Σε έναν επεισοδιακό αγώνα με μεικτές καιρικές συνθήκες, οι 24 Ώρες του Le Mans, που φέτος γιόρταζαν τα 100 χρόνια από την πρώτη φορά που διοργανώθηκε αυτή η δοκιμασία ανθρώπων και μηχανών, τίμησαν το όνομά τους και απέδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους αγώνες του κόσμου.
Πέντε διαφορετικοί κατασκευαστές βρέθηκαν στην πρωτοπορία στα αρχικά στάδια τιυ αγώνα και την Κυριακή, για αρκετές ώρες, Ferrari και Toyota έδιναν μάχη για τη νίκη με ελάχιστα δευτερόλεπτα διαφορά και πανομοιότυπη στρατηγική. Ωστόσο, το Le Mans «επέλεξε» το νικητή του, όπως λέει η… παλιά παροιμία καθώς ένας… σκίουρος βρέθηκε στο διάβα του Toyota #8 και προκάλεσε ένα ατύχημα που κόστισε τη δυνατότητα στην ιαπωνική ομάδα να διεκδικήσει τη νίκη.
Η Toyota ήταν το φαβορί, καθώς έχει κερδίσει όλους τους υπόλοιπους αγώνες που έχουν διεξαχθεί στο Πρωτάθλημα WEC, αλλά δεν κατάφερε να προσθέσει άλλη μία επιτυχία στο σερί 5 νικών που είχε μέχρι πέρυσι. Αντ’ αυτού, θριάμβευσε η Ferrari, στην επιστροφή της στην ανώτερη κατηγορία του Le Mans έπειτα από 50 χρόνια, για να κατακτήσει την πρώτη της νίκη από το 1965 στη γενική κατάταξη του αγώνα.
Στις 24 Ώρες του Le Mans, η διοργανώτρια αρχή ACO (Automobile Club de l’Ouest) συμμετέχει στον καθορισμό του BoP (Balance of Performance), τον τρόπο δηλαδή που εξισορροπείται η απόδοση των πρωτότυπων, μαζί με τη FIA. Σύμφωνα με τους φετινούς κανονισμούς, θεωρητικά επιτρέπονταν μόνο μικρές αλλαγές επιτρέπονταν στο BoP για τους πρώτους τέσσερις αγώνες της σεζόν του WEC, συμπεριλαμβανομένου του Le Mans, εκτός και αν υπήρχε ομόφωνη έγκριση από τους 7 κατασκευαστές που συμμετέχουν στην κατηγορία Hypercar για μεγαλύτερες αλλαγές.
Παρά ταύτα, FIA και ACO επενέβησαν την προηγούμενη Τετάρτη, εξασκώντας το δικαίωμά τους ως αρχή του αγώνα να αλλάξουν το BoP χωρίς τη συγκατάθεση των κατασκευαστών, ως «διόρθωση» για το γεγονός ότι η διαφορά απόδοσης των πρωτότυπων LMH ήταν μεγαλύτερη από αυτήν που είχε προβλεφθεί, καθώς η Toyota είχε κυριαρχήσει στους τρεις πρώτους αγώνες της σεζόν.
Συνεπώς, για το Le Mans προστέθηκαν 37 κιλά έρματος στα πρωτότυπα της Toyota (κάτι που ο επικεφαλής -και οδηγός- της ιαπωνικής ομάδας, Kamui Kobayashi, ανέφερε ότι θα κόστιζε 1,2 δλ. στο γύρο), 24 κιλά σε αυτά της Ferrari, 11 κ. στις Cadillac V-Series και 3 κ. στις Porsche 963, με τα αυτοκίνητα της Peugeot και των Vanwall και Glickenhaus (που δεν είναι υβριδικά) να παραμένουν στο ίδιο βάρος με τους τρεις πρώτους αγώνες.
Αυτό οδήγησε σε πολύ πιο κοντινό ανταγωνισμό μεταξύ των κατασκευαστών, στην πρώτη χρονιά που επιτράπηκε η συμμετοχή και σε πρωτότυπα της κορυφαίας κατηγορίας του αμερικανικού Πρωταθλήματος Αντοχής IMSA. Πρόκειται για το πρώτο σημάδι αναβίωσης του WEC με τη συμμετοχή 7 κατασκευαστών Hypercar οι οποίοι θα πληθύνουν ακόμη περισσότερο του χρόνου (θα είναι 11) και φαίνεται ότι οι χρυσές ημέρες του παρελθόντος μπορούν να επιστρέψουν σε ένα Πρωτάθλημα το οποίο είχε εγκαταλειφθεί από πολλές εταιρείες την προηγούμενη δεκαετία.
Ο φετινός αγώνας κατέρριψε επίσης την παράδοση των τελευταίων ετών που λέει ότι ο νικητής δεν θα πρέπει να έχει αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα, αφού το νικητήριο πλήρωμα (#51) των Antonio Giovinazzi, James Calado και Alessandro Pier Guidi είχε μία έξοδο τα μεσάνυχτα και αναγκάστηκε να κάνει δύο reset κατά τη διάρκεια pit stop στις τελευταίες πέντε ώρες.
Στη δεύτερη περίπτωση, απέμεναν μόλις 20 λεπτά να απομένουν για την ολοκλήρωση του αγώνα και η αγωνία κορυφώθηκε για λίγο. Ωστόσο, την προτελευταία ώρα, ένας… σκίουρος που βρέθηκε στο διάβα του #8 των Sebastien Buemi, Brendon Hatrley και Ryo Hirakawa (ενώ οδηγούσε ο Ιάπωνας), είχε καθορίσει τη μοίρα του μοναδικού αυτοκινήτου της Toyota που είχε μείνει στον αγώνα, καθώς τερμάτισε τις ελπίδες του πληρώματος για νίκη.
Χρονικό αγώνα
H Ferrari «κλείδωσε» την πρώτη σειρά εκκίνησης με τις δύο 499 LMPH στις κατατακτήριες δοκιμές. O αγώνας ξεκίνησε με τη μισή πίστα βρεγμένη και την άλλη μισή στεγνή. Τα αυτοκίνητα εκκίνησαν με σλικ ελαστικά και ήδη στον πρώτο γύρο είχαμε ατύχημα, με τον Jack Aitken να προσκρούει στις μπαριέρες του chicane με την Cadillac της Action Express.
Τα αυτοκίνητα της Toyota, που είχαν εκκινήσει με μαλακή γόμα ελαστικών (αντί για τη μέση που χρησιμοποιούσαν οι Ferrari), τέθηκαν επικεφαλής. Όταν όμως τα ελαστικά των ιαπωνικών πρωτότυπων άρχισαν να καταπονούνται, τα κόκκινα αυτοκίνητα της AF Corse μπήκαν πάλι στη μάχη.
Επεισοδιακές ήταν οι πρώτες ώρες για το πλήρωμα #3 της Cadillac, καθώς ο Sebastien Bourdais χτυπήθηκε από πίσω από την Aston Martin #55 της κατηγορίας GTE Am, ενώ ο Scott Dixon είχε ένα τετ-α-κέ όταν ξεκίνησε η καταρρακτώδης βροχή. Το άλλο αυτοκίνητο #2 της Chip Ganassi Racing, της εργοστασιακής ομάδας της Cadillac, είχε βρεθεί στην πρωτοπορία για λίγο, καθώς οι Toyota είχαν πέσει πιο πίσω, όταν αναγκάστηκαν να κάνουν ένα σύντομο pit stop για να συμπληρώσουν καύσιμα υπό καθεστώς κίτρινης σημαίας σε ολόκληρο το μήκος της πίστας.
Οι Toyota έχασαν περαιτέρω χρόνο έπειτα από μία επέμβαση μακράς διαρκείας του αυτοκινήτου ασφαλείας, καθώς δεν πρόλαβαν να εισέλθουν στα pits προτού κλείσει το pit lane πριν από την επανεκκίνηση. Καθώς η πίστα είχε αρχίσει να στεγνώνει, επωφελήθηκαν τα πληρώματα που είχαν εισέλθει στα pits κατά τη διάρκεια των κίτρινων σημαιών. Αυτό έφερε στην πρωτοπορία το Peugeot #94, την οποία αργότερα κληρονόμησε η Porsche #38 της ομάδας Jota, πριν ο Κινέζος Yifei Ye έχει ένα ατύχημα στις στροφές Porsche. Η Porsche #75 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει με πρόβλημα στο σύστημα τροφοδοσίας.
Αυτό άφησε την Porsche #5 στην πρωτοπορία, αλλά το πλήρωμα δέχθηκε ποινή διέλευσης από το pit lane, επειδή ο Dane Cameron είχε προσπεράσει αντικανονικά υπό το καθεστώς κίτρινης σημαίας. Στη συνέχεια, ο Cameron αναγκάστηκε να σταματήσει στην πίστα με πρόβλημα σε έναν αισθητήρα, ενώ η Porsche #6 είχε απώλεια πίεσης από ένα ελαστικό.
Τα συμβάντα αυτά επέτρεψαν στα πρωτότυπα της Ferrari να επιστρέψουν στην κορυφή και να ξεκινήσουν μία εναλλαγή θέσεων μεταξύ τους καθώς άρχισε να πέφτει η νύχτα. Το αυτοκίνητο #50 της ιταλικής ομάδας έχασε χρόνο λίγο μετά το ξεκίνημα της 6ης ώρας, όταν βγήκε εκτός πίστας καθώς η βροχή έκανε την επανεμφάνισή της. Σύντομα, την ίδια μοίρα θα είχε και το άλλο αυτοκίνητο της AF Corse, με τον Alessandro Pier Guidi στο τιμόνι της Ferrari #51 ήταν επικεφαλής με διαφορά 47 δλ. όταν έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του στο τέλος της 8ης ώρας, στο πρώτο chicane της ευθείας Mulsanne, καθώς προσπαθούσε να αποφύγει τη σύγκρουση με ένα άλλο αυτοκίνητο.
Ένας γερανός χρειάστηκε να επέμβει για να επιστρέψει η Ferrari #51 στην πίστα. Οι κίτρινες σημαίες στο σημείο της εξόδου του Pier Guidi, αιφνιδίασαν μερικούς οδηγούς, που δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν στο φρενάρισμα των προπορευόμενων, και η Toyota έχασε το αυτοκίνητο #7, όταν ο Kamui Kobayashi χτυπήθηκε στο πίσω μέρος από τη GTE Am Ferrari #66 της ομάδας JMW Motorsport με οδηγό τον Louis Prette. O Kobayashi, που θα βρισκόταν στη 2η θέση, προσπάθησε να επιστρέψει στα pits, αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.
Το Peugeot #94 επέστρεψε στην πρωτοπορία, αλλά ο Ryo Hirakawa με το Toyota #8 προσπέρασε το γαλλικό πρωτότυπο λίγο μετά τη συμπλήρωση της 9ης ώρας. Στη συνέχεια η Ferrari #51 θα πλησίαζε το ιαπωνικό πρωτότυπο για να ξεκινήσει μία κοντινή μάχη αρκετών ωρών, που θα καθόριζε τον τελικό νικητή. Λίγο πριν από την 11η ώρα, η Porsche έφερε στα pits για χρονοβόρες επισκευές (λόγω διαρροής νερού) το #5, ενώ η Ferrari #50 έχασε χρόνο με διαρροή υγρού του συστήματος ανάκτησης ενέργειας.
Η μάχη στην κορυφή συνεχίστηκε με τη διαφορά να αυξομειώνεται, καθώς η Ferrari #51 έχασε χρόνο με ένα αργό pit stop και σε μία ζώνη με κίτρινες σημαίες, αλλά το πλήρωμα της ιταλικής ομάδας κατάφερε να καλύψει τη διαφορά σε κάθε περίπτωση. Στη 16η ώρα του αγώνα, ο Ryo Hirakawa άρχισε να χάνει χρόνο και η Toyota αναγκάστηκε να αντικαταστήσει ολόκληρο το εμπρός μέρος του GR010 Hybrid. Αυτό επέτρεψε στη Ferrari #51 να περάσει στην πρωτοπορία, και να αναπτύξει διαφορά 1 λεπτού.
Ωστόσο, η διαφορά αυτή εξανεμίστηκε όταν στη 19η ώρα, κατά τη διάρκεια ενός pit stop, ο Alessandro Pier Guidi, που ανέλαβε από τον Antonio Giovinazzi, αναγκάστηκε να σβήσει και να ανάψει ξανά το ιταλικό αυτοκίνητο για να καταφέρει να ξεκινήσει. Ο Sebastien Buemi πλησίασε τον Pier Guidi ακόμα και στο 1 δλ., πριν ο Ιταλός απομακρυνθεί ξανά. Όταν ο ανέλαβε ο Brendon Hartley τα πηδάλια της Toyota, η ιαπωνική ομάδα τον κάλεσε νωρίτερα για καύσιμα και η Ferrari ακολούθησε το παράδειγμα του αντιπάλου της στον επόμενο γύρο, ευθυγραμμίζοντας τη στρατηγική των δύο πληρωμάτων. Πίσω τους, η Cadillac #2 είχε σταθεροποιηθεί στην 3η θέση.
Η Ferrari #51 βρισκόταν στην πρωτοπορία με την διαφορά από την Toyota #8 να έχει σταθεροποιηθεί στα περίπου 15 δλ. στην προτελευταία ώρα, όταν ο Ryo Hirakawa ανέλαβε και πάλι να οδηγήσει το ιαπωνικό πρωτότυπο από τον Sebastien Buemi. Ωστόσο, μόλις στον 3ο γύρο του stint του, ο Ιάπωνας χτύπησε έναν «όχι πολύ μικρό» σκίουρο όπως τον χαρακτήρισε η ομάδα, με αποτέλεσμα να μπλοκάρουν τα πίσω φρένα και να προσκρούσει στις μπαριέρες της Arnage.
O Ιάπωνας επέστρεψε στα pits όπου η ομάδα άλλαξε και πάλι το εμπρός μέρος του αυτοκινήτου, αλλά αυτό το περιστατικό καθόρισε την έκβαση του αγώνα, καθώς η διαφορά εκτοξεύθηκε στα 3 λεπτά και 20 δλ. Ωστόσο, η Ferrari θα είχε μία τελική ανησυχία όταν στο τελευταίο pit stop το αυτοκίνητο που βρισκόταν στην πρωτοπορία, υπό το βλέμμα του προέδρου του Cavallino Rampante, John Elkann, αρνήθηκε και πάλι να ξεκινήσει και χρειάστηκε reset, αλλά ο χρόνος που χάθηκε δεν απείλησε την πρωτοπορία του Pier Guidi.
Συνεπώς, η Ferrari έγραψε ιστορία στην επέτειο 100 ετών του Le Mans, επιστρέφοντας στις νίκες 50 χρόνια μετά την τελευταία συμμετοχή της με τους Antonio Giovinazzi, James Calado και Alessandro Pier Guidi. Η τελευταία επιτυχία της ιταλικής εταιρείας στο Le Mans είχε έρθει το 1965 και διέκοψε το σερί 5 νικών της Toyota. Η ιαπωνική ομάδα, με το πλήρωμα των Sebastien Buemi, Brendon Hartley και Ryo Hirakawa αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τη 2η θέση, ενώ η Cadillac σημείωσε το πρώτο της βάθρο στο WEC, με τους Earl Bamber, Alex Lynn και Richard Westbrook (#2), στο μεγάλο αγώνα της χρονιάς.
To άλλο εργοστασιακό πλήρωμα της Cadillac (#3: Sebastien Bourdais, Scott Dixon και Renger van der Zande) τερμάτισε στην 4η θέση, ενώ η Ferrari #50 με τους Nicklas Nielsen, Antonio Fuoco και Miguel Molina (που είχε κατακτήσει την pole position) στην 5η. Peugeot και Porsche είχαν έναν αγώνα που θα θέλουν να ξεχάσουν σύντομα. Τα γαλλικά πρωτότυπα είχαν ατυχήματα και προβλήματα υδραυλικών, ενώ τα γερμανικά αντιμετώπισαν πολυάριθμα προβλήματα αξιοπιστίας.
Στην κατηγορία LMP2, τη νίκη κατέκτησε το απόλυτο αουτσάιντερ, η πολωνική ομάδα Inter Europol Competition, με το #34 Oreca που οδηγούσαν οι Jakub Smiechowski, Albert Costa και Fabio Scherer, με τον τελευταίο να έχει πιθανότατα υποστεί κάταγμα στο πόδι του, όταν το πάτησε μία Corvette GTE Am στo pit lane, αλλά παρόλα αυτά να επιστρέφει πίσω από το τιμόνι με… κουτσό για το τελικό stint.
Στην κατηγορία GTE Am η Corvette κατέκτησε την τελική νίκη της κατηγορίας στο Le Mans πριν δώσει τη θέση της σε αυτοκίνητα GT3 το 2024, παρότι το C8.R #33 των Nicky Catsburg, Nico Varrone και Ben Keating, παρότι είχαν χάσει δύο γύρους με την αντικατάσταση ενός εμπρός αμορτισέρ στα αρχικά στάδια του αγώνα. Η Porsche 911 RSR της Iron Dames, με το αμιγώς γυναικείο πλήρωμα των Rahel Frey, Michelle Gatting και Sarah Bovy τερμάτισε μόλις εκτός βάθρου.
