F1: Το ταξίδι των ανθρακονημάτων, μέρος Β’

Παρακολουθήστε το δεύτερο μέρος με το ταξίδι των ανθρακονημάτων στη σειρά βίντεο της Mercedes για την Formula 1, από τα οποία κατασκευάζεται η συντριπτική πλειονότητα ενός μονοθεσίου.

Έπειτα από το 3ο επεισόδιο της σειράς βίντεο της Mercedes για τη Formula 1 που εξηγεί την προέλευση και προετοιμασία των ανθρακονημάτων, ακολουθεί η διαδικασία διαμόρφωσής τους σε εξαρτήματα. Έπειτα από την εφαρμογή πολλαπλών στρώσεων φύλλων ανθρακονημάτων επάνω σε ένα καλούπι, και την τοποθέτησή του σε αεροστεγή σακούλα, ακολουθεί η διαδικασία στερεοποίησης του εξαρτήματος.

Όπως εξηγεί ο Oliver Jones (μηχανολόγος κατασκευής συνθετικών υλικών της Mercedes) στον Anthony Davidson, οδηγό προσομοιωτή της γερμανικής ομάδας, αυτό επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης ειδικών κλίβανων (autoclave) υψηλής πίεσης και θερμοκρασίας. Στην ουσία, πρόκειται για μία μεγάλη χύτρα ταχύτητας. Τo autoclave αναπτύσσει θερμοκρασίες έως 250 βαθμούς Κελσίου και πίεση 10 bar, δηλαδή 10 φορές υψηλότερη από τη μέση ατμοσφαιρική στο επίπεδο της θάλασσας (1,013 bar). Η διαδικασία τοποθέτησης των εξαρτημάτων σε αυτούς του κλίβανους έχει ως στόχο τη βελτίωση της απόδοσής τους.

Οι προμηθευτές των ανθρακονημάτων παρέχουν την ακριβή θερμοκρασία, πίεση και ώρα που χρειάζεται να παραμείνουν στον κλίβανο για την πήξη της ρητίνης που εμπεριέχεται σε αυτά. Εάν η ομάδα δεν ακολουθήσει τις οδηγίες, η ρητίνη ενδέχεται να αλλοιωθεί, οδηγώντας σε αστοχίες.

Όταν ένα εξάρτημα τοποθετείται στο autoclave μέσα στη σακούλα του, αφαιρείται ξανά αέρας, για να διασφαλιστεί ότι βρίσκεται σε κενό. Η ομάδα «προθερμαίνει» ομοιόμορφα και στην κατάλληλη θερμοκρασία το εξάρτημα στον κλίβανο, πριν προχωρήσει στη διαδικασία τήξης του της ρητίνης. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα εξαρτήματα είναι να «ψηθούν» για περισσότερη ώρα ή σε υψηλότερη από το ιδεατό θερμοκρασία, γεγονός που θα οδηγήσει στην αστοχία του πολύ νωρίτερα από την προβλεπόμενη διάρκεια ζωής του.

Μετά τη διαδικασία στερεοποίησης, αφαιρείται η σακούλα και το καλούπι, για να περάσει μετά στο τμήμα συναρμολόγησης εξαρτημάτων από ανθρακονήματα, για να πάρει την τελική του θέση στο μονοθέσιο.

Η μεγάλη διαφορά με τη δεκαετία του 1980, είναι ότι οι τεχνικοί τότε τοποθετούσαν τα φύλλα ανθρακονημάτων στο καλούπι και μετά εφάρμοζαν με πινέλο τη ρητίνη, χωρίς να έχουν πραγματικό έλεγχο της ποσότητας. Με τη σύγχρονη μέθοδο, τα φύλλα ανθρακονημάτων έρχονται με εμποτισμένη ρητίνη. Επιπλέον, με τις σύγχρονες μεθόδους, οι ομάδες έχουν καταφέρει να μειώσουν κατά πολύ το βάρος των ανθρακονημάτων, βελτιώνοντας την απόδοση του μονοθεσίου στην πίστα.

F1: Πώς λειτουργεί

1. Τα πεντάλ
2. Το σύστημα πόσιμου υγρού
3. Το ταξίδι των ανθρακονημάτων, μέρος Α’

Google News icon
Ακολουθήστε το MotorOne.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη ενημέρωση!