Με εξειδίκευση στις αναρτήσεις ο καθηγητής Flegl εντάχθηκε στο δυναμικό της Porsche το 1966 και μόλις τρία χρόνια αργότερα, ο τότε 27χρονος μηχανικός, τέθηκε επικεφαλής της 917 μαζί με τους Hans Mezger και Peter Falk. Η δουλειά του ήταν να μετατρέψει το φαινομενικά ατίθασο αγωνιστικό αυτοκίνητο σε νικητή. Ο Ferdinand Piech, επικεφαλής ανάπτυξης της Porsche εκείνη την εποχή, ήθελε να κερδίσει τους πάντες και τα πάντα με αυτό το supercar. Ωστόσο, μετά τις πρώτες δοκιμές, οι έμπειροι οδηγοί αγώνων θεώρησαν ότι η 917 δεν ήταν οδηγήσιμη. «Για την ομάδα μου και εμένα, η μεγαλύτερη πρόκληση εκείνη την εποχή ήταν να προσαρμόσουμε τις δυνατότητες του αυτοκινήτου στις ανάγκες των οδηγών», θυμάται ο καθηγητής Flegl.
Η 917 ήταν κορυφαία προτεραιότητα της Porsche και προωθήθηκε με επιμονή. Οι οδηγοί αγώνων Jo Siffert και Kurt Ahrens κέρδισαν τον πρώτο αγώνα των 1000 χιλιομέτρων στο νέο Österreichring το καλοκαίρι του 1969, αλλά ο Piëch ήθελε περισσότερα. Έτσι ο Flegl και η ομάδα του έπρεπε να βελτιώσουν τον χειρισμό του αυτοκινήτου μέσα από πολλές δοκιμές.
Στις 7 Απριλίου 1970, ο εργοστασιακός οδηγός της Porsche Kurt Ahrens οδήγησε μια τροποποιημένη έκδοση 917 στην πίστα δοκιμών Ehra-Lessien. Μια ριπή ανέμου από το πλάι έστειλε το αυτοκίνητο έξω από το δρόμο και πάνω στο προστατευτικό κιγκλίδωμα. Ο οδηγός βγήκε από το κουφάρι με μώλωπες, ωστόσο η δοκιμή είχε αποτέλεσμα αφού μια 917 KH 580 ίππων κέρδισε την πρώτη θέση στις 24 Ώρες του Le Mans το 1970.
Το 1971 ο Jackie Oliver οδήγησε μια Porsche 917 LH σε δοκιμές πριν τις 24 Ώρες του Le Mans. Ο Flegl τον προειδοποίησε: «Δεν είμαστε σίγουροι για την αεροδυναμική σταθερότητα στις ευθείες μετά τα 300 χλμ./ώρα». Τελικά το χρονόμετρο σταμάτησε στο 3:13.60, χρόνος που έμεινε στα βιβλία της ιστορίας ως ο πρώτος γύρος του Le Mans με μέση ταχύτητα άνω των 250 χλμ./ώρα (συγκεκριμένα 250,457 χλμ./ώρα) αλλά επειδή έγινε σε διαδικασία ανεπίσημων δοκιμών η επίδοση δεν αναγνωρίστηκε επίσημα. Όμως η Porsche κέρδισε τις 24 ώρες του Le Mans και το 1971.
Το 1972 η 917/10 Can Am Spyder κατέκτησε το κύπελλο CanAm της Βορείου Αμερικής, με τον καθηγητή Flegl σε ενεργό ρόλο, και έγινε το πιο ισχυρό αγωνιστικό αυτοκίνητο της Porsche. Το 1973, ο καθηγητής μεγάλωσε το μεταξόνιο της 917/30 για να βελτιώσει τη σταθερότητα της και συμμετείχε στην αεροδυναμική εξέλιξη του 1.100 ίππων αυτοκινήτου.
Ο καθηγητής Helmut Flegl εργάστηκε πάνω στην Porsche 936 και στη συνέχεια ανέλαβε τη διαχείριση της 928 το 1976. Το 1978 επέστρεψε στο αγωνιστικό τμήμα και συνέχισε την εργασία του πάνω στην 936.
Η καριέρα του Helmut Flegl τελείωσε το 2003, όταν μετά από 37 χρόνια στην Porsche αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί πρόωρα και έκτοτε ζει στο Leonberg.
