Κάθε νέο ελαστικό που πωλείται στην Ευρώπη έρχεται με μια ετικέτα, η οποία παρέχει διάφορες πληροφορίες σχετικά με τις επιδόσεις του.
Η ετικέτα αυτή, η οποία αποτελεί ουσιαστικά την «ταυτότητα» του ελαστικού, εφαρμόζεται από το 2012. Ωστόσο, από την 1η Μαΐου του 2021, ανανεώθηκε σημαντικά, ενσωματώνοντας ένα νέο σύστημα επισήμανσης με περισσότερες πληροφορίες.
Αυτό το νέο σύστημα καλύπτει τόσο τα ελαστικά για επιβατικά αυτοκίνητα, όσο και για φορτηγά και λεωφορεία και η κατανόηση αυτής της ετικέτας παρέχει στους καταναλωτές πολύτιμα στοιχεία για την σύγκριση των επιδόσεων μεταξύ εταιρειών.
Η ετικέτα του ελαστικού αξιολογεί τρεις βασικές κατηγορίες απόδοσης: Το κράτημα στο βρεγμένο, την απόδοση καυσίμου και το επίπεδο θορύβου κύλισης. Ας δούμε κάθε κατηγορία ξεχωριστά.
Δεν χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις για να καταλάβουμε πως το κράτημα στο βρεγμένο είναι ένα από τα πιο ζωτικής σημασίας χαρακτηριστικά για ένα ασφαλές ελαστικό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει όρια για την αξιολόγηση των επιδόσεων κάθε ελαστικού σε βρεγμένες συνθήκες με άριστα το Α και την χαμηλότερη βαθμολογία το Ε. Όσο υψηλότερη η αξιολόγηση, τόσο πιο μικρές αποστάσεις διανύει το αυτοκίνητο σε κατάσταση φρεναρίσματος σε βρεγμένο οδόστρωμα. Η διαφορά ενός ελαστικού με βαθμολογία Α και ενός με βαθμολογία Ε μπορεί να είναι έως και 18 μέτρα (!!!) στην απόσταση φρεναρίσματος.
Όταν επιλέγετε ελαστικά επομένως πρέπει να έχετε υπόψιν πως η υψηλότερη – άριστη βαθμολογία είναι και η επιθυμητή στην εν λόγω κατηγορία.
Η αντίσταση κύλισης είναι αυτή η οποία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και την οικονομία καυσίμου. Και αυτό γιατί ένα ελαστικό με υψηλή αντίσταση κύλισης χρειάζεται περισσότερο καύσιμο προκειμένου να κινηθεί. Η ετικέτα επομένως προβάλλει έμμεσα τα επίπεδα αντίστασης κύλισης ως μέτρηση απόδοσης καυσίμου – από το Α για χαμηλή αντίσταση κύλισης και υψηλή εξοικονόμηση καυσίμου μέχρι το Ε για υψηλότερη αντίσταση κύλισης και αντίστοιχα περισσότερη κατανάλωση – έως και 7,5% παραπάνω από ένα ελαστικό κατηγορίας Α.
Εδώ οι απόψεις διίστανται ως προς την ιδανική επιλογή. Από την μία υπάρχει η άποψη ότι η αυξημένη αντίσταση κύλισης συνεπάγεται και αυξημένες επιδόσεις, σε περιπτώσεις γρήγορης οδήγησης, καθώς και καλύτερη ασφάλεια. Από την άλλη, η χαμηλότερη αντίσταση κύλισης προσφέρει υψηλότερη οικονομία καυσίμου και, ως αποτέλεσμα, μειωμένα λειτουργικά έξοδα. Η ιδανική επιλογή επομένως εν προκειμένω εξαρτάται κυρίως από υποκειμενικούς παράγοντες, με βασικό κριτήριο αν ο οδηγός προτιμάει την σπορ ή την οικονομική οδήγηση.
Η τελευταία κατηγορία είναι το επίπεδο θορύβου και πρόκειται για τον εξωτερικό θόρυβο κύλισης που δημιουργείται από το ελαστικό. Μετριέται σε ντεσιμπέλ και σε ταχύτητα 80 χλμ./ώρα και βαθμολογείται από το Α έως το C. Όσο περισσότερος ο θόρυβος κύλισης, τόσο περισσότερος και ο παρασιτικός θόρυβος που εισέρχεται στην καμπίνα, ο οποίος μπορεί να γίνει κουραστικός ειδικά σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα που δεν έχουν τον ήχο του κινητήρα.
Εκτός από τις τρεις κατηγορίες, οι οποίες παρέχουν τα περισσότερα στοιχεία σύγκρισης, υπάρχουν και ορισμένα πρόσθετα σύμβολα, τα οποία προσφέρουν περισσότερες πληροφορίες, όπως αν για παράδειγμα το ελαστικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνθήκες παγετού ή/και έντονου χιονιού (3PMSF).
