Η κατασκευή των αγωνιστικών Skoda 1100 OHC άρχισε στο Mladá Boleslav την άνοιξη του 1956. Το αρχικό ζευγάρι των cabrio μοντέλων ακολούθησαν δύο coupe στις αρχές του 1959 και του 1960. Η κλιμάκωση του Ψυχρού Πολέμου δεν επέτρεψε στα δύο αυτοκίνητα να περάσουν ποτέ τα σύνορα της τότε Τσεχοσλοβακίας. Αλλά αυτό δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα τους, αφού και η εγχώρια καριέρα του κομψού αυτοκινήτου, με βάρος μόλις 555 κιλά, τελείωσε πρόωρα.
Οι αλλαγές στους τεχνικούς κανονισμούς και η πτώση του ενδιαφέροντος για την αγωνιστική κατηγορία έως και 1.100 κ.εκ. τα ανάγκασαν να παροπλιστούν. Όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, τα δύο αυτοκίνητα πουλήθηκαν σε ιδιώτες το 1966, με αποτέλεσμα να τροποποιηθούν για χρήση στο δρόμο και να έχουν παρόμοια μοίρα.
Ο πρώτος ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου που αναπαλαιώθηκε ήταν ο Hanuš Hrabánek, πατέρας του Michal Hrabánek, του σημερινού διευθυντή της Skoda Motorsport. Ο Hrabánek αντικατέστησε τον κινητήρα OHC του 1100 με έναν πιο πρακτικό τετρακύλινδρο OHV από το Felicia cabrio και ο αυθεντικός αγωνιστικός κινητήρας πήγε στην Ακαδημία της Skoda. Ο άλλος ιδιοκτήτης τράκαρε το coupe του σε κολόνα υπόγειας διάβασης σε αυτοκινητόδρομο. Ο οδηγός κατάφερε να βγει από το πίσω τζάμι, αλλά το αυτοκίνητο πήρε φωτιά κα τελικά πουλήθηκε ως ανταλλακτικά.
Ο πίσω άξονας με το κιβώτιο ταχυτήτων πήγε στο Εθνικό Τεχνικό Μουσείο της Πράγας, από το οποίο τον αγόρασε το Μουσείο της Skoda πριν από 15 χρόνια. Το πλαίσιο του αυτοκινήτου με τον μπροστινό άξονα, τα φρένα, τα πεντάλ και άλλα μικρά εξαρτήματα σώθηκε σε ιδιωτική συλλογή στην Τσεχία και αγοράστηκε από το Μουσείο της Skoda το 2014. Τα μηχανικά εξαρτήματα είχαν σχετικά μικρή φθορά, αφού το αυτοκίνητο συμμετείχε μόλις σε πέντε αγώνες στη σύντομη καριέρα του.
«Το άλλο Skoda 1100 OHC Coupé ήταν το οικογενειακό μας αυτοκίνητο για δύο χρόνια», λέει ο Michal Velebný, συντονιστής εργαστηρίου αποκατάστασης του Μουσείου της Skoda. «Ο πατέρας μου, Dušan Velebný, μετέπειτα επικεφαλής του εργαστηρίου δοκιμών της εταιρείας, αγόρασε αυτό το μοναδικό αυτοκίνητο το 1966, αλλά είχε ήδη τοποθετηθεί ένας αγωνιστικός κινητήρας 1300 OHV από Octavia.
Καθώς η οικογένειά μας μεγάλωνε, το coupe αντικαταστάθηκε από ένα πιο πρακτικό οικογενειακό αυτοκίνητο.» Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι και αυτό το coupe τράκαρε και μάλιστα πολλές φορές από τους μετέπειτα ιδιοκτήτες του. Αρκετά μη αυθεντικά αμαξώματα τοποθετήθηκαν διαδοχικά στο σκελετό του και σήμερα το αυτοκίνητο είναι μέρος ιδιωτικής τσέχικης συλλογής, σε ημιτελή μορφή.
Ένα κρίσιμο βήμα στον μακρύ δρόμο της αποκατάστασης του αυτοκινήτου έγινε όταν οι ειδικοί του Μουσείου της Skoda ένωσαν τις δυνάμεις τους με το τμήμα κατασκευής πρωτοτύπων της μάρκας. Η τεχνογνωσία που αποκτήθηκε από την αποκατάσταση της ανοιχτής έκδοσης του Skoda 1100 OHC και την εξέλιξη του σε vintage αγωνιστικές εκδηλώσεις ήταν πολύ χρήσιμη. Σχεδόν όλα τα αυθεντικά τεχνικά έγγραφα και τα σχέδια των εκδόσεων cabriolet και coupé, έχουν διατηρηθεί στο Αρχείο της Skoda.
Μέχρι το τέλος του 2015 είχε ήδη κατασκευαστεί το πλαίσιο με ένα νέο ψυγείο, ρεζερβουάρ καυσίμου και άλλα στοιχεία, ενώ ο κινητήρας και το κιβώτιο ταχυτήτων είχαν ανακαινιστεί. Πολλά μικρότερα εξαρτήματα υπήρχαν στο εργαστήριο του μουσείου, αφού το αγωνιστικό μοντέλο τα μοιραζόταν με τα αυτοκίνητα παραγωγής της εποχής. Οι εξωτερικές χειρολαβές για παράδειγμα ήταν του Skoda 1200 «Sedan», κάποιοι διακόπτες χρησιμοποιούνταν και στα Skoda 440 «Spartak» και Octavia, ενώ το τριάκτινο τιμόνι ανήκε στο προπολεμικό best seller Skoda Popular.
Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν η ανακατασκευή του αλουμινένιου αμαξώματος, που σχεδιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Τότε δημιουργήθηκε μια ξύλινη μακέτα και τα πάνελ αλουμινίου σφυριλατήθηκαν στο χέρι σύμφωνα με τη μακέτα. Κάθε τεχνίτης εφάρμοσε τη δική του οπτική, έτσι το αριστερό μισό του αμαξώματος ήταν λίγο διαφορετικό από το δεξί.
Η σάρωση των σχεδίων σε κλίμακα 1:1 από το τμήμα κατασκευής πρωτοτύπων, δημιούργησε ένα πλέγμα από τρισδιάστατες καμπύλες. Ο έλεγχος και η διόρθωση των σχημάτων μεμονωμένων στοιχείων, όπως τα πίσω φώτα, χρειάστηκαν δεκάδες ώρες. Οι ειδικοί του Μουσείου συνέβαλαν με φωτογραφίες και τεχνικά έγγραφα ώστε να δημιουργηθεί ένα το τρισδιάστατο μοντέλο με χρήση τεχνολογίας CAD (Computer-Aided Design).
Στο εικονικό στούντιο, το coupe μπορούσε να προβληθεί από κάθε οπτική γωνία για να γίνουν προσαρμογές. Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν μοντέλα υπό κλίμακα και ακολούθησαν λεπτομέρειες σε φυσικό μέγεθος. Αφού εγκρίθηκαν τα εξωτερικά σχήματα του αμαξώματος, οι μηχανικοί της Skoda σχεδίασαν τους θόλους των τροχών και άλλα στοιχεία έτσι ώστε όλα να ταιριάζουν με τα έγγραφα και τα σχέδια της εποχής.
Το αμάξωμα κατασκευάστηκε από φύλλα αλουμινίου πάχους 0,8 mm και 1,0 mm. που σφυριλατήθηκαν, συγκολλήθηκαν και καρφώθηκαν στο χέρι, όπως έγινε και με πρωτότυπο πριν από περισσότερα από 60 χρόνια. Το μόνο που έμενε ήταν το χρώμα του αμαξώματος. Και τα δύο κουπέ ήταν αρχικά μπλε αλλά οι αναπαλαιωτές ακολούθησαν την ιστορική τους εξέλιξη, αφού όπως αποδεικνύεται από φωτογραφίες της εποχής, στα μέσα του 1962 και τα δύο coupe βάφτηκαν σε κόκκινο χρώμα.
Η διαδικασία της επαγγελματικής αποκατάστασης δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη συμβολή του Μουσείου της Skoda και των ειδικών στην κατασκευή πρωτοτύπων. Παρόλο που χρησιμοποίησαν σύγχρονες τεχνικές και τεχνολογίες, προσπάθησαν να υιοθετήσουν τις διαδικασίες των προκατόχων τους. Το αναπαλαιωμένο Skoda 1100 OHC Coupé είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αρχική του μορφή, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που προκλήθηκαν από μια σειρά μετατροπών και ατυχημάτων. Και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
