπή πίστα και πριν από την εκκίνηση, ο Vettel πήγε στον Michael και τον ρώτησε αν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σλικ ελαστικά σε αυτές τις συνθήκες. Ο Γερμανός Πρωταθλητής απάντησε στο μικρό παιδί «ναι, αλλά δεν θα είναι εύκολο». Ο Vettel, απτόητος, ακολούθησε το ένστικτό του και κατάφερε να τερματίσει δεύτερος στον αγώνα. Ο Schumacher ήταν αυτός που του απένειμε το τρόπαιο στο βάθρο.
Εκεί τον παρατήρησε για πρώτη φορά και ο Gern Noack, ένας άνθρωπος που είχε διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο και στα πρώτα βήματα του Michael Schumacher. O Noack θα προσέγγιζε το 1997 την οικογένεια Vettel, έχοντας παρατηρήσει από μακριά τα κατορθώματα του πιτσιρικά, στο πρόσωπο του οποίου πίστευε ότι είχε βρει τον επόμενο Michael και όπως έχει δηλώσει, «ήθελα να ζήσω ξανά αυτό το όνειρο».
Ο Noack κατάφερε να βρει σπόνσορες και τον τοποθέτησε στην ομάδα καρτ KSN του Peter Kaiser, ο οποίος ήταν φίλος του Schumacher. Στην πορεία, ο Noack εξασφάλισε χρηματοδότηση για τον Vettel και από το γερμανικό παράρτημα της Red Bull, καθώς και τα απαιτούμενα χρήματα για να κάνει τη μετάβαση ο Vettel στα μονοθέσια το 2003, στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Formula BMW ADAC, που διεξαγόταν στα πλαίσια των αγωνιστικών Σαββατοκύριακων του DTM.
Μετάβαση σε μονοθέσια
O Vettel έκανε το ντεμπούτο του με την Eifelland του Albert Hamper, ομάδα που είχε βοηθήσει στα πρώτα τους βήματα κι άλλους επιτυχημένους Γερμανούς οδηγούς όπως ο Schumacher, o Heinz-Harald Frentzen και ο Nick Heidfeld. Ο Vettel κατέκτησε την πρώτη του νίκη στον 3ο του αγώνα και ολοκλήρωσε τη σεζόν στη 2η θέση της βαθμολογίας. To 2004, κατέκτησε τον τίτλο (με την ομάδα της Mucke) κατακτώντας 18 νίκες σε 20 αγώνες και το 2005 ήταν ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος οδηγός στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Formula 3 (με 6 παρουσίες στο βάθρο σε 20 αγώνες), ενώ η BMW του προσέφερε ένα τεστ με το μονοθέσιο F1 της Williams.
To 2006 έχασε τον Ευρωπαϊκό τίτλο από τον Paul Di Resta, καθώς είχε ένα σοβαρό ατύχημα στο Spa, με μονοθέσιο του World Series by Renault, στο οποίο είχε ξεκινήσει να αγωνίζεται παράλληλα. Σε αυτό το ατύχημα υπέστη κάταγμα σε ένα δάχτυλο του χεριού. Ωστόσο, μία εβδομάδα αργότερα βρισκόταν στο F3 Masters στο Zandvoort και παράλληλα ξεκίνησε να οδηγεί το μονοθέσιο F1 της BMW Sauber στις ελεύθερες δοκιμές Παρασκευής των Grand Prix, σε ηλικία μόλις 19 ετών.
Ντεμπούτο στην F1
Το 2007, έχοντας διατηρήσει το ρόλο του ως οδηγός δοκιμών της εργοστασιακής ομάδας της BMW Sauber, έκανε το απροσδόκητο ντεμπούτο του στη F1 στην πίστα της Ινδιανάπολη, δύο εβδομάδες πριν γιορτάσει τα 20ά του γενέθλια. Είχε κληθεί να αντικαταστήσει τον Robert Kubica, αφότου οι γιατροί δεν ενέκριναν τη συμμετοχή του στο GP ΗΠΑ του 2007, έπειτα από το τρομακτικό ατύχημα του Πολωνού το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στον Καναδά.
Διαθέτοντας παιδικό ακόμα πρόσωπο, οι μηχανικοί του έφεραν σαλιάρες και πιπίλες για να τον πειράξουν. Άλλωστε, δεν πήγαινε πολύς καιρός που είχε αφαιρέσει τα σιδεράκια του από τα δόντια. Ο Vettel σημείωσε βαθμούς στο ντεμπούτο του, τερματίζοντας 8ος.
Και ενώ η BMW Sauber έχτιζε την εμπειρία του Vettel, ο Γερμανός ήταν πάντα οδηγός της Red Bull. Όταν ο Αμερικανός οδηγός της Toro Rosso, Scott Speed ήρθε στα χέρια με τον διευθυντή της ιταλικής ομάδας, Franz Tost, είδε την πόρτα της εξόδου και η Red Bull είχε πλέον τη δυνατότητα να προσφέρει στον Vettel ένα cockpit στη Formula 1 για το GP Ουγγαρίας.
Είναι ενδιαφέρον αυτό που δήλωσε πρόσφατα ο Mike Krack, νυν διευθυντής της Aston Martin και πρώην μηχανολόγος της BMW Sauber, ότι ο Vettel δεν ήταν γρήγορος από την πρώτη στιγμή. «Ήταν εντάξει, αλλά δεν ‘πετούσε’ αμέσως. Ειλικρινά, νομίζω ότι βρήκε το κόλπο πως να οδηγήσει αυτά τα μονοθέσια αργότερα, στον καιρό του με την Toro Rosso και από εκείνη τη στιγμή και πέρα απλά εξερράγη».
Η πρώτη έκλαμψη ήρθε στον 5ο μόλις αγώνα του με την Toro Rosso (που δεν είχε ακόμα σημειώσει βαθμούς εκείνη τη σεζόν), στην καινούργια για όλους πίστα του Fuji, στην Ιαπωνία, όπου βρισκόταν στην 3η θέση -υπό καταρρακτώδη βροχή- όταν έπεσε επάνω στη Red Bull του (2ου) Mark Webber, αφότου ο επικεφαλής Lewis Hamilton επιβράδυνε απότομα υπό το καθεστώς αυτοκινήτου ασφαλείας. O Webber δήλωσε τότε: «Αυτό συμβαίνει όταν βάζεις παιδιά χωρίς αρκετή εμπειρία σε ένα από αυτά τα μονοθέσια». Αργότερα, ο αγωνιστικός σύμβουλος της Red Bull, Helmut Marko, θα δήλωνε ότι από τότε ο Αυστραλός δε συμπαθούσε τον Vettel, διότι του κόστισε την ευκαιρία να διεκδικήσει την πρώτη του νίκη.
Ο Vettel θα περίμενε ένα περίπου χρόνο για την πρώτη του επιτυχία, έως το Σεπτέμβριο του 2008 και το GP Ιταλίας, όπου υπό βροχή κατέκτησε την pole position και τη νίκη στον αγώνα, παραμένοντας επικεφαλής σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκειά του, με μία Toro Rosso. Παρότι ο ισχυρός κινητήρας της Ferrari, σε συνδυασμό με το πλαίσιο που ήταν το ίδιο με αυτό της Red Bull, αποτελούσε ανταγωνιστικό συνδυασμό στη βρεγμένη Monza, ο Γερμανός είχε καταφέρει, σε ηλικία 21 ετών να φέρνει στη Red Bull την πρώτη της νίκη και μάλιστα όχι με τη μεγάλη ομάδα, αλλά με την πρώην μόνιμη ουραγό Minardi. Ίσως αυτή παραμένει μέχρι η μεγαλύτερη νίκη του σε Grand Prix.
Προαγωγή στη Red Bull
Η αποχώρηση του David Coulthard από την ενεργό δράση επέτρεψε στον Vettel να μεταβεί στη Red Bull, πλαισιώνοντας τον Webber. O συγχρονισμός ήταν τέλειος, διότι με τον Adrian Newey να εκμεταλλεύεται τη μεγάλη αλλαγή τεχνικών κανονισμών του 2009, η Red Bull θα πρωταγωνιστούσε, αν και δεν κατάφερε να καλύψει το προβάδισμα που είχε αναπτύξει με το διπλό διαχύτη η Brawn. O Vettel χάρισε την πρώτη νίκη στη Red Bull τον 3ο μόλις αγώνα του με την ομάδα και ανέβηκε άλλες τρεις φορές στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου για να ολοκληρώσει τη σεζόν στη 2η θέση της βαθμολογίας.
Το 2010, η Red Bull είχε να αντιμετωπίσει τις Ferrari και McLaren καθώς και την κόντρα μεταξύ των οδηγών της, που ξεκίνησε από τη σύγκρουση στο GP Τουρκίας, ενώ ο Vettel προσπερνούσε. O Γερμανός ήταν αυτός που έκανε την κίνηση που οδήγησε στην επαφή, παρότι θεωρούσε πως ο Webber ηταν ο «τρελός» της υπόθεσης, όπως εξέφρασε με χαρακτηριστική χειρονομία. Όταν στο Βρετανικό GP η Red Bull αφαίρεσε την αναβαθμισμένη εμπρός αεροτομή από το δικό του μονοθέσιο για την τοποθετήσει σε αυτό του Vettel, o Webber, αφότου κατέκτησε τη νίκη, αναφώνησε στον ασύρματο αφότου κατέκτησε τη νίκη «όχι άσχημα για έναν Νο. 2 οδηγό», ενώ η Red Bull υποτίθεται ότι δεν ευνοούσε κάποιον εκείνη την περίοδο.
Ο Vettel συγκρούστηκε και με τον Jenson Button στο νωπό Spa, συμβάν έπειτα από το οποίο o διευθυντής της McLaren τότε, Martin Whitmarsh, τον αποκάλεσε «crash kid». Αλλά στο τέλος έβαλε σε όλους τα γυαλιά. Πριν από τους τελευταίους τέσσερις αγώνες, ο επικεφαλής της βαθμολογίας, Mark Webber, είχε ποδηλατικό ατύχημα στο οποίο υπέστη κάταγμα στον ώμο του. Στον αντίποδα, ο Vettel κέρδισε 3 από τους 4 τελευταίους αγώνες της σεζόν και η Ferrari επέλεξε λάθος στρατηγική για τον Fernando Alonso στο φινάλε του Άμπου Ντάμπι, με τον Ισπανό να παραμένει κολλημένος στην 7η θέση, πίσω από την Renault του Vitaly Petrov.
Πρωταθλήματα
Με τη νίκη του στο Άμπου Ντάμπι, ο Vettel κατέκτησε τον τίτλο ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στη σεζόν στην κορυφή της βαθμολογίας, ακριβώς τη στιγμή που μετράει: μετά την καρό σημαία του τελευταίου αγώνα. Έτσι έγινε ο νεότερος Πρωταθλητής στην ιστορία της F1, στην ηλικία των 23 ετών. Την επόμενη χρονιά, ο Vettel ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Ταχύτατος στις κατατακτήριες δοκιμές, εξαιρετικός στη διαχείριση των καινούργιων και εύθραυστων ελαστικών της Pirelli, είχε καταφέρει να προσαρμόσει το οδηγικό του στιλ για να εκμεταλλεύεται πλήρως την επίδραση των καυσαερίων από τις εξατμίσεις που διοχετεύονταν στα πλαϊνά του διαχύτη για να τον «μονώσουν» από τη διαταραγμένη ροή αέρα των πίσω τροχών.
Ο Vettel ανέπτυξε μία προσαρμοσμένη τεχνική οδήγησης ακολουθώντας πιο «μυτερές» αγωνιστικές γραμμές, σχήματος «V», για να μπορεί να επιταχύνει όσο το δυνατό πιο γρήγορα στην έξοδο των στροφών, εκμεταλλευόμενος την επίδραση των εξατμίσεων. Μπορεί να μην ήταν ο ταχύτερος οδηγός στις γρήγορες στροφές, όπου κυριαρχεί το θάρρος μερικές φορές, αλλά ήταν άψογος στα αργά κομμάτια, όπου μπορεί να χαθεί ο περισσότερος χρόνος.
Έπειτα από την κυριαρχία του 2011, οι περιορισμοί στους τεχνικούς κανονισμούς όσον αφορά τη συγκεκριμένη περιοχή το 2012 δυσκόλεψαν λίγο τη Red Bull να βρει ξανά το δρόμο της. Επιπλέον, οι ομάδες δυσκολεύτηκαν και άργησαν να κατανοήσουν τα καινούργια ελαστικά της Pirelli, με αποτέλεσμα στους πρώτους 7 αγώνες της σεζόν να κατακτήσουν νίκες 7 διαφορετικοί οδηγοί από 5 ομάδες.
Ταυτόχρονα, η Red Bull αντιμετώπιζε προβλήματα αξιοπιστίας με τους εναλλακτήρες των κινητήρων της Renault, οι οποίοι αστοχούσαν πολύ συχνά. Η Red Bull κατάφερε να βελτιώσει αισθητά το μονοθέσιό της στο δεύτερο μισό της σεζόν (σε αντίθεση με τη Ferrari) και με ένα σερί 4 νικών στους ασιατικούς αγώνες, ο Vettel έβαλε τον εαυτό του σε πρωταγωνιστική ρόλο στην υπόθεση τίτλος.
Αλλά στις κατατακτήριες δοκιμές του Άμπου Ντάμπι η Red Bull δεν τον εφοδίασε με αρκετά καύσιμα για τον τεχνικό έλεγχο, πράγμα που τον έστειλε στο πίσω μέρος της σειράς εκκίνησης, με τη Red Bull να επιλέγει να εκκινήσει από pit lane για να κάνει αλλαγές στο μονοθέσιό του. Παρά την επαφή με τον Bruno Senna και το γεγονός ότι παρέσυρε μία πινακίδα DRS από πολυστερίνη, που τον ανάγκασε να επισκεφτεί τα pits για να αντικαταστήσει το ρύγχος του, κατάφερε με έναν καταπληκτικό αγώνα ανάκαμψης να ανέβει στο βάθρο.
Στον προτελευταίο αγώνα της σεζόν, στο Austin, ο ντουμπλαρισμένος Narain Karthikeyan με την HRT, κόστισε στον Vettel τη νίκη. Ο τίτλος θα κρινόταν σε ένα από τα πιο δραματικά φινάλε σεζόν της ιστορίας στη Βραζιλία. Στις πρώτες στροφές, ο team-mate του Vettel στη Red Bull, Mark Webber, που δεν είχε ελπίδες για τον τίτλο, στρίμωξε τον Vettel στην εσωτερική της 1ης στροφής, γεγονός που έριξε τον Γερμανό στις πιο πίσω θέσεις και οδήγησε στην επαφή με τη Williams του Bruno Senna.
Στον πρώτο γύρο του αγώνα που θα έκρινε τον τίτλο, ο Vettel βρέθηκε ανάποδα στην πίστα, ελπίζοντας να τον αποφύγουν όλοι οι υπόλοιποι και να συνεχίσει από την τελευταία θέση με πληγωμένο μονοθέσιο. Στις μικτές συνθήκες του Interlagos, ο τίτλος άλλαξε αρκετές φορές χέρια κατά τη διάρκεια του επεισοδιακού αγώνα, αλλά κατέληξε εντέλει στα χέρια του Vettel.
Πλήρης αντίθεση μεταξύ 2013 και 2014
Το 2013 ήταν μία πολύ πιο εύκολη σεζόν για τον Vettel, o οποίος όμως δεν είχε ξεχάσει το κλείσιμο που του είχε κάνει ο Webber την προηγούμενη χρονιά στη Βραζιλία και στο 2ο αγώνα της σεζόν, στη Μαλαισία, αψήφησε τις εντολές της ομάδας (καμουφλαρισμένες -διότι δεν επιτρέπονταν τότε- με τον όρο διάσημο πλέον όρο Multi 21) και «έκλεψε» τη νίκη από τον Αυστραλό, σε μία κίνηση για την οποία επικρίθηκε. Στο μυαλό του, ο Vettel ήταν δικαιολογημένος δεδομένου αυτού που είχε κάνει ο Webber την προηγούμενη χρονιά.
Στο τέλος της σεζόν, ο Vettel έκανε ένα σερί 9 νικών στο τέλος της σεζόν για να σημειώσει δύο ακατάρριπτα μέχρι σήμερα ρεκόρ: του μεγαλύτερου σερί νικών στην ιστορία και των περισσότερων νικών σε μία χρονιά (13). Ωστόσο, ο Γερμανός είχε την διαύγεια, στο απόγειο της επιτυχίας του, όντας τετράκις Πρωταθλητής στα 26 του, να προειδοποιήσει τη Red Bull μετά τον τερματισμό του GP ΗΠΑ, όπου εξασφάλισε τον 4ο τίτλο του: «Πρέπει να θυμόμαστε αυτές τις ημέρες. Δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα διαρκέσουν για πάντα. Ευχαριστηθείτε τις όσο διαρκούν».
Τα λόγια του θα ήταν προφητικά, καθώς η Renault δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη για τη μετάβαση στις σύγχρονες μονάδες ισχύος και το μονοθέσιο της Red Bull δεν ευνοούσε το οδηγικό του στιλ. Για πρώτη φορά στην καριέρα του από την πρώτη του σεζόν το 2007, ο Vettel δεν κατέκτησε νίκη, ενώ ο καινούργιος του team-mate, Daniel Ricciardo, ο οποίος αντικατέστησε τον Webber, που στράφηκε προς το WEC, ανέβηκε τρεις φορές στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Ήταν ίσως η χειρότερη σεζόν του Vettel στη Formula 1 μέχρι τότε. Ωστόσο, στο στρατόπεδο της Ferrari, ο καινούργιος διευθυντής της Scuderia Marco Mattiacci ήρθε σε ρήξη με τον Alonso έπειτα από ένα μεγάλο καυγά, καθώς ο Ισπανός ήθελε να έχει μεγαλύτερο λόγο στη διοίκηση του Maranello, έχοντας δει δύο τίτλους να φεύγουν από τα χέρια του και τη σεζόν του 2014 να είναι η πρώτη της ιταλικής ομάδας χωρίς νίκη από το 1993.
Μεταγραφή στο Maranello
O Mattiacci ήρθε σε επαφή με τον Vettel, ο οποίος είχε επιλογή διακοπής του συμβολαίου του εφόσον η Red Bull δεν πετύχαινε συγκεκριμένα αποτελέσματα μέχρι τον Αύγουστο. Ο Γερμανός ήθελε διακαώς να βρεθεί στο Maranello επηρεασμένος και από την πορεία του ινδάλματός του, Michael Schumacher με τη Scuderia. Όπως θα έλεγε μερικά χρόνια αργότερα: «Όλοι είναι οπαδοί της Ferrari. Ακόμα και αν λένε ότι δεν είναι, είναι οπαδοί της Ferrari». Η συμφωνία έκλεισε και ο Vettel άρχισε να μαθαίνει ιταλικά.
Ωστόσο, μέχρι να βρεθεί ο Vettel στο Maranello, οι άνθρωποι που τον είχαν προσλάβει (ο Mattiacci και ο πρόεδρος Luca Montezemolo), είχαν ήδη αντικατασταθεί από τους Maurizio Arrivabene και Sergio Marchionne. Θα έβρισκε όμως τον καλό του φίλο, Kimi Raikkonen για team-mate. Αλλά στο 2ο κιόλας αγώνα του με τα κόκκινα, αυτό λίγη σημασία είχε, καθώς ο Vettel επανέφερε τον εαυτό του και τη Ferrari στις νίκες, με την επικράτησή του στο GP Μαλαισίας. Άλλες δύο νίκες θα ακολουθούσαν για τον Vettel σε Ουγγαρία και Σιγκαπούρη, τις μοναδικές πίστες που οι Mercedes δεν κυριαρχούσαν.
Ωστόσο το 2016 η Ferrari δεν ήταν το ίδιο ανταγωνιστική και δεν κατάφερε να κατακτήσει ούτε μία νίκη. Η αλλαγή τεχνικών κανονισμών του 2017, με τα φαρδύτερα μονοθέσια, παρείχε μία ευκαιρία στη Ferrari να ανακάμψει. Το τεχνικό τμήμα του Maranello παρήγαγε ένα πρωτοποριακό πλαίσιο και έναν καλό κινητήρα. Το ξεκίνημα της σεζόν πήγε ανέλπιστα καλά για τη Ferrari, παρά τη στιγμή απώλειας ψυχραιμίας του Vettel στο GP Αζερμπαϊτζάν, όπου χτύπησε επίτηδες τον Hamilton υπό το καθεστώς αυτοκινήτου ασφαλείας επειδή πίστευε ότι ο Βρετανός φρέναρε απότομα.
Ο Vettel ήταν επικεφαλής της βαθμολογίας έως τον Σεπτέμβριο, με την Mercedes να καταφέρνει να βρει τα πατήματά της με το καινούργιο μονοθέσιο στο δεύτερο μισό της σεζόν. Έπειτα από την ήττα εντός έδρας στη Monza, o Vettel είχε κατακτήσει την pole position για το GP Σιγκαπούρης. Αλλά στη βρεγμένη εκκίνηση, μια ανεπαίσθητη κίνηση προς τα αριστερά, δημιούργησε μία καραμπόλα που τον έθεσε εκτός αγώνα. Με προβλήματα αξιοπιστίας στη μονάδας ισχύος στις κατατακτήριες δοκιμές της Μαλαισίας και στην Ιαπωνία, οι ελπίδες για τον τίτλο έκαναν φτερά.
Άλλη μία χαμένη ευκαιρία
To 2018 επίσης ξεκίνησε με υψηλές προσδοκίες, καθώς η Ferrari ήταν και πάλι ανταγωνιστική, ξεκινώντας τη σεζόν με δύο νίκες, αλλά ο Vettel δεν κατάφερε να ξεφύγει στη βαθμολογία όπως την προηγούμενη σεζόν. Στην Κίνα, ο κακός συγχρονισμός του αυτοκινήτου ασφαλείας για τη στρατηγική του και ο εμβολισμός από τον Verstappen κόστισε πολλές θέσεις. To μπλοκάρισμα φρένων στο Μπακού κόστισε ένα βάθρο. Η σύγκρουση με τον Valtteri Bottas στο GP Γαλλίας κόστισε κι άλλους βαθμούς.
Ωστόσο, το κρίσιμο σημείο της σεζόν του Vettel ήταν στον αγώνα της πατρίδας του, το GP Γερμανίας όταν η Ferrari καθυστέρησε να πει στον Raikkonen -που βρισκόταν σε διαφορετική στρατηγική- να κάνει στην άκρη για να αφήσει τον team-mate του. Ο Vettel ενδέχεται να εκνευρίστηκε από το γεγονός. Όποιο και αν ήταν το αίτιο, ο Γερμανός γλίστρησε στη νωπή πίστα και προσέκρουσε στα ελαστικά εμπρός σε όλους τους συμπατριώτες του.
Από εκεί έπειτα και με το θάνατο του Marchionne, η Ferrari αποδιοργανώθηκε. Ο Vettel πήρε μία τελευταία νίκη στον πρώτο αγώνα μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα, το GP Βελγίου και αυτή θα ήταν η τελευταία νίκη του εκείνη τη σεζόν. Οι αεροδυναμικές αναβαθμίσεις που έφερε η Ferrari το φθινόπωρο δε λειτούργησαν σωστά και η ομάδα αναγκάστηκε να οπισθοδρομήσει, χάνοντας έδαφος.
Υπήρξαν όμως και πολυάριθμες επαφές τις οποίες ο Vettel συνήθως πλήρωνε ακριβά, όπως αυτή με τον Hamilton στον πρώτο γύρο του αγώνα στη Monza -από όλα τα μέρη- ή ο εμβολισμός του Max Verstappen στη Suzuka. Επρόκετο μία προσπάθεια που δεν καρποφόρησε και ο εκνευρισμός του φάνηκε στην οδήγησή του, καθώς έκανε περισσότερα λάθη από ποτέ.
Έχοντας προέλθει από μια καλολαδωμένη μηχανή επιτυχιών όπως η Red Bull, το όχι απόλυτα οργανωμένο κλίμα της Ferrari δεν του παρείχε την υποστήριξη που χρειαζόταν για να κατακτήσει τον τίτλο με τα κόκκινα. Ο Vettel βρέθηκε πολλές φορές να πρέπει να υποδείξει τη σωστή στρατηγική στο pit wall της Ferrari.
Η έλευση του Leclerc
Στο ξεκίνημα του 2019 τα πάντα άλλαξαν για τη Scuderia, με την έξοδο του Arrivabene, τον οποίο αντικατέστησε ο Mattia Binotto, ενώ καινούργιος team-mate του Vettel ήταν ο νεαρός φέρελπις Charles Leclerc, ο οποίος εντυπωσίασε με τις επιδόσεις του ήδη από το 2ο αγώνα της σεζόν, στο Μπαχρέιν, νικώντας κατά κράτος τον Vettel.
Στο GP Καναδά δέχθηκε μία πολύ αυστηρή ποινή (διότι έπειτα από έξοδο και επιστροφή του στην πίστα στρίμωξε τον Hamilton στον τοίχο) η οποία του κόστισε τη νίκη. Στο parc ferme, μετά τον τερματισμό, σε μια συμβολική ένδειξη διαμαρτυρίας για την ποινή του, ο Vettel αντάλλαξε την πινακίδα του νικητή και της 2ης θέση εμπρός από τα μονοθέσια, σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές εκείνης της σεζόν.
Ο Vettel έζησε λίγο μια επανάληψη του 2014, με τον νεαρό οδηγό που εισήλθε στην ομάδα να τον επισκιάζει, καθώς ο απολογισμός της σεζόν για τον Vettel ήταν 1 νίκη και 2 pole position, ενώ ο Leclerc είχε καταφέρει να κατακτήσει 7 pole position και 2 νίκες, η μία εκ των οποίων μέσα στη Monza, έπειτα από μια κωμικοτραγική κατάσταση στις κατατακτήριες δοκιμές. Ο Μονεγάσκος έκανε ό,τι μπορούσε για να αποδείξει ότι είναι ταχύτερος.
Οι λάθος υπολογισμοί του pit wall της Ferrari χάρισαν στον Vettel τη νίκη στο GP Σιγκαπούρης που κανονικά θα έπρεπε να είναι του Leclerc. Αυτή παραμένει μέχρι και τώρα η τελευταία νίκη του Γερμανού στην F1. Στον επόμενο αγώνα, το GP Ρωσίας ο Vettel αψήφησε τις εντολές του pit wall να παραχωρήσει την πρωτοπορία στον team-mate του, ενώ οι δυο τους συγκρούστηκαν στη Βραζιλία ενώ μάχονταν, λόγω μίας ανεπαίσθητης κίνησης του τιμονιού του Vettel.
O Leclerc είχε κερδίσει τις καρδιές των tifosi, όντας ταχύτατος στις κατατακτήριες δοκιμές και πολύ μαχητικός. Οι tifosi είδαν επίσης τον Vettel να κάνει και πάλι αρκετά λάθη και αυτή τη σεζόν, όπως η έξοδος του Καναδά που οδήγησε στην απώλεια της νίκης, ο τρόπος με τον οποίο χτύπησε στο πίσω μέρος τον Verstappen στο Silverstone, το τετ-α-κέ στη Monza, η κακή εκκίνηση στη Suzuka…
H αρχή του τέλους
Και θα ακολουθούσαν χειρότερα. Όσο ζούσε, ο Marchionne δεν δίστασε να προτρέψει τους μηχανολόγους του Maranello να εξετάσουν ακόμα και γκρίζες ζώνες στους κανονισμούς και αυτό ακριβώς συνέβη με τη μονάδα ισχύος. Μία μεταγραφή μηχανολόγου από τη Mercedes παρείχε εξήγηση στις υποψίες της γερμανικής ομάδας και το απόγευμα της τελευταίας ημέρας των χειμερινών δοκιμών του 2020, η FIA ανακοίνωσε ότι είχε έρθει σε συμβιβασμό με τη Ferrari οι λεπτομέρειες του οποίου δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ.
Η Ferrari λειτουργούσε τη μονάδα ισχύος παράτυπα τα προηγούμενα χρόνια και ένας από τους όρους του συμβιβασμού με τη FIA ήταν ο ανασχεδιασμός της. Το αποτέλεσμα ήταν ένας μη εξελιγμένος κινητήρας, που σε συνδυασμό με ένα πλαίσιο με υψηλές τιμές οπισθέλκουσας, καταδίκασαν τη σεζόν της Ferrari πριν καν ξεκινήσει.
Αν και θα αργούσε να ξεκινήσει λόγω της πανδημίας. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, η Ferrari αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Vettel με τον Carlos Sainz για το 2021 και ο Γερμανός ήταν ο τελευταίος που το έμαθε, καθώς δεν του έγινε ποτέ προσφορά ανανέωσης. Συνεπώς, θα ξεκινούσε τη σεζόν γνωρίζοντας ότι το 2020 θα είναι η τελευταία του χρονιά με τη Ferrari, στην οποία αποτελούσε πλέον ξένο σώμα. Οι επιδόσεις του ήταν απογοητευτικές και κατάφερε να ανέβει στο βάθρο μόνο μία φορά, στην Τουρκία.
Τότε ίσως να σκέφτηκε για πρώτη φορά και το ενδεχόμενο της αποχώρησης από την ενεργό δράση. Ωστόσο, ο Lawrence Stroll, που θα επανέφερε το όνομα της Aston Martin στη Formula 1 το 2021, τον ήθελε μαζί του σε αυτή την προσπάθεια, προσφέροντας ένα δελεαστικό συμβόλαιο, το οποίο περιείχε και μετοχές της βρετανικής μάρκας. Ο Vettel δέχθηκε την πρόκληση, πούλησε σχεδόν όλες τις Ferrari του και έπειτα από ένα δύσκολο ξεκίνημα στη σεζόν, πέτυχε ορισμένα πολύ καλά αποτελέσματα, διεκδικώντας ακόμα και τη νίκη στην Ουγγαρία.
Αλλά η φετινή σεζόν ήταν μέχρι στιγμής ακόμα πιο απογοητευτική, ξεκινώντας με το γεγονός ότι έχασε τους δύο πρώτους αγώνες, όντας προσβεβλημένος από Covid-19. Επιπλέον, το μονοθέσιο της ομάδας έχει αποδειχθεί να είναι στις περισσότερες περιπτώσεις το προτελευταίο όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα.
Όπως ανέφερε ο πατέρας του, Norbert, το χαμηλό σημείο για τον Vettel φέτος ήρθε στο GP Αυστρίας. Στην ίδια πίστα όπου οδήγησε για πρώτη φορά μονοθέσιο το 2003, ο Vettel πάλευε για τις τελευταίες θέσεις στην F1 και μετά άρχισε να αναρωτιέται αν έχει άλλες, πιο σημαντικές προτεραιότητες πλέον στη ζωή του αντί να μάχεται για πενιχρούς βαθμούς. Όπως την οικογένειά του, τα παιδιά του που μεγαλώνουν. Και ο κύβος ερρίφθη. Danke Seb. Θα μας λείψεις…
