Δεν είμαι άνθρωπος των παρεξηγήσεων, αλλά μερικές φορές μπορείς να πεις, ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές. Γιατί δίχως αυτή τη συγκεκριμένη παρεξήγηση ανάμεσα στον Ferruccio Lamborghini και στον Enzo Ferrari, δεν θα είχαμε απολαύσει τις δημιουργίες αυτού του πεισματάρη και σίγουρα πανέξυπνου και ταλαντούχου Ιταλού.
Η ιστορία λέει ότι οι δυο «γείτονες», κατασκευαστές αμφότεροι, αλλά με διαφορετικό αντικείμενο, ήρθαν σε αντιπαράθεση, όταν ο Ferruccio Lamborghini πήγε στα γραφεία της Ferrari για να βρει τον ίδιο τον Enzo και να το κάνει κάποιες… υποδείξεις σχετικά με τα αυτοκίνητα που κατασκεύαζε.
Είχε διαφορετική άποψη για κάποια πράγματα και τον τρόπο που έπρεπε να γίνουν, αλλά όπως αποδείχθηκε δεν είχε ακριβώς τον σωστό τρόπο να τα πει στον Enzo. Βλέπετε, τότε, εκείνη την περίοδο, ο Lamborghini ήταν ένας ταπεινός κατασκευαστής τρακτέρ, που δεν κατάφερε να γεμίσει… το μάτι του Enzo Ferrari.
Ο Ferruccio έφυγε ταπεινωμένος, αλλά μάλλον περισσότερο θυμωμένος, έχοντας ως στόχο να αποδείξει στον αλαζόνα συνάδελφό του πως κατασκευάζουν τα supercar. Για να το πετύχει αυτό, άλλαξε κατεύθυνση και από κατασκευαστής τρακτέρ έγινε κατασκευαστής supercar.
Ήταν 1963 όταν ο Ferrucio Lamborghini ίδρυσε την εταιρεία με όνομα αυτής, το επώνυμό του. Βασικά δεν ήταν αυτή η πρώτη του εταιρεία, αλλά η δεύτερη, αφού από το 1948 υπήρχε η Lamborghini Trattori, η οποία, όπως προαναφέραμε κατασκεύαζε τρακτέρ και μάλιστα αξιόλογα, με καλή φήμη στον αγροτικό κόσμο.
Ωστόσο, η Automobili Lamborghini ήταν αυτή που έκανε τον Ferruccio ξακουστό και του χάρισε εν τέλει, το 2022, μια θέση, που πιθανότατα ούτε ο ίδιος είχε στο μυαλό του ότι θα κατακτήσει, στο Hall Of Fame της αυτοκίνησης.
Την 21η Ιουλίου ο Lamborghini αναγνωρίστηκε ως μια προσωπικότητα με «άσβεστη επιθυμία να βελτιώνει και να καινοτομεί πάντα», αυτό που τον έκανε να ξεκινήσει την Automobili Lamborghini προκειμένου να αποδείξει στον Enzo πως είναι ένα πραγματικό V12 GT αυτοκίνητο.
Με την ίδρυση της εταιρείας του προέκυψε κάπως αθόρυβα για αρχή η 350GT που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1963, ως 350GTV. Ακολούθησε η 400GT, με τα δύο ίσως πιο εμβληματικά μοντέλα της ιταλικής φίρμας να έρχονται λίγο αργότερα, για να γράψουν ιστορία με ανεξίτηλα γράμματα.
Η Miura με τον κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο, έκανε πρεμιέρα το 1966 και κέρδισε τις εντυπώσεις με το… καλημέρα. Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ήταν το πρώτο πραγματικό supercar, με κινητήρα τοποθετημένο πίσω και στο κέντρο, με εκρηκτικές επιδόσεις. Ο V12 των 4,0 λίτρων με τον οποίο εφοδιάζονταν απέδιδε 385 ίππους, με τη σχεδίαση να είναι όμως αυτή που κυριάρχησε και άφησε ιστορία, καθιστώντας την Miura ένα από τους θρύλους της αυτοκίνησης.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1974, ο Lamborghini κατάφερε αυτό που φαινομενικά, κοιτώντας τη Miura, έμοιαζε ακατόρθωτο. Να παρουσιάσει ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό supercar, που έθεσε τον πήχη απίστευτα ψηλά. Ήταν η Lamborghini Countach. Ένα supercar με σφηνοειδές σχήμα, που έμοιαζε τόσο εξωπραγματικό, τόσο φουτουριστικό, που δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι είναι κατασκευασμένο για να κυκλοφορεί στο δρόμο. Πρωταγωνίστησε σε ταινίες, αλλά και στα όνειρα κάθε μικρού ή μεγάλου petrolhead και ζει ακόμα στις αναμνήσεις μας, ως ένα από τα πιο επαναστατικά αυτοκίνητα.
Εκείνη την εποχή, της κρίσης, όπου τα πράγματα δεν ήταν ιδιαίτερα ανθηρά για τα βενζινοβόρα αυτοκίνητα, ο διορατικός κατά τα λοιπά Ferruccio Lamborghini, πούλησε την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας του, χωρίς να καταφέρει να προβλέψει την επιστροφή της ιταλικής μάρκας ψηλά εκεί που της αρμόζει και της αξίζει. Το 1993 άφησε την τελευταία του πνοή και μαζί μια μάρκα που έγραψε και συνεχίζει –υπό τη σκέπη της Audi- να γράφει ιστορία με έντονα γράμματα, πηγαίνοντας να συναντήσει τον άσπονδο φίλο του Enzo Ferrari, με τον οποίο από φέτος μοιράζεται και την ίδια αναγνώριση, αυτή του Hall Of Fame, εκεί όπου ο Enzo βρίσκεται από το 2000.
