Ο Eberhard Mahle ήταν Πρωταθλητής Ευρώπης στις αναβάσεις το 1966 και ο πρώτος οδηγός που πήρε διεθνή τίτλο οδηγώντας Porsche 911. Προηγουμένως είχε αγωνιστικές επιτυχίες με άλλες μάρκες, όπως στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού το 1957 με μια Alfa Romeo και στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Αναβάσεων το 1959 με Volvo, ενώ είχε υπάρξει επίσημος οδηγός της Abarth, της Borgward και της Mercedes-Benz. Το 1959, τερμάτισε δεύτερος στο Targa Florio στο τιμόνι μιας Porsche 550 Spyder και την επόμενη χρονιά κέρδισε το Solitude Rally με μια Porsche 356 Super 90.
Ο Mahle, ο οποίος γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1933, είχε τη βενζίνη στο αίμα του. Ο πατέρας του, Ernst, ίδρυσε τη σημερινή Mahle GmbH, μαζί με τον αδελφό του Hermann. Τα πρώτα πιστόνια υψηλής απόδοσης της εταιρίας Mahle δοκιμάστηκαν στην Porsche 356 στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Από τότε, η εταιρία έγινε κατασκευαστής εξοπλισμού για την Porsche.
Ο Mahle άρχισε να οδηγεί μοτοσικλέτες και να αυτοκίνητα ως έφηβος και το 1954 ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα με ένα DKW 3=6 στο Solitude Rally, όπου κέρδισε την κατηγορία του. Αγόρασε την πρώτη του Porsche την ίδια χρονιά και παρά τον κινητήρα μπόξερ 1.100 κ.εκ. που προσέφερε μάλλον μέτρια ισχύ 40 ίππων, την επόμενη χρονιά τερμάτισε έκτος στην ανάβαση του Achalm.
Μέχρι το 1963, ο νεαρός οδηγός είχε συμμετάσχει σε περίπου 210 αγώνες, κερδίζοντας έξι φορές τη γενική κατάταξη και περισσότερες από 150 φορές την κατηγορία του. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα με καρτ το 1964, ο Mahle πέρασε 18 μήνες στο νοσοκομείο. Το 1966, είχε αναρρώσει σε τέτοιο βαθμό που μπορούσε να επανέλθει. Και επανήλθε κερδίζοντας την κατηγορία GT του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Αναβάσεων.
Όταν ο Mahle ήθελε να δοκιμάσει μια 911, ο αγωνιστικός διευθυντής της Porsche, Huschke von Hanstein, ήταν δύσπιστος και του είπε ότι είχε διαθέσιμα μόνο αυτοκίνητα για ράλλυ, συμπληρώνοντας «εξάλλου, δεν θα κερδίσεις ποτέ, όσο η Ferrari και η Ford έχουν περισσότερους από 300 ίππους».
Ωστόσο, ο Mahle δεν απογοητεύτηκε και, μέσω του φίλου του Gerhard Mitter, αγόρασε μια μεταχειρισμένη 911 του 1965, με αυξημένη ισχύ 165 ίππων. Οι ανταγωνιστές με την μεγαλύτερη ιπποδύναμη κυριάρχησαν στον πρώτο αγώνα στην πίστα του Rossfeld, μια σχετικά καλοφτιαγμένη πίστα με λίγες στροφές, ενώ ο Mahle τερμάτισε τρίτος. Οι άλλες πίστες ευνόησαν περισσότερο τον οδηγό και το αυτοκίνητο. Είχαν περισσότερες στροφές, έντονα φρεναρίσματα και επιταχύνσεις που ταίριαζαν στην ευέλικτη 911. «Ένας καλός οδηγός μπορεί να αντισταθμίσει οποιαδήποτε έλλειψη ισχύος σε τέτοιες πίστες», είχε πει κάποτε.
Το 1966 απέδειξε ότι είναι ο καλύτερος, κερδίζοντας όλους τους αγώνες της κατηγορίας GT, με εξαίρεση τον τελευταίο στο Gaisberg, όπου είχε μια μικρή έξοδο. Αυτή η εγκατάλειψη δεν μείωσε την επιτυχία ή την υπερηφάνεια του για την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Αναβάσεων. «Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία μου», είπε ο Mahle. «Κυρίως επειδή όλοι οι ειδικοί είπαν ότι δεν θα κέρδιζα ποτέ με αυτό το αυτοκίνητο».
