Η φήμη που συνοδεύει τη Fiat για τη σχεδίαση και παραγωγή αυτοκινήτων πόλης, χρειάστηκε δεκαετίες για να δημιουργηθεί και πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις χάρη σε έναν νεαρό σχεδιαστή και τις δημιουργίες του, μεταξύ των οποίων και ένα πολύ περίεργο ταξί.
Πριν από ακριβώς 50 χρόνια η Fiat δημιουργούσε το 127, το πρώτο σύγχρονο supermini, το οποίο κατέκτησε το κοινό και τους ειδικούς, με το μοντέλο εκτός των άλλων να κερδίζει και τον τίτλο Car Of The Year του 1972. Το βλέμμα και η κατεύθυνση του Dante Giacosa δημιουργού εκτός των άλλων του 500 και του 128, ήταν εκεί, όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρωταγωνιστής ήταν ένας νεαρός σχεδιαστής, ο οποίος μάλιστα είχε φύγει από τη ζωή προτού δει ολοκληρωμένο το δημιούργημα του. Ο Pio Manzù, γιος του διάσημου γλύπτη Giacomo Manzù (1908 – 1991), γεννήθηκε στο Μπέργκαμο το 1939 και θα έφευγε μόλις 30 χρόνια αργότερα σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα. Ωστόσο, μόλις 5 χρόνια, από το 1964 έως το 1969, ήταν αρκετά για να δημιουργήσει μερικά από τα πιο ξεχωριστά σχέδια αυτοκινήτων, μεταξύ των οποίων και το 127, αλλά και να αλλάξει τον τρόπο σκέψης στο χώρο της σχεδίασης των αυτοκινήτων.
Για να τιμήσει τα 50α γενέθλια του 127, αλλά και τον ιδιοφυή σχεδιαστή του, το Εθνικό Μουσείο Αυτοκινήτου στο Τορίνο, δημιούργησε μια ξεχωριστή έκθεση, όπου το κοινό μπορεί να θαυμάσει από κοντά έξι μοντέλα, που σχετίζονται με το δημοφιλές supermini της Fiat: δύο 127 1ης σειράς, ένα Rustica, ένα Sport, ένα Top και ένα Panorama. Συνολικά περισσότερα από πέντε εκατομμύρια αυτοκίνητα της σειράς 127 πέρασαν από τη γραμμή παραγωγής μέχρι το 1987. Δίπλα τους θα βρεθεί και ένα πολύ περίεργο ταξί, το οποίο μπορεί μηχανολογικά να μην έχει άμεση σχέση με το 127, αλλά όντας επίσης δημιούργημα του Pio Manzù αποκαλύπτει ένα μέρος από την ιδιοφυία του Ιταλού σχεδιαστή.
Στην Ιταλία του 1968 οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από ταξί, που βασίζονταν στο καινοτόμο Fiat 600 Multipla του Dante Giacosa, το οποίο εξελίχθηκε παράλληλα με το δημοφιλές Fiat 600 το 1956. Τη στιγμή, που οι σχεδιαστές στο Τορίνο ετοίμαζαν το διάδοχο του 600, το 850, σκέφτηκαν να δημιουργήσουν και μια έκδοση του, η οποία θα ήταν αφιερωμένη στις δημόσιες μετακινήσεις. Με την επιτυχημένη συνταγή του 600 Multipla να έχει συμπληρώσει μια πολυετή πορεία, η ιδέα ήταν να παρουσιάσουν κάτι επαναστατικό, και όχι μια απλή μετατροπή του 850. Παρά το γεγονός ότι εκείνη την εποχή ήταν σύνηθες να ανατίθενται αντίστοιχες εργασίες σε εξωτερικούς συνεργάτες, η εταιρεία αποφασίζει να την εμπιστευθεί στο Centro Stile Fiat και έναν από τους πλέον δημιουργικούς σχεδιαστές της εποχής, τον Pio Manzù. Αυτός πιάνει άμεσα δουλειά με βάση τα μηχανικά μέρη του 850, ενώ λόγω της βασικής χρήσης του αυτοκινήτου σε αστικό περιβάλλον επιλέγει την έκδοση “Idromatic”. Πρόκειται για ένα από τα πρώτα ημιαυτόματα συστήματα μετάδοσης στον κόσμο που η Fiat παρουσίασε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1966 και περιελάμβανε ένα μετατροπέα ροπής και έναν υδραυλικό συμπλέκτη. Το αυτοκίνητο συνέχιζε να διαθέτει ένα χειροκίνητο κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων, αλλά η απουσία συμπλέκτη έκανε εξαιρετικά πιο άνετη την οδήγηση σε συνθήκες αυξημένης κίνησης.
Ο Pio Manzù πρόλαβε να δει να ολοκληρώνεται το Fiat City Taxi, αλλά δυστυχώς όχι και το Fiat 127, το δημιούργημά του, που θα καθόριζε τη μορφή των σύγχρονων supermini, θα χάριζε στη Fiat μια τεράστια εμπορική επιτυχία, αλλά κυρίως θα επιβεβαίωνε πέρα από κάθε αμφιβολία τη φήμη της ως την κορυφαία αυτοκινητοβιομηχανία στη σχεδίαση και κατασκευή αυτοκινήτων πόλης, φήμη που παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα, με τα Fiat 500 και Fiat Panda να κυριαρχούν στην κατηγορία τους στην Ευρώπη.
