Ο 33χρονος Χρήστος Βολικάκης, Παγκόσμιος Πρωταθλητής ποδηλασίας πίστας με καταγωγή από το Βόλο, είναι από τους πιο φανατικούς λάτρεις του αυτοκινήτου και των αγώνων. Παράλληλα είναι ένας αφοσιωμένος κορυφαίος αθλητής, ο θείος που κακομαθαίνει τον μικρό ανιψιό του και πρόσφατα έγινε ένας στοργικός σύζυγος, αφού παντρεύτηκε την αγαπημένη του Ελπίδα, μετά από πολλά χρόνια σχέσης. Το αθλητικό του βιογραφικό περιλαμβάνει 4 μετάλλια σε Παγκόσμια πρωταθλήματα, 9 μετάλλια σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και πολλά σε Παγκόσμια κύπελλα. Έχει κατακτήσει πάνω από 80 χρυσά μετάλλια σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα, κατέχει 11 εθνικά ρεκόρ και έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα 4 φορές σε Ολυμπιακούς αγώνες.
Είναι πολύ ενεργός στα social media και εξαιρετικά προσιτός. Μέσα όμως στην πίστα του ποδηλατοδρομίου μεταμορφώνεται σε ταύρο, έτοιμο να κατακτήσει τους πάντες. Στην παρέα του είναι σχεδόν ντροπαλός, αλλά με εξαιρετικό χιούμορ. Λιγότερο γνωστή είναι η συμμετοχή σε εκατοντάδες δράσεις γνωριμίας με την ποδηλασία, σε σχολεία και συλλόγους. Προσπαθεί να φέρει τα παιδιά σε επαφή με το άθλημα που αγαπά, ενώ ταυτόχρονα αγωνίζεται για να κρατήσει την ποδηλασία στο ύψος που της αξίζει, στο ύψος των δικών του επιτυχιών, κόντρα σε μια Ομοσπονδία που δεν δείχνει τον σεβασμό που αρμόζει στον Χρήστο Βολικάκη. Ο Έλληνας πρωταθλητής μίλησε στο MotorOne για την ποδηλασία αλλά και το… αυτοκίνητο.
Ποια είναι η σχέση σου με το αυτοκίνητο ;
Έχω τρέλα με τα αυτοκίνητα, είναι η αγάπη μου. Αυτή η σχέση άρχισε πριν πολλά χρόνια, με τον αδερφό μου τον Ζαφείρη κάναμε από μικρή ηλικία καρτ. Αργότερα πήραμε και αγωνιστικό, ουσιαστικά εκεί μάθαμε να οδηγούμε. Από το 2003 που ήρθαμε από το Βόλο στην Αθήνα έχουμε πολλές υποχρεώσεις και δεν είναι εύκολο πια να πηγαίνουμε για καρτ. Μια περίοδο ασχολήθηκα και με τις μοτοσικλέτες, αλλά με κέρδισε το αυτοκίνητο, που είναι και πιο ασφαλές. Άλλωστε μεταξύ των χορηγών μου είναι η Toyota Ελλάς, μια εταιρεία που συμμετέχει σε δράσεις Οδικής Ασφάλειας. Και το έργο και η στήριξη της είναι μεγάλη.
Κάνετε προπονήσεις με ποδήλατο και στο δρόμο. Πόσο επικίνδυνες είναι;
Κάνουμε το σταυρό μας και βγαίνουμε για προπόνηση, μερικές φορές με ολέθριες συνέπειες. Ακόμα είναι νωπό το θανάσιμο περιστατικό με την τριαθλήτρια στην Θεσσαλονίκη. Η έλλειψη σωστής παιδείας στο θέμα της συνύπαρξης του ποδηλάτη με τους υπόλοιπους οδηγούς και οι κακές υποδομές κάνουν κάθε έξοδο μας επικίνδυνη. Αν έχεις καβαλήσει ποδήλατο, όταν οδηγείς αυτοκίνητο είσαι πιο προσεκτικός με τους ποδηλάτες. Αν δεν έχεις καβαλήσεις ποδήλατο, βλέπεις τον ποδηλάτη σαν εμπόδιο και τότε είναι πιο πιθανό να γίνει ατύχημα. Δυστυχώς όμως, είτε φταίει, είτε δεν φταίει ο ποδηλάτης, συνήθως αυτός είναι που θα χτυπήσει ή θα σκοτωθεί, γιατί είναι απολύτως εκτεθειμένος. Όταν κάνουμε προπονήσεις στο ποδηλατοδρόμιο τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Αλλά προς το παρόν έχουμε μόνο ένα ποδηλατοδρόμιο σε όλη την Ελλάδα, στο ΟΑΚΑ.
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση στο ποδηλατοδρόμιο ;
Είναι ένα από τα πιο καλά και πιο γρήγορα ποδηλατοδρόμια, αλλά είχε παραμεληθεί για πολλά χρόνια. Ευτυχώς τελευταία, με τη νέα διεύθυνση του ΟΑΚΑ και τον κύριο Χαλιορή, γίνεται πολύ καλή δουλειά. Το πρόβλημα είναι ότι η ομοσπονδία μας δεν πληρώνει για να μπορούμε να κάνουμε προπονήσεις εδώ. Επίσης το αγωνιστικό τερέν χρειάζεται πλύσιμο και συντήρηση. Αλλά για να μείνει ζωντανό το στάδιο, πρέπει να γίνονται οργανώσεις. Έπρεπε να γίνονται ακαδημίες και αγώνες συχνά.
Ξέρω ότι ο Ζαφείρης κι εσύ έχετε κάνει αγώνα για να δημιουργηθεί ένα νέο ποδηλατοδρόμιο στο Βόλο και πρόσφατα έγιναν κάποιες ανακοινώσεις. Σε ποια φάση βρίσκεται;
Δεν θα μπορούσαν να είναι καλυτέρα τα νέα για αυτό το κόσμημα που θα στολίσει την πόλη μας και κατ’ επέκταση όλη την Θεσσαλία. Σε πρόσφατες εξαγγελίες ο περιφερειάρχης κ. Αγοραστός, που δεν σταμάτησε στιγμή να προσπαθεί και να συνεργάζεται για το συγκεκριμένο έργο με τον δήμαρχο κ. Μπέο, κατάφερε να το εντάξει με την βοήθεια και του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών κ. Πέτσα στο πρόγραμμα Αντώνης Τρίτσης. Επιβεβαίωσε δε για ακόμα μια φορά ότι η αυτοδιοίκηση πιάνει το σφυγμό της τοπικής κοινωνίας και δεν μένει στα λόγια. Εμείς και όσοι αγαπούν το όμορφο αυτό άθλημα, τους οφείλουμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ”. Επίσης πρέπει να αναφέρω την προσπάθεια του φίλου μου δημοσιογράφου Σωτήρη Πολύζου που αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο και βοήθησε τα μέγιστα.
Ανακοινώθηκε ότι την άνοιξη θα διεξαχθεί ο ποδηλατικός γύρος της Ελλάδας. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτόν;
Γινόταν και πιο παλιά, είναι ένας σημαντικός αγώνας και θα κάνει καλό στην Ελλάδα αν οργανωθεί σωστά και έχει etapes σε όλη την Ελλάδα. Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί η διαδρομή και η διάρκεια, όμως, από όσο γνωρίζω, δικαίωμα συμμετοχής στον αγώνα θα έχουν μόνο κάποιοι αθλητές της Εθνικής Ομάδας, δηλαδή μόνο 5-6 Έλληνες. Είναι μεγάλο γεγονός και πρέπει να γίνονται τέτοιοι αγώνες, αλλά η ποδηλασία έχει κι άλλες ανάγκες για να αναπτυχθεί. Έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Να φανταστείτε ότι εφέτος δεν είχαμε εκπροσώπηση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πίστας, σε ένα είδος που έχει φέρει απλόχερα τεράστιες διακρίσεις σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς αγώνες. Θα πρέπει να αλλάξει κάτι. Έχουμε φτάσει να είναι κάθε χρόνο και χειρότερα. Όταν κάνουμε προπόνηση όλο το χρόνο για να τρέξουμε μόνο σε ένα αγώνα, τότε δεν υπάρχει εξέλιξη. Παλιά είχαμε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με 300-400 συμμετοχές και σε λίγο θα έχουμε με 10 άτομα. Οι παλιότεροι αθλητές φεύγουν, δεν έρχονται νέοι και το άθλημα μας πεθαίνει.
Έχεις λάβει μέρος τέσσερις φορές σε Ολυμπιακούς αγώνες και ετοιμάζεσαι για την πέμπτη. Πόσο δύσκολο είναι αυτό που έχεις καταφέρει;
Δεν είναι εύκολο. Αλλά το σημαντικότερο για εμένα είναι η διάρκεια. Δεν ήρθα, έκανα κάτι και εξαφανίστηκα. Βέβαια η ψυχούλα μου ξέρει τι εμπόδια έχω ξεπεράσει. Θέλει αφοσίωση και πολλή δουλεία. Το ταλέντο φτάνει μέχρι ένα σημείο. Από εκεί και πέρα θέλει τρομερή δουλειά για να πετύχεις και να σταθεροποιηθείς σε υψηλά επίπεδα. Θέλει πάρα πολλές θυσίες και γερό στομάχι, γιατί στην Ελλάδα τα εμπόδια είναι πολύ περισσότερα από άλλες χώρες. Ευτυχώς είχα βοήθεια από τη Ολυμπιακή επιτροπή και χορηγούς που με στήριξαν όταν ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω. Παλιά με στήριζε και η ομοσπονδία, πλέον δεν με αναγνωρίζει ως Πρωταθλητή. Το βιογραφικό μου είναι πλούσιο, είμαι υπερήφανος γι’ αυτό και αυτή η συμπεριφορά είναι άδικη.
Το 2021 κάποια λάθη της Ομοσπονδίας με έκαναν να χάσω την ευκαιρία να συμμετάσχω στο Πανευρωπαϊκό, στο Παγκόσμιο και σε κάποιους άλλους αγώνες. Αλλά δεν το βάζω κάτω, έχω ήδη στρέψει το βλέμμα μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 2024. Έχω φροντίσει το σώμα και το μυαλό μου όπως πρέπει και θα σταματήσω όποτε το αποφασίσω εγώ και όχι επειδή το θέλει οποιοσδήποτε άλλος.
