To κάθισμα ενός μονοθεσίου της Formula 1 είναι ίσως το πιο σημαντικό εξάρτημα όσον αφορά την αίσθηση που έχει ο οδηγός. Τα καθίσματα είναι ειδικά διαμορφωμένα στην ανατομία του εκάστοτε οδηγού, ώστε το σώμα τους να μην κινείται καθόλου υπό τα υψηλά πλευρικά και διαμήκη φορτία. Με αυτό τον τρόπο το σώμα του οδηγού «γίνεται ένα» με το μονοθέσιο και του επιτρέπει να αισθάνεται κάθε αντίδρασή του. To κάθισμα είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα και κυψελοειδή διάταξη, που το κάνει εξαιρετικά ελαφρύ και άκαμπτο.
O οδηγός προσομοιωτή της Mercedes, Anthony Davidson, μαζί με τον Chris Middleton, ανώτερο τεχνικό συναρμολόγησης μονοθεσίου της γερμανικής ομάδας, μας εξηγούν μερικά από τα βασικά στοιχεία για το κάθισμα, η δημιουργία του οποίου είναι μία μακρά διαδικασία. Οι δύο άνδρες έχουν στα χέρια τους το κάθισμα που χρησιμοποίησε ο Davidson όταν οδήγησε ένα από τα μονοθέσια της Mercedes. Επειδή ο Βρετανός είναι μικρόσωμος, η ομάδα είχε τη δυνατότητα να δημιουργήσει με αφρό ένα κάθισμα εντός αυτού που χρησιμοποιούσε ο Valtteri Bottas.
Για τη διαμόρφωση του ανατομικού καθίσματος, η ομάδα θα τοποθετήσει πάρει μία σακούλα με μικρούς κόκκους ελαφρού συνθετικού υλικού (που μοιάζει με φελιζόλ) στο γυμνό monocoque, ώστε αυτή να πάρει τη μορφή του σώματος του οδηγού, υποστηρίζοντας τα σημεία όπου αυτό απαιτείται. Όταν οι μηχανικοί πετύχουν τη διαμόρφωση του θέλει ο οδηγός, τοποθετείται ρητίνη στη σακούλα, που θα δημιουργήσει έναν αφρό, ο οποίος στερεοποιήσει το περιεχόμενό της, με τον οδηγό να κάθεται ακίνητος στη θέση του για 10 λεπτά.
Στη συνέχεια, η ομάδα σαρώνει τρισδιάστατα το στερεοποιημένο αποτέλεσμα, για να το επεξεργαστεί σε ψηφιακό περιβάλλον CAD (Computer Aided Design), με το λογισμικό να βοηθάει τη διαδικασία σχεδιασμού. Οι σχεδιαστές μπορούν να αφαιρέσουν οποιεσδήποτε ατέλειες, και να εξομαλύνουν τις ανομοιομορφίες και να κάνουν το κάθισμα συμμετρικό. Επίσης, μπορούν να σχεδιαστούν υποδοχές για την προσθήκη μαλακού υλικού από αφρό (π.χ. στην περιοχή του αυχένα), το οποίο θα βελτιώσει την άνεση του οδηγού.
Κατόπιν, η ομάδα δημιουργεί μία μήτρα για το καλούπι, από το οποίο θα κατασκευαστεί εντέλει το κάθισμα. Υπάρχει η δυνατότητα ρύθμισης του ύψους και της κλίσης του καθίσματος του μέσω των τεσσάρων συνδέσμων με τους οποίους αυτό στερεώνεται εντός του monocoque. Υπάρχουν συγκεκριμένες πίστες (όπως π.χ. το Μονακό), όπου οι οδηγοί επιλέγουν να κάθονται πιο ψηλά, ώστε να έχουν καλύτερη ορατότητα. Τις υπόλοιπες φορές, οι μηχανικοί θα θέλουν να τοποθετήσουν τον οδηγό όσο πιο χαμηλά γίνεται για να φέρουν πιο κοντά στο έδαφος το κέντρο βάρους, βελτιώνοντας την απόδοση.
Το κάθισμα δεν βιδώνεται στο monocoque, αλλά οι σύνδεσμοι εφαρμόζουν σε ειδικά διαμορφωμένες υποδοχές. Οι ζώνες ασφαλείας 6 σημείων είναι αυτές που προσδένουν τον οδηγό στο κάθισμα και το κάθισμα στο monocoque. Αυτό συμβαίνει για να είναι πιο εύκολη η αφαίρεση του καθίσματος (μαζί με τον οδηγό) από το μονοθέσιο σε περίπτωση ατυχήματος.
Το ιατρικό προσωπικό θα λύσει τις ζώνες ασφαλείας και θα χρησιμοποιήσει τους εξωτερικούς ιμάντες του καθίσματος, για να τον προσδέσει σε αυτό και να τον βγάλει από το μονοθέσιο. Στο πίσω επάνω μέρος του καθίσματος υπάρχει επίσης υποδοχή εξοπλισμού υποστήριξης της σπονδυλικής στήλης, που θα ακινητοποιήσει τον αυχένα, ώστε να αποφευχθεί οποιοσδήποτε τραυματισμός κατά τη διαδικασία εξαγωγής του οδηγού από το μονοθέσιο.
Λόγω του περιορισμένου χώρου εντός του cockpit, οι οδηγοί έχουν μόνο τη δυνατότητα να λύσουν τις ζώνες, πατώντας ένα κουμπί στο κεντρικό κυκλικό «λουκέτο» στο οποίο ασφαλίζουν οι ιμάντες. Για να δέσουν και να σφίξουν επαρκώς οι ζώνες, χρειάζεται η επέμβαση των μηχανικών της ομάδας.
Το κάθισμα ενός οδηγού ενδέχεται να διαφέρει κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αν έχει αλλάξει το βάρος του. Ενδέχεται να έχει αυξήσει τη μυϊκή του μάζα στους ώμους λόγω γυμναστικής, ή να έχει χάσει βάρος την περιοχή της μέσης.
F1: Πώς λειτουργεί
1. Τα πεντάλ
2. Το σύστημα πόσιμου υγρού
3. Το ταξίδι των ανθρακονημάτων, μέρος Α’
4. Το ταξίδι των ανθρακονημάτων, μέρος B’
