H Ferrari ήλπιζε ότι θα είχε καλύτερη απόδοση στο GP Σαουδικής Αραβίας, επειδή ο ασφαλτοτάπητας θα καταπονούσε λιγότερο τα ελαστικά και ως αποτέλεσμα θα είχαν λιγότερους περιορισμούς στη διαμόρφωσης της ισορροπίας πρόσφυσης μεταξύ των δύο αξόνων. Επιπλέον, επρόκειτο για μία πίστα με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, με έμφαση στις γρήγορες στροφές και την αεροδυναμική απόδοση.
Παρά τις πολύ συντηρητικές ρυθμίσεις κινητήρα στις ελεύθερες δοκιμές, η Ferrari χρησιμοποίησε την πλήρη ισχύ του V6 της στις κατατακτήριες δοκιμές και τον αγώνα, αλλά τερμάτισε πίσω από τις Mercedes, με πολύ κακή απόδοση με τη σκληρή γόμα. Η πραγματικότητα είναι πως η SF-23 είναι πιο αργή από το αναμενόμενο. Η Ferrari πρέπει να βρει άμεσες απαντήσεις στα πολλά ερωτηματικά που έχουν οι τεχνικοί της.
Κάποιοι πιστεύουν ότι η ιταλική ομάδα προσπαθεί ακόμα να ξεπεράσει τον αντίκτυπο που είχε η τεχνική υπόδειξη TD39 με τα πιο αυστηρά τεστ ακαμψίας του δαπέδου που τέθηκε σε εφαρμογή στο περυσινό GP Βελγίου. Τα μέτρα της FIA για τον περιορισμό του porpoising, με την ανύψωση των άκρων του δαπέδου κατά 15 χλστ., εφαρμόστηκαν σε αρκετά προχωρημένο στάδιο εξέλιξης των νέων μονοθεσίων και υπάρχουν αρκετές ομάδες που δυσκολεύτηκαν όσον αφορά αυτό τον τομέα, όπως συνέβη στη McLaren.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Formu1a.uno, η SF-23 δεν αποδίδει καλά στην περιοχή μεταξύ 150 και 190 χλμ./ώρα, όπου το αεροδυναμικό φορτίο είναι πάνω από 900 κιλά. Σε αυτό το πλαίσιο ταχυτήτων, το δάπεδο του ιταλικού μονοθεσίου δεν αποδίδει όπως θα έπρεπε αεροδυναμικά. Φαίνεται ότι το ζήτημα έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του δαπέδου και την απόσταση από το έδαφος.
Οι τεχνικοί του Maranello συνέλεξαν δεδομένα από τους δύο πρώτους αγώνες για να βαθμονομήσουν καλύτερα τον προσομοιωτή τους. Το πρόβλημα είναι ότι στις προσομοιώσεις η ομάδα λειτουργούσε το μονοθέσιο με μικρότερη απόσταση από το έδαφος, την οποία όμως δεν έχει τη δυνατότητα να υιοθετήσει στην πραγματικότητα. Ανυψώνοντας το μονοθέσιο ακόμα και 2 χλστ., χάνει αεροδυναμικό φορτίο, γεγονός που προκαλεί πλαγιολίσθηση και ταχύτερη καταπόνηση των ελαστικών.
Η SF-23 φαίνεται ότι εξακολουθεί να αποτελεί θύμα ενός πολύ άκαμπτου στησίματος, το οποίο είναι κληρονομιά της TD39 και επηρεάζει την εκμετάλλευση των ελαστικών, που διαθέτουν ενισχυμένους -και κατά συνέπεια πιο άκαμπτους– σκελετούς φέτος, συνεπώς χρειάζονται περισσότερη ενέργεια για να διατηρηθούν στο αρκετά περιορισμένο ιδανικό πλαίσιο λειτουργίας τους.
Από τη μία πλευρά, είναι θετικό ότι ο Carlos Sainz αναφέρει πως «το μονοθέσιο συμπεριφέρεται ακριβώς όπως στην αεροδυναμική σήραγγα. Ξέρουμε πού βρίσκεται το πρόβλημα στη σήραγγα, ποιο είναι το αδύναμο σημείο. Ξέρουμε επίσης πώς να εξελίξουμε περαιτέρω το αυτοκίνητο, αλλά χρειαζόμαστε χρόνο για να παράγουμε τις αναβαθμίσεις. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς τη σεζόν μας».
Με τη Scuderia να χρησιμοποιεί την καινούργια πίσω αεροτομή με μονό υποστήριγμα στο GP Σαουδικής Αραβίας, βρέθηκε στην παράδοξη θέση να υιοθετήσει ρυθμίσεις υψηλότερου αεροδυναμικού φορτίου στην Jeddah, από ό,τι στο Μπαχρέιν, ενώ οι δύο πίστες έχουν αντίθετα χαρακτηριστικά. Συνεπώς, χάθηκε το πλεονέκτημα στις μέγιστες ταχύτητες στις ευθείες που υπήρχε στο Μπαχρέιν.
Μέρος των αναβαθμίσεων που έφερε η Ferrari στη Jeddah, ήταν και καινούργια καλύμματα ψυγείων, με πιο τονισμένη εσοχή στο κάτω μέρος τους. Ωστόσο, αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν πέραν των ελεύθερων δοκιμών, και υπάρχει απλά περίπτωση να χρησιμεύσουν στο μέλλον. Στους επόμενους αγώνες θα παρουσιαστούν αναβαθμίσεις στο δάπεδο της SF-23.
Το Motorsport αναφέρει επίσης ότι οι τεχνικοί του Maranello εξετάζουν το ενδεχόμενο να ανασχεδιάσουν ένα από τα ψαλίδια της πίσω ανάρτησης. Με διαφορετική τοποθέτησή του σε σχέση με το περίβλημα του κιβωτίου, επάνω στο οποίο στηρίζεται θα καταπολεμά, μέσω της γεωμετρίας του, το φαινόμενο βύθισης του πίσω μέρους κατά τη διάρκεια της επιτάχυνσης, διατηρώντας την απόσταση του δαπέδου από το έδαφος πιο σταθερή, για καλύτερη λειτουργία της αεροδυναμικής.
