Ο Vlastimil Pazout επιβλέπει τις δραστηριότητες τριών στούντιο της Skoda: του εξωτερικού σχεδιασμού, του εσωτερικού σχεδιασμού και των εξαρτημάτων. Το στούντιο εξωτερικού σχεδιασμού κατέχει τον μεγαλύτερο χώρο στο κτήριο, ο οποίος μπορεί να φιλοξενήσει ταυτόχρονα έως και επτά μοντέλα σε κλίμακα 1:1. Παρεμπιπτόντως, μοντέλα μικρότερης κλίμακας δεν κατασκευάζονται σχεδόν ποτέ στη Skoda. «Όταν δουλεύουμε πάνω σε ιδέες για εκθεσιακά concept cars και μελλοντικά αυτοκίνητα παραγωγής, τα κάνουμε τα πάντα σε κλίμακα 1:1, επειδή ορισμένες λεπτομέρειες μπορεί να μην διακρίνονται σωστά σε μικρότερη κλίμακα», εξηγεί ο Pazout.
Οι επισκέπτες του στούντιο θα εκπλαγούν από τις μεγάλες φρέζες. Με αυτές περνά το αυτοκίνητο από τον ψηφιακό κόσμο στον φυσικό. Αρχικά οι μοντελιστές δημιουργούσαν τα αυτοκίνητα χρησιμοποιώντας μόνο πηλό, τον οποίο έπλαθαν με τα χέρια τους. Σήμερα η φρέζα κάνει μεγάλο μέρος της δουλειάς. Η βάση της κατασκευής του μοντέλου είναι ένα χαλύβδινο πλαίσιο πάνω στο οποίο τοποθετούνται κομμάτια αφρώδους υλικού και μια στρώση πηλού που τα καλύπτει. Η κατασκευή θερμαίνεται στους 50-60 °C σε ειδικό φούρνο, κάνοντας τον πηλό πολύ εύπλαστο και εύκολο στη συγκόλληση. Όταν έρθει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, σκληραίνει. Ένας από τους λόγους για τους οποίους τα μοντέλα δεν κατασκευάζονται πλέον εξ ολοκλήρου από πηλό, είναι το βάρος, αλλά ακόμα και έτσι ζυγίζουν αρκετούς τόνους. Επίσης είναι το μεγάλο κόστος αλλά και το γεγονός ότι ο πηλός μπορεί να σπάσει και το μοντέλο να διαλυθεί σε κομμάτια.
Μετά την εφαρμογή της στρώσης πηλού, το μηχάνημα αφαιρεί κομμάτια ώστε να φέρει το σχήμα όσο πιο κοντά γίνεται στο σχήμα που έχουν φτιάξει οι σχεδιαστές. Μόλις η κατασκευή πάρει τη βασική της μορφή, αρχίζει η δουλειά των μοντελιστών. Χρησιμοποιώντας ξύστρες, μαχαίρια και άλλα εργαλεία, τελειοποιούν στο χέρι τις επιφάνειες, οι οποίες χρειάζονται φινίρισμα μετά το αρχικό φρεζάρισμα.
Στη συνέχεια το πήλινο αυτοκίνητο σκανάρεται και μετατρέπεται σε ένα τρισδιάστατο μοντέλο που μπορεί να τροποποιηθεί και να μελετηθεί περαιτέρω. Στην πραγματικότητα, δημιουργούνται διάφορες εναλλακτικές για κάθε αυτοκίνητο και ένα από αυτά επιλέγεται για την τελική φάση του σχεδιασμού. «Οι μοντελιστές είναι καλλιτέχνες και δεξιοτέχνες. Μαζί με τον σχεδιαστή ουσιαστικά ζωγραφίζουν με πηλό, χρησιμοποιώντας τις καλλιτεχνικές τους δεξιότητες και την εμπειρία τους. Ταυτόχρονα πρέπει να είναι πλήρως συντονισμένοι με τον σχεδιαστή», λέει ο Vlastimil Pazout.
Οι μοντελιστές στα στούντιο εξωτερικού και εσωτερικού σχεδιασμού εργάζονται με τρόπο παρόμοιο. Αλλά στον εσωτερικό σχεδιασμό υπάρχει μεγαλύτερη εμπλοκή του στούντιο εξαρτημάτων, το οποίο ετοιμάζει διάφορα μέρη που μοιάζουν με τα πραγματικά. Για το εξωτερικό του αυτοκινήτου, αυτά τα εξαρτήματα περιλαμβάνουν της γρίλιες μάσκας, τους προβολείς, τις ζάντες και άλλες παρόμοιες λεπτομέρειες, αλλά για το εσωτερικό απαιτούνται πολλά περισσότερα εξαρτήματα.
«Για το εσωτερικό, πρέπει δουλέψεις με τις υφές πολλών επιφανειών. Για παράδειγμα, οι γρίλιες των αεραγωγών και άλλες λεπτομέρειες δεν θα μπορούσαν είναι σωστά διακριτές αν ήταν κατασκευασμένες από πηλό», εξηγεί ο Vlastimil Pazout. Ορισμένα μέρη, όπως οι μοχλοί πίσω από το τιμόνι ή το ίδιο το τιμόνι, δεν μπορούν να κατασκευαστούν από πηλό. Αυτά τα εξαρτήματα κατασκευάζονται σε τρισδιάστατους εκτυπωτές και στη συνέχεια τελειοποιούνται και συναρμολογούνται στο χέρι. Αυτή είναι μια πραγματικά περίπλοκη δουλειά. Τα εξαρτήματα βάφονται σε ειδικό τμήμα, ενώ και τα πήλινα μοντέλα είτε βάφονται είτε καλύπτονται με ειδική μεμβράνη, ώστε από απόσταση να μοιάζουν με πραγματικά αυτοκίνητα.
Όταν τελειοποιηθεί το σχέδιο, δημιουργείται ένα «σκληρό μοντέλο»: δηλαδή ένα μοντέλο που δεν είναι πλέον κατασκευασμένο από πηλό, αλλά από στερεά υλικά που δεν μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου. Η παραγωγή αυτών των μοντέλων συνήθως ανατίθεται σε εξωτερικούς συνεργάτες και γίνεται με βάση το πήλινο πρωτότυπο. «Πρόκειται για ένα μοντέλο που μοιάζει σχεδόν ίδιο με το πραγματικό. Οι λεπτομέρειες είναι χρωμιωμένες, τα φώτα λειτουργούν και το αυτοκίνητο είναι οδηγήσιμο. Είναι το μοντέλο που βρίσκεται «στην κορυφή της πυραμίδας», αυτό που παρουσιάζουμε στα στελέχη του Ομίλου και σε επιλεγμένους συνεργάτες», λέει ο Vlastimil Pazout. Τα πήλινα μοντέλα συνήθως φυλάσσονται σε αποθήκη με ελεγχόμενες κλιματολογικές συνθήκες και χρησιμοποιούνται όταν έρθει η ώρα για το facelift του αυτοκινήτου. Μετά η ζωή τους τελειώνει, δεν αποθηκεύονται για πάντα.
Όλη αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου δύο χρόνια. Εκατοντάδες άνθρωποι εργάζονται πάνω στο σχεδιασμό, ο οποίος παραμένει καλά κρυμμένο μυστικό και αποτελεί τη βάση για την κατασκευή των πρώτων πρωτότυπων αυτοκινήτων.
