Ο Eddie Jordan είχε ανακοινώσει πριν από λίγους μήνες ότι διαγνώστηκε με επιθετική μορφή της επάρατης νόσου στον προστάτη η οποία είχε κάνει μεταστάσεις και βρισκόταν σε τερματικό στάδιο. Ο Ιρλανδός επιχειρηματίας έφυγε από τη ζωή στις 20 Μαρτίου σε ηλικία 76 ετών, έπειτα από 12μηνη μάχη με τη νόσο.
Ο Jordan ξεκίνησε την καριέρα του ως οδηγός, συμμετέχοντας σε αγώνες καρτ στην Ιρλανδία στις αρχές της δεκαετίας του 1970, για να περάσει στη Formula Ford το 1974. Αγωνίστηκε στη Formula 3 και τη Formula Atlantic και έφτασε έως το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Formula 2, έχοντας κάνει επίσης δοκιμές με ένα μονοθέσιο F1 της McLaren.
Ενώ ήταν ικανός οδηγός, σύντομα έγινε σαφές ότι το πραγματικό ταλέντο του Jordan ήταν στη λειτουργία μιας ομάδας, με την Eddie Jordan Racing να χτίζει γρήγορα μια μεγάλη φήμη στις μικρότερες κατηγορίες μονοθεσίων. Με αυτή την ομάδα, ο Martin Brundle έδωσε τη μεγάλη μάχη του με τον -τελικό νικητή- Ayrton Senna στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Formula 3 του 1983.
- Δίλημμα Citroen C3: Βενζίνη με 16.900 € ή ηλεκτρικό με 18.900 €
- Τι πρέπει να έχει ένα μοντέλο για να αναδειχθεί "Αυτοκίνητο της χρονιάς";
- Πλούσιο, αυτόματο και χαρισματικό Premium C-SUV με τιμή 37.980 €
- 7 SUV “Game Changers” της ελληνικής αγοράς
- Peugeot 3008: Διαθέσιμο με προνομιακή χρηματοδότηση και επιδότηση αγοράς
- Ηλεκτρικό SUV για όλους με τιμή από 29.700 € και όφελος έως 14.000 €
Το 1987 η ομάδα του Jordan κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο στη Βρετανική F3 με οδηγό τον Johnny Herbert. Η ομάδα του Jordan σημείωσε επίσης επιτυχία στο Διεθνές Πρωτάθλημα Formula 3000, το οποία είχε αντικαταστήσει τη Formula 2 το 1985. Με την Jordan, o Jean Alesi κατέκτησε τον τίτλο της F3000 το 1989, ενισχύοντας περαιτέρω τη φήμη της ομάδα στην εύρεση νέων ταλέντων που προορίζονταν για μεγάλα πράγματα.
Με μία μεγαλύτερη της ζωής προσωπικότητα, ο Eddie Jordan προσγειώθηκε στο προσκήνιο της Formula 1 το 1991, όταν πολλοί επιχειρηματίες και… τυχοδιώκτες είχαν καταλήξει εκεί, συνήθως συμπληρώνοντας τους -υπέρογκους τότε- αριθμούς συμμετοχών. Ωστόσο, ο Jordan ήταν αδυσώπητος διαπραγματευτής συμφωνιών και θα μπορούσε να πουλήσει τα… πάντα για να πάρει περισσότερα χρήματα.
Ένας από τους πιο κοντινούς συνεργάτες του, ο Trevor Foster, ο οποίος εργάστηκε μαζί του για 50 χρόνια περίπου, είχε πει για αυτόν: «Τη μια μέρα ήταν ένας χαρακτήρας για τον οποίο θα έφευγες έως την άκρη του κόσμου, και την άλλη… αν είχες όπλο θα τον πυροβολούσες». Η τάση του να έχει διάφορες εκδοχές της πραγματικότητας ανάλογα με το τι χρειαζόταν από όποιον μιλούσε, κάποιες φορές γύριζε μπούμερανγκ και δεν του κέρδισε πολλούς φίλους, ιδίως στα πρώτα χρόνια της πορείας του ως ιδιοκτήτης αγωνιστικής ομάδας.
Δημιούργησε την ομάδα με σκοπό να πλουτίσει, και στο τέλος τα κατάφερε, παρότι ξεκίνησε με εμπορικά… αυτοκτονικές προοπτικές. Θα χτυπούσε την πόρτα επίδοξων χορηγών ξανά και ξανά, ακούραστα κάθε φορά πλασάροντας μια διαφορετική οπτική γωνία για το πώς θα μπορούσε να «πουλήσει» την προβολή μέσω των αγωνιστικών του μονοθεσίων. Ήταν ένας άνθρωπος που είχε 100 ιδέες τη μέρα, αλλά δεν ήξερε πάντα να ξεχωρίζει τις καλύτερες μεταξύ τους.
Το 1991, το μονοθέσιο που είχε σχεδιάσει το Gary Anderson -με πενιχρά μέσα- για την είσοδο της Jordan στη Formula 1 αποδείχθηκε εξαιρετικά ανταγωνιστικό, και ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ολοκληρώνοντας τη σεζόν στην 5η θέση του Πρωταθλήματος Κατασκευαστών.
Με αυτό το μονοθέσιο -με το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα της Ιρλανδίας, που ταίριαζε με τα χρώματα του βασικού σπόνσορα- έκανε το ντεμπούτο του στην F1 ο Michael Schumacher στο GP Βελγίου του 1991, καθώς ο ένας από τους δύο οδηγούς της ομάδας, ο Bertrand Gachot, είχε βρεθεί στη φυλακή, έχοντας επιτεθεί σε έναν οδηγό ταξί στο Λονδίνο με σπρέι.
Ο Schumacher ήταν μέλος του προγράμματος νέων οδηγών της Mercedes και συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αγώνων αντοχής με τη Sauber–Mercedes. Η Mercedes σκόπευε να εισέλθει στην F1 με εργοστασιακή ομάδα τη Sauber (που θα έκανε το ντεμπούτο της τελικά στην F1 το 1993) και ήθελε να δώσει στον Schumacher την ευκαιρία να αποκτήσει εμπειρία στην F1, βοήθησε να βρεθεί χρηματοδότηση για να καταλάβει το κενό cockpit της Jordan.
O Schumacher εντυπωσίασε σημειώνοντας τον 7ο χρόνο στις κατατακτήριες δοκιμές, σε μία από τις πιο δύσκολες πίστες του Πρωταθλήματος, το Spa-Francorchamps, την οποία δεν είχε δει ξανά, αλλά στον αγώνα, ο συμπλέκτης του παρέδωσε το πνεύμα λίγα μέτρα μετά από την εκκίνηση.
Τότε, ο Jordan βίωσε τότε από πρώτο χέρι το σκληρό κόσμο του αποκαλούμενου «piranha club» της F1, όταν ο Flavio Briatore, ο οποίος είχε εισέλθει στην F1 μόλις δύο χρόνια νωρίτερα με την ομάδα του Luciano Benetton, κατάφερε να αποσπάσει τον Schumacher μέσα από τα χέρια του Ιρλανδού, που δεν είχε υπογράψει απόλυτα δεσμευτικό συμβόλαιο με τον Γερμανό οδηγό. Καθώς ανερχόταν στην F1, η Jordan θα έφερνε στο σπορ οδηγούς όπως ο Rubens Barrichello (που κατέκτησε την πρώτη -εκ των δύο- pole position της ομάδας στο GP Βελγίου του 1994) και τον Eddie Irvine, με αμφότερους να καταλήγουν στη Ferrari.
Το 1998, ο Jordan πανηγύρισε την πρώτη του νίκη (και μάλιστα με «1-2») στο χαοτικό GP Βελγίου, όπου ο Πρωταθλητής του 1996, Damon Hill, κατέκτησε την τελευταία νίκη της καριέρας του, εμπρός από τον Ralf Schumacher. To 1999, o Heinz-Harald Frentzen θα συγκαταλεγόταν μεταξύ των διεκδικητών του τίτλου έως τα προτελευταία στάδια της σεζόν, έχοντας σημειώσει δύο νίκες, και έχοντας κάνει ένα λάθος (δεν άλλαξε ρυθμίσεις έπειτα από ένα pit stop), που του κόστισε άλλη μία νίκη στο Nurburgring.
Αυτό ήταν και το υψηλότερο σημείο που έφτασε η Jordan στη Formula 1. Θα ακολουθούσε μία νίκη στο επεισοδιακό GP Βραζιλίας του 2003 με τον Giancarlo Fisichella. Το 2005 ο Jordan πούλησε την ομάδα στον Ρώσο Alex Shnaider, που την μετονόμασε σε Midland. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια της Spyker, έπειτα στον Ινδό Vijay Mallya, για να γίνει Force India, πριν οδηγηθεί στη χρεωκοπία για να καταλήξει στα χέρια του Καναδού δισεκατομμυριούχου Lawrence Stroll, που έχει στόχο να την κάνει να διεκδικεί τίτλους υπό την ονομασία Aston Martin.
O Jordan έγινε σχολιαστής της F1 στη βρετανική τηλεόραση και όντας στενός φίλος του Bernie Ecclestone, είχε κάνει ορισμένα σημαντικά scoop σε αυτή την περίοδο. Τον τελευταίο καιρό έκανε podcast για την F1 με τον David Coulthard και το όνομά του επέστρεψε στην επικαιρότητα όταν έγινε γνωστό ότι διαπραγματεύτηκε την έξοδο του Adrian Newey από τη Red Bull ως μάνατζέρ του, η οποία οδήγησε στη μεταγραφή του πιο επιτυχημένου τεχνικού στην ιστορία της Formula 1 στην Aston Martin… δηλαδή την παλιά ομάδα του Jordan!
Το εξωστρεφές αστείο ύφος του έκρυβε μια έντονη αποφασιστικότητα. Είχε μια τόλμη που έκανε πράγματα που φάνταζαν αδύνατα να γίνουν πραγματικότητα. Πιθανότατα δεν υπήρχε κανένας άλλος που θα μπορούσε να καταφέρει να κάνει την ομάδα του όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά και να πρωταγωνιστήσει, ξεκινώντας με ψίχουλα.
Ίσως πολλοί θυμούνται επίσης τα πληθωρικά μοντέλα που περιέβαλλαν τα κίτρινα μονοθέσια της Jordan κατά την εποχή της αλλαγής της χιλιετίας. O Jordan ήταν επίσης αρκετά ικανός ντράμερ, και στα τέλη της δεκαετίας του 1990 είχε διοργανώσει συναυλίες με το μουσικό συγκρότημα της F1, στο οποίο έπαιζε κιθάρα ο Damon Hill. Επίσης, όπου έβρισκε δυο κουτάλια, θα επιδείκνυε τις δυνατότητές του να τα κάνει κρουστά μουσικά όργανα. Είχε σκεφτεί να γίνει ιερέας, οδοντίατρος, και είχε σπουδάσει λογιστική. Είχε γεννηθεί στις 30 Μαρτίου του 1948 στο Δουβλίνο.
