Το 2022 η Lamborghini γιορτάζει τον V12: Tον θρυλικό 12κύλινδρο κινητήρα που τροφοδοτεί τα πιο εμβληματικά μοντέλα της εδώ και σχεδόν 60 χρόνια, καθώς θα σταματήσει να παράγεται στην «αγνή» του μορφή πριν από το τέλος του 2022.
Μεταξύ των εμβληματικών μοντέλων που χρησιμοποίησαν το θρυλικό V12 περιλαμβάνεται η Espada 400 GT, η οποία ήταν το πρώτο τετραθέσιο αυτοκίνητο της Lamborghini και αποτέλεσε το μοντέλο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις για την ιταλική μάρκα επί σειρά ετών. Ενσωματώνοντας μια εξαιρετική προσέγγιση στην τεχνική καινοτομία, χάρη στον τοποθετημένο εμπρός 4λιτρο V12 κινητήρα, ήταν πάντα ένα εξαιρετικά γρήγορο GT παρά το αρκετά μεγάλο της μέγεθος.
Από την αρχή της εισόδου του στην αυτοκινητοβιομηχανία, ο ιδρυτής της εταιρείας Ferruccio Lamborghini δήλωσε πολύ ξεκάθαρα τον στόχο του. Ήθελε να φτιάξει το καλύτερο grand tourer που υπάρχει: ένα σπορ αυτοκίνητο που δεν ήταν μόνο γρήγορο, αλλά και άνετο και πολυτελές. Η Espada 400 GT, που παρουσιάστηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1968, ενσάρκωσε τέλεια αυτή την ιδέα για πάνω από μια δεκαετία.
Η Espada μπορούσε να φιλοξενήσει άνετα τέσσερις ενήλικες και είχε περισσότερο χώρο τόσο για τις αποσκευές όσο και για τους επιβάτες από την 400 GT 2+2 (τον προκάτοχό της) και την Islero 400 GT 2+2. Επιπλέον, η Espada διέθετε πραγματικά εξαιρετικό φινίρισμα, με χρήση δέρματος και άλλων εκλεπτυσμένων υλικών, καθώς και τη δυνατότητα τοποθέτησης κλιματισμού. Το υδραυλικό τιμόνι εισήχθη ως προαιρετικό το 1969 και συμπεριλήφθηκε ως στάνταρ από το 1972 και μετά. Μια έκδοση με αυτόματο κιβώτιο ήταν διαθέσιμη από το 1974.
Η V12 καρδιά της Espada
Ο ακρογωνιαίος λίθος της Espada ήταν ο κινητήρας V12 με περιεχόμενη γωνία 60 μοιρών, που κατασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1963 με κυβισμό 3,5 λίτρων, ο οποίος είχε ήδη αυξηθεί στα 4 λίτρα (3.929 κ. εκ.) το 1964. Αποτελεί αξιοσημείωτο παράδειγμα τεχνολογικής εξέλιξης του κινητήρα και ήταν ικανός να αποδίδει 325 ίππους στις 7200 σ.α.λ. όταν τοποθετήθηκε για πρώτη φορά στην Espada. Η ισχύς αυξήθηκε σε 350 ίππους στις 7500 σ.α.λ. στην Espada Series II, η οποία παρουσιάστηκε το 1970.
Τροφοδοτούμενος από έξι καρμπιρατέρ Weber 40 DCOE, ο V12 είχε λόγο συμπίεσης 9,5:1 (ο οποίος αυξήθηκε σε 10,7:1 από τη Series II και μετά) και δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής σε κάθε πλευρά του V, οι οποίοι λάμβαναν κίνηση με αλυσίδα. Ζύγιζε μόλις 232 κιλά, χάρη στη χρήση αλουμινίου για την κατασκευή της κυλινδροκεφαλής, του στροφαλοθάλαμου και των εμβόλων. Ήταν τοποθετημένος ελαφρώς πιο μπροστά σε σχέση με τους προηγούμενους κινητήρες 350/400 GT της Lamborghini, προκειμένου να γίνει πιο ευρύχωρο το εσωτερικό. Χάρη στο μεγάλο άνοιγμα κάτω από το αλουμινένιο καπό, ήταν εύκολα προσβάσιμος.
Το πλαίσο βασίστηκε σε αυτό της 400 GT, αλλά επιμηκύνθηκε ώστε το μεταξόνιο να φτάσει τα 2.650 χλστ. και επίσης διευρύνθηκε, με το μετατρόχιο να αυξάνεται στα 149 εκ. Διέθετε ανεξάρτητη ανάρτηση τεσσάρων τροχών, με διπλά ψαλίδια και σπειροειδή ελατήρια. Τον Νοέμβριο του 1968, μια Espada “Lancomat” με υδροπνευματική ανάρτηση παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο. Το σύστημα διατέθηκε κατόπιν παραγγελίας, αλλά τελικά επιλέχθηκε από πολύ λίγους ιδιοκτήτες.
Η Espada ήταν ένα εξαιρετικά γρήγορο grand tourer που μπορούσε να φτάσει τελική ταχύτητα μεταξύ 245 και 260 χλμ./ώρα, χωρίς να έχει κάτι να ζηλέψει σε επιδόσεις από την πιο σπορ Miura στις περισσότερες συνθήκες.
Η εμπορική επιτυχία της Espada
Όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, η Espada ήταν το ταχύτερο τετραθέσιο αυτοκίνητο στον κόσμο. Διαθέτοντας κυβικά σχήματα ως μέρος ενός εξαιρετικά καινοτόμου σχεδιασμού από την Carrozzeria Bertone, αποδείχτηκε μια μακρόχρονη εμπορική επιτυχία. Η ευελιξία της και το ευρύχωρο εσωτερικό, παρά το ύψος μόλις 119 εκατοστών, σήμαιναν ότι ήταν κατάλληλο για πολύ πιο συχνή χρήση, διευρύνοντας έτσι σημαντικά την πελατειακή του βάση. Συνολικά παρήχθησαν 1.226 αυτοκίνητα για τις τρεις σειρές: 176 της Espada 400 GT Series 1 μεταξύ 1968 και 1969, 578 της Espada 400 GTE Series II μεταξύ 1970 και 1972 και 472 της Espada 400 GTS Series III μεταξύ 1972 και 1978.
Η Espada VIP με μίνι μπαρ και τηλεόραση Brionvega
Η Espada VIP παρουσιάστηκε το 1971. Ήταν βασισμένη στην Espada 400 GTE Series II και μόλις 12 μονάδες κατασκευάστηκαν συνολικά. Τα πρώτα μοντέλα αυτής της ειδικής σειράς αυτοκινήτων, είχαν ειδική πορτοκαλί απόχρωση καθώς και πορτοκαλί / μαύρη δερμάτινη ταπετσαρία. Τα μεταγενέστερα οχήματα κατασκευάστηκαν σε άλλους χρωματικούς συνδυασμούς. Στο εσωτερικό, η Espada VIP διέθετε μίνι μπαρ, ψυγείο στα πίσω πλαϊνά πάνελ και μια τηλεόραση Brionvega Algol 11 στην κορυφή του τούνελ μετάδοσης κίνησης για να διασκεδάζουν οι επιβάτες στα πίσω καθίσματα. Το VIP είναι ένα από τα πιο περιζήτητα μοντέλα μεταξύ των συλλεκτών της Espada σήμερα.
Η Espada του Paul McCartney
Ένας από τους πιο διάσημους ιδιοκτήτες Lamborghini Espada είναι ο Sir Paul McCartney. Το πρώην μέλος των θρυλικών Beatles ήταν λάτρης της Lamborghini και αγόρασε μια δεξιοτίμονη Espada Series III του 1972 με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων, κόκκινου χρώματος, με κόκκινο δερμάτινο εσωτερικό. Η σύζυγός του, Linda, οδηγούσε συχνά το αυτοκίνητο, αλλά μια φορά έπεσε σε μια κοντινή λίμνη, αφού το άφησε στη νεκρά και ξέχασε να βάλει το χειρόφρενο.
Ανασύρθηκε από το νερό μετά από τρεις ημέρες και αργότερα πουλήθηκε σε νέους ιδιοκτήτες, οι οποίοι συνέχισαν να το χρησιμοποιούν για αρκετά χρόνια. Στη συνέχεια, κατέληξε να αποτελεί μέρος της διακόσμησης σε μια αγγλική παμπ. Πωλήθηκε σε έναν άγνωστο ενθουσιώδη το 2005 και πιστεύεται ότι μπορεί τώρα να βρίσκεται στην Αυστρία.
Από τους ιδιοκτήτες VIP στη μεγάλη οθόνη
Πολλές διασημότητες έχουν εκφράσει τη συμπάθειά τους για την Espada όλα αυτά τα χρόνια. Για παράδειγμα, από το 1986 ο διάσημος Αμερικανός τηλεπαρουσιαστής Jay Leno -λάτρης των αυτοκινήτων- έχει στην κατοχή του ένα από τα πρώτα μοντέλα Espada Series 2, το οποίο κατασκευάστηκε το 1969.
Έχουν επίσης γυριστεί πολυάριθμες ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστεί μια Espada, συμπεριλαμβανομένων περίπου 50 σημαντικών τίτλων. Η πιο διάσημη μεταξύ των οπαδών του μοντέλου είναι η ιταλική ταινία «Flatfoot» του 1973 με πρωταγωνιστή τον Carlo Pedersoli, ο οποίος ήταν ευρύτερα γνωστός ως Bud Spencer. Γυρισμένη ως επί το πλείστο στη Νάπολι και τη γύρω περιοχή, εικονίζει τον πρωταγωνιστή να καταδιώκει μια Espada σε ανηφόρα με μια σειρά από φουρκέτες σε μια μακρά σκηνή που καταλήγει έξω από την εκκλησία Sant’Antonio a Posillipo.
