Πριν από έναν αιώνα, μια Bentley 3 Litre θα γινόταν το πρώτο βρετανικό αυτοκίνητο που θα συμμετείχε στον εξαντλητικό αγώνα 24 Ωρών του Le Mans κατά την πρώτη του χρονιά διεξαγωγής. Σήμερα, καθώς αυτός ο εμβληματικός αγώνας γιορτάζει 100 χρόνια από την πρώτη φορά που διοργανώθηκε και αυτή η Bentley πωλήθηκε σε έναν Βρετανό ενθουσιώδη για περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια ευρώ.
Με τη μεσολάβηση της Kidston SA, μιας εταιρείας που ιδρύθηκε από τον Simon Kidston, τον ανιψιό του Glen Kidston, ο οποίος κέρδισε τις 24 ώρες του Le Mans το 1930 στο τιμόνι μιας Bentley, αυτό το αυτοκίνητο αντιπροσωπεύει την αρχή του θρύλου της βρετανικής μάρκας και την καθιέρωση της παράδοσης των «Bentley Boys», έπειτα από την κατάκτηση τεσσάρων συνεχόμενων νικών της μάρκας (πέντε συνολικά έως το 1930).
Οι Glen Kidston, Frank Clement, John Duff, Tim Birkin, Dudley Benjafield και ο πρώην πρόεδρος της Bentley, Woolf Barnato, έγιναν γνωστοί ως The Bentley Boys για τον σκληρό αγωνιστικό τρόπο ζωής τους. Όπως είπε ο ιδρυτής της εταιρείας W.O Bentley για τα κατορθώματα αυτής της ομάδας: «Το κοινό ήθελε να τους φαντάζεται να ζουν σε διαμερίσματα του Mayfair. Να πίνουν σαμπάνια σε νυχτερινά κέντρα, να παίζουν στα άλογα και στο χρηματιστήριο και να αγωνίζονται μανιωδώς στις πίστες των αγώνων το Σαββατοκύριακο. Για αρκετούς από αυτούς, αυτή η εικόνα δεν ήταν και τόσο ανακριβής».
Αυτό το αυτοκίνητο, με αριθμό πλαισίου 141, συμμετείχε και οδηγήθηκε από τον Καναδό βετεράνο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τυχοδιώκτη και έμπορο Bentley, John Duff, στο διπλό αγώνα 12 ωρών στο Brooklands (οι 24ωροι αγώνες είχαν απαγορευτεί για να μπορούν να κοιμούνται οι ντόπιοι), διανύοντας 3.350 χλμ. με μέση ωριαία ταχύτητα 139, 67 χλμ./ώρα, σημειώνοντας 38 διεθνή ρεκόρ. Στη συνέχεια, ζήτησε από τον W.O Bentley να προετοιμάσει το αξιόπιστο αυτοκίνητό του για ένα νέο 24ωρο αγώνα που θα διεξαγόταν σε ένα μέρος της Γαλλίας που ονομαζόταν Le Mans.
Αν και ο Bentley το θεώρησε τρελό, συμφώνησε και παρείχε επίσης τον εργοστασιακό οδηγό δοκιμών Frank Clement για να οδηγήσει το αυτοκίνητο μαζί με τον Duff. Μετά από 24 ώρες στο τιμόνι, κατά τη διάρκεια των οποίων έκαναν ρεκόρ γύρου με μέση ωριαία ταχύτητα 107,33 χλμ./ώρα, σε ένα αυτοκίνητο με μόνο πίσω φρένα μόνο, και τερμάτισαν στην 4η θέση, παρότι έμειναν από καύσιμα επειδή μία πέτρα τρύπησε το ρεζερβουάρ.
Η Bentley και τα Bentley Boys θα επέστρεφαν στο Le Mans για τον 24ωρο αγώνα της επόμενης χρονιάς. Και αυτή τη φορά θα κέρδιζαν. Από το 1927 έως το 1930, η Bentley κέρδισε τις 24 ώρες του Le Mans τέσσερις συνεχόμενες φορές, σηματοδοτώντας μια από τις πιο κυρίαρχες πορείες στην ιστορία του αγώνα. Και όλα αυτά οφείλονται στα πρωτοποριακά επιτεύγματα του Chassis 141 που έπεισε τον ιδρυτή της εταιρείας, W.O. Bentley, ότι τα αυτοκίνητά του ήταν ικανά όχι μόνο να ολοκληρώσουν έναν 24ωρο αγώνα, αλλά και να τον κερδίσουν.
Ο ίδιος ο W.O. Bentley είχε δηλώσει ότι χρωστούσε πολλά στον John Duff και το Chassis 141. Μετά από τους αγώνες 24 Ωρών του Le Mans το 1923 και το 1924, η Bentley πούλησε 700 οχήματα μέσα σε δύο χρόνια, ένα εκπληκτικό επίτευγμα για έναν κατασκευαστή που είχε παραδώσει το πρώτο του αυτοκίνητο μόλις το 1921. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η επιτυχία της μάρκας Bentley στο σύνολό της μπορεί να αποδοθεί σε αυτά τα επιτεύγματα.
Όμως, με τον καιρό, το Chassis 141 έζησε μια πιο καθημερινή ζωή. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως όχημα ρυμούλκησης, και στη συνέχεια το πίσω μέρος του αμαξώματός του μετατράπηκε σε shooting brake από ένα τοπικό γραφείο τελετών. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 χρησιμοποιήθηκε από την ιδιοκτήτριά του για να μεταφέρει σκυλιά Αγίου Βερνάρδου σε εκθέσεις.
Στη συνέχεια ξεχάστηκε, επανεμφανιζόμενο μόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν ο ιδιοκτήτης του Μουσείου Αυτοκινήτων του Donington, Tom Wheatcroft, έλαβε ένα τηλεφώνημα από μια 97χρονη κυρία που του προσέφερε δύο παλιά αυτοκίνητα στον αχυρώνα της, μια Bentley και ένα Voisin. Ο Wheatcroft τα αγόρασε χωρίς να έχει ιδέα για την ιστορία της Bentley, και το αυτοκίνητο καθόταν έτσι έως ότου ένας δημοσιογράφος της αυτοκινητοβιομηχανίας αναγνώρισε την από καιρό χαμένη πρώτη Bentley που έτρεξε στο Le Mans.
Τελικά, επιτεύχθηκε συμφωνία με τον Αυστραλό συλλέκτη Peter Briggs, ο οποίος είχε δανείσει στο Μουσείο του Donington ένα μονοθέσιο Formula 1 της Brabham, το οποίο παρέμεινε στην Αγγλία ως αντάλλαγμα. Η Bentley κατευθύνθηκε στην Αυστραλία για να αποκατασταθεί, και να γίνει τελικά το κεντρικό κομμάτι του Μουσείου Αυτοκινήτου του Briggs στο York, κοντά στο Perth. Η επιστροφή της στη Βρετανία ολοκληρώνει τον κύκλο της ιστορίας της.
