Θαυμάστε τη μοναδική Ferrari 166MM/212 Export ‘Uovo’ του 1950. «Uovo» στα Ιταλικά σημαίνει «αυγό», και περιγράφει το φουτουριστικό σχεδιασμό αυτού του αυτοκινήτου που τραβάει τα βλέμματα. Πρόκειται για μία από τις πιο διάσημες Ferrari που κατασκευάστηκαν ποτέ. Δημιουργήθηκε από μια νεαρή και ενθουσιώδη ομάδα ανθρώπων ως ένα αεροδυναμικό πείραμα, σχεδιασμένο για να αποδίδει καλύτερα σε αγώνες δρόμου, όπως το θρυλικό Mille Miglia.
Ο οδηγός αγώνων -και κόμης- Giannino Marzotto (δύο φορές νικητής του Mille Miglia, το 1950 και το 1953) ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την «Uovo». Θαύμαζε τους κινητήρες V12 της Ferrari, αλλά ήταν βέβαιος ότι η βελτιωμένη αεροδυναμική θα μπορούσε να ξεκλειδώσει ακόμα περισσότερες επιδόσεις. Έτσι, μαζί με τον αδελφό του Vittorio, έκανε μια παραγγελία για δύο πλαίσια Ferrari 212 Export, τα οποία θα παραδίδονταν με κινητήρα και μετάδοση, αλλά χωρίς αμάξωμα.
Ο Marzotto συζήτησε τις ιδέες του με τον κατασκευαστή αμαξωμάτων Paolo Fontana, καθώς και με τον ταλαντούχο νεαρό μηχανικό και σχεδιαστή Franco Reggiani. Η ιδέα για ένα κομψό, χαμηλό και στρογγυλεμένο κουπέ, υποστηριζόμενο από ένα πολύ άκαμπτο πλαίσιο που θα εξασφάλιζε ότι η ανάρτηση θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς αδικαιολόγητες διαταραχές από τους ανώμαλους δρόμους, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Ο Reggiani, ο οποίος είχε εργαστεί στην αεροναυπηγική βιομηχανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επιθυμούσε διακαώς να επιτύχει ένα ελαφρύ αυτοκίνητο με όμορφο σχήμα, με απότομη κλίση παρμπρίζ και στρογγυλεμένο, κωνικό προφίλ. Κατασκεύασε το αμάξωμα χρησιμοποιώντας «Peraluman», ένα ελαφρύ κράμα αλουμινίου που περιείχε μαγνήσιο, το οποίο όμως ήταν εξαιρετικά δύσκολο στην επεξεργασία.
Ο Reggiani σχεδίασε ένα χαμηλό ρύγχος, ένα στενό αμάξωμα για να έχει μικρότερη αεροδυναμική αντίσταση και έντονα στρογγυλεμένα φτερά εμπρός και πίσω που πλαισιώνουν ένα λεπτό cockpit. Αντί για τις παραδοσιακές πρώτες κολόνες, το αυτοκίνητο είχε πλεγμένα ατσάλινα συρματόσχοινα που συγκρατούσαν την οροφή στη θέση της, ενώ το μικρό παρμπρίζ ήταν κατασκευασμένο από Perspex, αντί για γυαλί.
Ο Ιταλός σχεδιαστής τοποθέτησε επίσης το κάθισμα του οδηγού προς το πίσω μέρος του αυτοκινήτου, ακολουθώντας την καθοδήγηση του Enzo Ferrari ότι με αυτό τον τρόπο βοηθά τον οδηγό να έχει καλύτερη αντίληψη της υπερστροφής.
Παρόλο που ο Marzotto είχε παραγγείλει δύο πλαίσια 212 Export, τα οποία όμως άργησαν να φτάσουν, οπότε η ομάδα χρησιμοποίησε ένα υπάρχον πλαίσιο μίας 166 MM Touring Barchetta. Όταν οι δύο 212 Export έκαναν τελικά την εμφάνισή τους, ο κινητήρας αφαιρέθηκε από τη μία για να τοποθετηθεί στο νέο αυτοκίνητο. Βασιζόταν στον αρχικό V12 1,5 λίτρων της Ferrari, αλλά τώρα είχε χωρητικότητα 2,6 λίτρων και απέδιδε 190 ίππους.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό της Uovo ήταν το εξαιρετικά μεγάλο ρεζερβουάρ καυσίμου, διαμορφωμένο με γνώμονα τους αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων, το οποίο επέτρεπε στον οδηγό να διανύει 500 χλμ. μεταξύ ανεφοδιασμών. Αυτό ήταν ένας βασικός παράγοντας για την καλή πορεία του στο Mille Miglia του 1951 και για την κατάκτηση της νίκης στο Coppa della Toscana του 1951.
Στη συνέχεια σημείωσε μια αξέχαστη νίκη στο Trento-Bondone του 1952, με οδηγό τον Giulio Cabianca και στη συνέχεια πέρασε μερικά χρόνια αγωνιζόμενο στη Βόρεια Αμερική, πριν αποσυρθεί σε ιδιωτική συλλογή. Αυτό το μοναδικό αυτοκίνητο εμφανίστηκε ως ένας από τους θρύλους της μάρκας στους εορτασμούς της 50ής επετείου του Cavallino Rampante στο Museo Enzo Ferrari το 1997.
