Το όνομα της Abarth είναι συνδεδεμένο με την υψηλή απόδοση, τις κορυφαίες επιδόσεις και φυσικά τους αγώνες. Έχει γράψει ιστορία με τις επιλογές της και μια από τις πιο ιδιαίτερες ήταν αυτή στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Τότε που για χάρη μιας έκδοσης πετρελαίου του 131 Mirafiori που είχε σκοπό να παρουσιάσει, έκανε ένα αγώνα για να το δοκιμάσει στα όρια.
Στην πράξη ήταν ένας σκληρός Μαραθώνιος αγώνας, με αφετηρία το Λονδίνο, που πέρναγε από όλο τον κόσμο και είχε γραμμή τερματισμού την πόλη του Σύδνεϋ στην Αυστραλία. Έτσι στην εκκίνηση, στο διάσημο Covent Garden του Λονδίνου, βρέθηκαν τρία Fiat 131 diesel προ-παραγωγής που είχαν δεχθεί τις περιποιήσεις της Abarth.
Το τσίμπημα του «Σκορπιού»
Οι μηχανικοί της Abarth αρχικά εστίασαν στα σημεία που απαιτούσαν ενίσχυση για να αντέξουν στις ακραίες συνθήκες. Στον εμπρός προφυλακτήρα τοποθετήθηκαν επιπλέον προβολείς, οι βάσεις του παρμπρίζ ενισχύθηκαν, ενώ το 131 Abarth rally, «δάνεισε» τον κλωβό ασφαλείας, τις ασφάλειες του καπό, αλλά και τα φαρδύτερα φτερά. Στη συνέχεια οι άνθρωποι της Abarth εξερεύνησαν κάθε πιθανή δυνατότητα βελτίωσης της απόδοσης του αυτοκινήτου, το οποίο θα ήταν και το πρώτο diesel αγωνιστικό που θα λάβανε μέρος σε διεθνή αγώνα.
Όσον αφορά τις προδιαγραφές του 131 diesel, αυτό εφοδιάζονταν με έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα πετρελαίου 2,5 λίτρων με απόδοση 72 ίππων στις 4.200 σ.α.λ. και 148 Nm ροπής. Το βάρος του κινητήρα ήταν 235 κιλά και στην πράξη ήταν το 1/5 του συνολικού βάρους του αυτοκινήτου. Για να χωρέσει ο μεγάλος κινητήρας σχεδίασαν ένα νέο καπό, πιο φουσκωμένο, το οποίο πέρα του χρηστικού του χαρακτήρα, προσέδιδε στο μοντέλο και επιθετική εμφάνιση.
Οι περιπέτειες των 3 Abarth ντίζελ
Με τον αριθμό 6 η Γαλλική ομάδα των Robert Neyret και Marianne Hoepfner, με το 26 η Ιταλική ομάδα των Giancarlo Baghetti (πρώην οδηγού της Formula 1 με τις ομάδες των Ferrari, Lotus, Brabham, BRM και ATS) και Tommaso Carletti και τέλος με το νούμερο 66, η γυναικεία ομάδα των Evelyne Vanoni και Christine Dacremont. Συνολικά, από τη Βρετανική πρωτεύουσα ξεκίνησαν 80 αυτοκίνητα για τη μεγάλη περιπέτεια, ένα εκ των οποίον οδηγούσε ο Έλληνας Γιάννης Σταθάτος με συνοδηγό τον Δανό Erling Jensen.
Η διαδρομή ήταν σχεδιασμένη έτσι ώστε να περάσει απ’ όλα τα μεγάλα αεροδρόμια στα οποία είχε πτήσεις η Singapore Airlines που γιόρταζε τα 30α της γενέθλια και ήταν ο βασικός χορηγός της εκδήλωσης. Από το Covent Garden με πορεία την Ανατολική ακτή της Αγγλίας, τα πληρώματα πέρασαν με πλοίο στην Ολλανδία και από εκεί συνέχισαν με πορεία προς το Άμστερνταμ, τη Φρανκφούρτη, το Παρίσι και στη συνέχεια το Μιλάνο.
Με πέρασμα και από την Ελλάδα
Μέσα σε 11 ώρες τα πληρώματα διέσχισαν την Γιουγκοσλαβία και στη συνέχεια πέρασαν στην Ελλάδα, όπου μετά από τέσσερις μέρες και τέσσερις νύχτες ακατάπαυστης οδήγησης, είχαν την ευκαιρία να ξεκουραστούν. Στην πραγματικότητα μόνο λίγα από τα πληρώματα γεύτηκαν αυτή τη σύντομη ανάπαυλα, αφού τα περισσότερα είχαν να καλύψουν το χαμένο χρόνο από διάφορες καθυστερήσεις που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής.
Από την Αθήνα ξεκινούσε και το πλέον ανταγωνιστικό κομμάτι του αγώνα. Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα και Τεχεράνη και από εκεί μέσα από τα 400χλμ. της Μεγάλης Αλμυρής Έρημου του Dasht-e Kavir, το πολύχρωμο καραβάνι των αγωνιστικών έφτασε στο Ταμπάς του Ιράν. Διασχίζοντας το Πακιστάν και στη συνέχεια την Ινδία, τα πληρώματα για δεύτερη φορά μπήκαν σε πλοίο για να περάσουν από το Τσεννάι (Μαντράς) του Κόλπου της Βεγγάλης στη Μαλαισία.
Άνθρωποι και μηχανές θα είχαν μια τελευταία ευκαιρία να πάρουν μια βαθιά ανάσα στο ταξίδι με πλοίο από τη Σιγκαπούρη στην Αυστραλία. Εκεί τους περίμενε το τελευταίο σκέλος του αγώνα, στο οποίο θα έπρεπε να καλύψουν 13.200χλμ. σε λιγότερο από 8 ημέρες για να λυτρωθούν τελικά στο Σύδνεϋ στις 27 Σεπτεμβρίου.
Μετά από 45 μέρες…
Συνολικά 30.000χλμ., τα περισσότερα εκ των οποίων σε χωματόδρομους, καλύφθηκαν σε 45 ημέρες, ενώ το αρχικό πλάνο του αγώνα ήταν να διαρκέσει 30. Δύο από τα 131 Abarth Diesel κατάφεραν να ολοκληρώσουν τον μαραθώνιο, κατακτώντας την 1η (Robert Neyret / Marianne Hoepfner ) και 2η (Giancarlo Baghetti / Tommaso Carletti) θέση στην κατηγορία τους, προσφέροντας πολύτιμη δημοσιότητα για ένα αυτοκίνητο που θα ξεκινούσε την εμπορική του πορεία λίγους μήνες αργότερα.
Σήμερα, ένα από τα Abarth φιλοξενείται στο Heritage HUB στο Τορίνο, θυμίζοντας το διαχρονικό πάθος της μάρκας για επιδόσεις και νίκες ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά του οχήματος.
