Η GTO Engineering αποτελεί κορυφαία εταιρεία σε θέματα συντήρησης, επισκευής, αποκατάστασης, κατασκευής κινητήρων, ανταλλακτικών, υποστήριξης εκδηλώσεων και αγοράς αυτοκινήτων Ferrari. Τώρα, ανέλαβε την πώληση μιας από τις σπανιότερες Ferrari στον κόσμο. Η Ferrari 250 GT Lusso του 1963 με αμάξωμα της Carrozzeria Fantuzzi είναι ανεπανάληπτη. Είναι η 16η 250 GT Lusso που κατασκευάστηκε ποτέ και στη συνέχεια προστέθηκε αμάξωμα της Fantuzzi.
Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο έχει εκτεθεί σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων εκδηλώσεων Concours, περιοδειών και ράλλυ δρόμου. Τη συντήρησή της έχει φροντίσει η GTO Engineering για πάνω από μια δεκαετία. Η ιστορία της είναι καλά τεκμηριωμένη, καθώς αρχικά είχε γκρι χρώμα (Grigio Metallizzato) από το εργοστάσιο και παραδόθηκε καινούργια στον Luciano Pederzani από την Μπολόνια, ο οποίος, μαζί με τον αδελφό του Gianfranco, ήταν ιδιοκτήτες της Tecno, κατασκευάστρια μονοθεσίων Formula 1, 2, και 3.
Κατόπιν αιτήματός τους, όταν το αυτοκίνητο ήταν ακόμη σχετικά καινούργιο, έγιναν εκτεταμένες εργασίες και το αμάξωμα του ανασχεδιάστηκε γύρω στο 1965 από τον Medardo Fantuzzi, ο οποίος σχεδίαζε τα αμαξώματα για τα αγωνιστικά αυτοκίνητα της Tecno. Ο Fantuzzi δημιούργησε ένα μοναδικό σχεδιασμό με πιο αεροδυναμικό εμπρός μέρος και φώτα με φέρινγκ.
Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης ξόδεψε πάνω από 3 χρόνια και πολύ κόπο για να καταγράψει την ιστορία αυτού του μοντέλου, συμπεριλαμβανομένου ενός ταξιδιού στην Ιταλία για να συναντηθεί με τον αρχικό ιδιοκτήτη Gianfranco Pederzani και μία επίσκεψη στο εργοστάσιο της Ferrari. Συναντήθηκε προσωπικά ή μίλησε με τους περισσότερους από τους ανθρώπους που είχαν στην κατοχή τους αυτό το αυτοκίνητο, για να αποκτήσει αξιόπιστες πληροφορίες από πρώτο χέρι.
Η λαμπρή ιστορία αυτής της μοναδικής 250 GT Lusso της ξεκινά το 1966, όταν οι αδελφοί Pederzani πούλησαν το αυτοκίνητο στη Βενεζουέλα. Ωστόσο μέχρι το καλοκαίρι του 1968 αυτή η ξεχωριστή Ferrari είχε μετακομίσει στη Νέα Υόρκη και ανήκε στον Richard Trask.
Το 1977 περίπου, ο Terry Kramer αγόρασε το αυτοκίνητο και πιστεύεται ότι εκείνη τη στιγμή έγιναν ορισμένες περαιτέρω τροποποιήσεις (πιθανώς από τον Tom Meade), όπως μια πιο τονισμένη αεροτομή στο πίσω μέρος και μερικοί αεραγωγοί εμπνευσμένοι από την 250 GTO στα φτερά και στο ρύγχος.
Το αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στη συνέχεια στη Χονολουλού όπου και ταξινομήθηκε. Πέρασε από τα χέρια του Collier Thelian το 1978 και πουλήθηκε στον Gerald O’Conner το 1979, ο οποίος το έβαλε σε αποθήκη το 1981, όπου θα παρέμενε για τα επόμενα 24 χρόνια.
Το φθινόπωρο του 2011, παραδόθηκε στην DK Engineering για πλήρη αποκατάσταση. Το αυτοκίνητο αποσυναρμολογήθηκε, καταλήγοντας σε ένα γυμνό πλαίσιο και αμάξωμα. Τα καλούπια, τα σχέδια και τα διαγράμματα κατασκευάστηκαν από μια γνήσια Ferrari 250 GTO και προσαρμόστηκαν με ακρίβεια στο μέγεθος της Lusso για τις διάφορες διατρήσεις και αεραγωγούς.
Το αυτοκίνητο ασταρώθηκε και βάφτηκε στο περίφημο κόκκινο χρώμα Rosso Corsa. Το Νοέμβριο του 2012 ξεκίνησε η μηχανική ανακατασκευή. Μετά από την DK Engineering, το αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στην GTO Engineering, η οποία επιβλέπει τη συντήρηση και το σέρβις του για σχεδόν μια δεκαετία.
