Mazda ΜΧ-5: Το roadster με τα αμέτρητα κερδισμένα βραβεία στα 34 χρόνια της κυριαρχίας του, σε μια κατηγορία που το ίδιο έδωσε ανάσα ζωής στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και συνεχίζει ευτυχώς να το κάνει. Αν κάποιο μοντέλο σήμερα μπορεί να θεωρηθεί κήρυκας της roadster φιλοσοφίας και βιρτουόζος της υλοποίησης ενός πακέτου που χαίρεσαι να το βλέπεις και ακόμα περισσότερο να το οδηγείς, το όνομα MX-5 φιγουράρει ψηλά στην όποια αναζήτηση.
Άλλωστε είναι ευρέως αναγνωρίσιμο και όχι απαραίτητα μόνο από petrolheads. Για τους τελευταίους βέβαια οι ισχυρότερες εκδόσεις μετράνε περισσότερο στην επιθυμία, κάνουν πιο δυνατή την οδηγική γεύση και κουμπώνουν καλύτερα στο παζλ της απόλαυσης με ταμπέλα “ελαφρύ, ισχυρό, επικοινωνιακό”.
Έτσι και αλλιώς από την πρώτη ημέρα της εμφάνισής του, το διθέσιο οδηγοκεντρικό Mazda συνεχίζει να βελτιώνεται διαρκώς, ενθουσιάζοντας τους θεατές με τον σχεδιασμό Kodo και πολύ περισσότερο όσους το οδηγούν σε όλο τον κόσμο, καθώς εστιάζει στο δίπτυχο «μικρότερο βάρος, περισσότερη ισχύς», ένα αποτέλεσμα που πάντα είναι πετυχημένο αν εφαρμοστεί με σωστές βάσεις.
Η 4η γενιά μπορεί να δείχνει φρέσκια, ντελικάτη και αξεπέραστη σήμερα, όμως δεν παύει να μετράει 7ετία καριέρας στην αγορά. Πρακτικά λοιπόν χρειαζόταν μια ανανέωση, και η Mazda ορθώς σκεπτόμενη έπαιξε με χρωματικούς συνδυασμούς και εκδόσεις εξοπλισμού αφήνοντας στην άκρη τις σχεδιαστικές παρεμβάσεις. Ευτυχώς!
Κάτι παραπάνω από αυτοκίνητο
Το MX-5 προσφέρει μια ερωτική σχέση του οδηγού με το αυτοκίνητο και η κορυφαία του έκδοση με την άτυπη ταμπέλα Homura και τις κρυφές και φανερές χάρες, έχει κάθε λόγο να κάνει αυτή τη σχέση φλογερή. Μια αυθεντική οδηγική συνταγή που περιλαμβάνει δίλιτρο, ζωηρό ατμοσφαιρικό μοτέρ σε ένα λαχταριστό roadster περιτύλιγμα.
Σχεδιαστικά το MΧ-5 γοήτευε και εξακολουθεί να το κάνει στη σύγχρονη εποχή του. Μια εικόνα που δεν έχει σημείο σύνδεσης με τα προηγούμενα αδέρφια του πέρα από το γεγονός ότι μιλάμε για roadster. Πιο κόμπακτ από ποτέ, έρχεται μικροκαμωμένο και ελκυστικά μυώδες και αιχμηρό. Νιώθεις ότι αν απλώσεις διαγώνια τα χέρια σου, όντας καθισμένος στην καμπίνα θα αγκαλιάσεις τις γωνίες του, εμπρός και πίσω. Κάθε brutal έννοια και κάθε οπτική υπερβολή, δεν ανήκει στην ταυτότητά του. Αντιθέτως σε κερδίζει στη λεπτομέρεια και είναι επιμελώς φροντισμένο και ελκυστικά σερβιρισμένο.
Στις ιδιαιτερότητες της έκδοσης Homura Dras, ορατά στοιχεία που το διαφοροποιούν, είναι τα μαύρα καβούκια των εξωτερικών καθρεπτών, οι επίσης μαύρες ζάντες ελαφρού κράματος της BBS, που αφήνουν σε κοινή θέα τις κόκκινες δαγκάνες της Brembo. Ο ανήσυχος θα γονατίσει για να επιβεβαιώσει την κίτρινη παρουσία και υπογραφή Bilstein στα αμορτισέρ και μετά θα επιδιώξει να φωλιάσει στην λιλιπούτια καμπίνα για δυο, για να απολαύσει το πιο καλοστημένο MX-5 παραγωγής, που μπορεί να αποκτήσει – και να οδηγήσει – σήμερα.
Είτε κλειστό πάντως είτε ανοιχτό, το MX-5 είναι δυναμικό κομψοτέχνημα με το μακρύ και χαμηλό καπό να πλαισιώνεται από έντονους ώμους και τονισμένα καπούλια. Η ανάλαφρη οροφή πέφτει πίσω σε χρόνο dt, με μια “χεριά”, χωρίς να σου λείψει ποτέ η ηλεκτρομηχανική βοήθεια.
Εικόνα λιτή και οδηγοκεντρική στη διθέσια καμπίνα, όπως συνέβαινε και με τα προκάτοχα μοντέλα. Βολεύεσαι αν είσαι μέχρι 1,85 μέτρα ύψος, κάθεσαι ελαφρώς ψηλότερα από το ιδανικό και έχεις προέκταση των χεριών σου το ρυθμιζόμενο σε ύψος και απόσταση τιμόνι και έναν σεμιναριακό σε αίσθηση και ακρίβεια μοχλό ταχυτήτων. Bonus τα μπάκετ της Recaro, ένας συνδυασμός από δέρμα και αλκαντάρα που σε αγκαλιάζει και αναβαθμίζει την σπορ εικόνα.
Λεπτομέρεια ουσίας, το διάτρητο ενιαίο προσκέφαλο που ενσωματώνει ηχεία, αναβαθμίζοντας μια ακουστική που περιλαμβάνει και την υπογραφή της BOSE.
Ο πίνακας οργάνων με το στροφόμετρο στο κέντρο σου υπενθυμίζει τις προτεραιότητες, ενώ αν και πορεύεται με σπορ λογική έρχεται προικισμένο και εναρμονισμένο στις επιταγές της σύγχρονης ψηφιακής εποχής κάτι που εκφράζεται κυρίως με μια ευκρινέστατη έγχρωμη οθόνη 7’’ στο κέντρο του ταμπλό, ο χειρισμός της οποίας γίνεται με την αφή αν είσαι σταματημένος ή με έναν περιστροφικό διακόπτη πίσω από το λεβιέ του κιβωτίου, εν κινήσει.
Η ποιότητα κατασκευής είναι προσεγμένη, τα υλικά σκληρά αλλά συναρμολογημένα με ιαπωνική πιστότητα, ενώ οι θήκες… ποιες θήκες;
Μόλις που επαρκούν και συχνά ψάχνεις αμήχανα θέση για το κινητό σου, το οποίο ή θα ακουμπήσεις στο διπλανό άδειο κάθισμα και εν συνεχεία θα πάρει αυτοβούλως το δρόμο της Φυσικής όσο κινείσαι ή θα το αιχμαλωτίσεις ανάμεσα σε μηρούς και κάθισμα. Το ντουλαπάκι του συνοδηγού, οι «τσέπες» στις πόρτες, και ένα υποβραχιόνιο με υποψία αποθηκευτικού χώρου είναι μερικές από τις φιλότιμες προσπάθειες για πρακτικότητα, εντός της καμπίνας.
Ο πιο ευρύχωρος αλλά όχι και ευπρόσιτος αποθηκευτικός χώρος στην καμπίνα, είναι το ντουλαπάκι πίσω, ανάμεσα στις πλάτες των καθισμάτων, το οποίο να σημειώσουμε πως κλειδώνει. Οι 2 ποτηροθήκες επίσης, εκεί που είναι τοποθετημένες είναι μια καλή αφορμή για να θυμηθείς τηλεφωνικά τον φυσιοθεραπευτή σου και όχι για ένα τυπικό χαιρετισμό. Τα 130 lt του χώρου αποσκευών από την άλλη είναι υπαρκτά και τίμια για αποσκευές σε ένα τόσο μικρού μεγέθους αυτοκίνητο.
Στο ζουμί παρακαλώ…
Ποσώς ενδιαφέρουν βέβαια όλα αυτά από τη στιγμή που βρεθείς με το κλειδί στο χέρι. Ακόμα και αν η αγορά δεν έχει γίνει με γνώμονα μόνο το συναίσθημα, αλλά και με ορθολογικά κριτήρια, μόλις το MX-5 κυλίσει τους τροχούς θα υμνείς την επιλογή σου.
Βασικό συστατικό στη συνταγή του ανέκαθεν ήταν η ιδανική κατανομή βάρους (50:50) και η άκαμπτη δομή του. Τι πρεσβεύει; Το αυτοκίνητο βόλτας, το αυτοκίνητο που αναζητάς τα κλειδιά του ξανά και ξανά, το αυτοκίνητο που εκπροσωπεί την ανόθευτη οδηγική αίσθηση και συμπεριφορά, θέτοντας τον οδηγό ως προτεραιότητα και αναζητώντας τη συμμετοχή του. Το Mazda MX-5 είναι ένα θρυλικό roadster που δημιουργεί έναν μοναδικό δεσμό με τον οδηγό του και μπορεί να οδηγηθεί ανοιχτό με τον αέρα να μην γίνεται ενοχλητικός μέχρι τα 120 km/h.
H ιδανική θέση σε κάθισμα και τιμόνι έρχεται εύκολα στα μέτρα σου, ενώ νιώθεις όλη την κατασκευή να έχει συναρμολογηθεί γύρω σου. Κάθεσαι χαμηλά, πολύ χαμηλά κάτι που αντιλαμβάνεσαι σταματημένος δίπλα σε άλλα αυτοκίνητα. Τόσο χαμηλά που το μπες-βγες συνοδεύεται και από επιφωνήματα, αν δεν ανήκεις σωματικά στην κατηγορία «αθλητής». Τουλάχιστον από τα πρώτα μέτρα που διανύει το ΜΧ-5 αντιλαμβάνεσαι το τέλειο ζύγισμα, την αξιοζήλευτη ισορροπία και μια μοναδική ακρίβεια.
Το τιμόνι έχει το βάρος που χρειάζεται για να κριθεί ζωντανό και την πληροφόρηση για πλήρη εικόνα θέσης και πρόθεσης των κατευθυντήριων τροχών. Τα φρένα της Brembo ακούνε σε κάθε τρόπο και εντολή που πάρουν από το πόδι και ο επιλογέας προσφέρει τη μεστή, παραδοσιακή αίσθηση κιβωτίου ταχυτήτων που κάθε κούμπωμα από σχέση σε σχέση είναι μια μικρή επιβράβευση στην μηχανολογία. Απολαυστικό feeling, αλλά και κλιμάκωση που νιώθεις χωρίς κενά.
Η ατμοσφαιρική επιμονή της Mazda στην πράξη τη δικαιώνει. Ένα καλό τεχνολογικό βιογραφικό συνοδεύει τον 2λιτρο Skyactiv για να εκτοξεύσει την απόδοσή του στους 184 ίππους. Εδώ θα βιαστεί κάποιος να πει “σιγά τα αυγά”, ειδικά σε μια εποχή που τουρμπάτα και ηλεκτρικά άλογα είναι σε αφθονία και η ροπή κυριολεκτικά ξεχειλίζει από τη χύτρα της απόδοσης. Βάλτε όμως στην εξίσωση τα 1.200 κιλά του, που δύσκολα θα βρεις σήμερα ακόμα και σε μικρό αυτοκίνητο, προσθέστε και το γεγονός ότι έχουμε τους περισσότερους ίππους σε MX-5 παραγωγής, και θα καταλάβετε ότι το δίλιτρο roadster της Mazda είναι μοναδικό στο είδος του.
Σαφώς και αν ψάχνεις επιταχυντή δεν θα σε γοητεύσει, σαφώς και αν έχεις πάρει γεύση ηλεκτρικής επιτάχυνσης θα σου φανεί λίγο, όμως οι απόλυτες επιδόσεις δεν είναι το παν. Δεν απολαμβάνεις οδήγηση μόνο από τα εντυπωσιακά νούμερα που ανακοινώνονται, εξαργυρώσιμα σε ευθείες, εκτός αν έχεις θητεύσει στα dragster.
Η απουσία turbo δεν αφήνει τις ρεπρίζ σε μελαγχολία, όμως τα 205 Nm ροπής κορυφώνονται στις 4.000 σ.α.λ. και ως εκ τούτου κάνουν σαφές ότι οι χαμηλομεσαίες είναι υποτονικότερες, όχι όμως ανύπαρκτες.
Το αποδοτικότερο περιβάλλον για τον κινητήρα προκύπτει μεταξύ 4.000 με 7.000 σ.α.λ. όπου ξυπνάει χωρίς όμως ανάλογα εθιστικό σπορ ήχο, που μάλλον πέφτει θύμα αυστηρών προδιαγραφών. Μικρό το κακό γιατί παραμένει ήσυχο και ξεκούραστο τη ίδια στιγμή που προσφέρει αποδοτικά τις καλές του επιδόσεις (0-100 χλμ./ώρα σε 6,5 δλ. και 219 χλμ./ώρα τελική ταχύτητα).
Το ευχάριστο είναι ότι ο κινητήρας εκτός από ελαστικός, για να ροκανίζει την αστική καθημερινότητα, συνοδεύει τις επιδόσεις με απόλυτα φυσιολογικές καταναλώσεις – για διλιτρος με 184 ίππους.
Αν είσαι επιθετικός, τότε θα φλερτάρεις με αναμενόμενα διψήφιο νούμερο στην έναρξή του. Από την άλλη, μπορείς να απολαμβάνεις σβέλτα και απολαυστικά το διθέσιο Ιαπωνικό roadster με καταναλώσεις λίγο πάνω από τα 8,0 λτ./100 χλμ., ενώ αν ψάχνεις την απόλυτη οικονομία σουλατσάροντας ανοιχτός με ταχύτητες περιπολίας, θα σε επιβραβεύσει ακόμα και με τιμές που ξεκινούν από τον αριθμό 7 – σπάνιο, αλλά εφικτό.
Πάντως με την ευθυβολία του και την στιβαρότητα που δείχνει στον αυτοκινητόδρομο, είτε είσαι με κλειστή είτε με ανοιχτή οροφή, διαπιστώνεις ότι προσφέρει απολαυστικό ταξίδι και ετοιμοπόλεμη διάθεση όταν η διαδρομή σφίξει.
Στο στροφιλίκι ακολουθεί τις προθέσεις σου, πληροφορεί, υπακούει και ανταποκρίνεται με επιταχυνόμενη διάθεση. Δείχνει ότι περνάει και το ίδιο και ο οδηγός του καλά στο παιχνίδι των στροφών. Η Bilstein βελτίωση προσφέρει μια «διαβαστερή» ανάρτηση που δεν πέφτει στην παγίδα της σκληρής συμπεριφοράς. Έχει περιορίσει αισθητά τις κλίσεις της ανάρτησης, χωρίς όμως να τις εξαφανίσει και έχει κερδίσει επικοινωνιακότερη ουρά, κάτι το οποίο οφείλει και στο μπλοκέ, που έτσι και αλλιώς συναντάς στην δίλιτρη έκδοση.
Για τους λίγους και ψαγμένους στην λεπτομέρεια της ιδανικής συμπεριφοράς, η Mazda προσφέρει το κατάλληλο roadster, για non stop παιχνίδι. Μια κατασκευή που χαίρεσαι να βλέπεις και να ζεις οδηγικά ξανά και ξανά. Φυσικά στα 41.000 € θεωρείται τσιμπημένο και δεν μπορεί να αναλάβει ρόλο μοναδικού αυτοκινήτου αν δεν είσαι νέος, ανέμελος εργένης, όμως σκέψου το ως ψυχοθεραπεία και τότε θα καταλάβεις ότι τελικά ο βαθμός απόλαυσης δεν κοστολογείται.
