Η Fiat πάντα έδειχνε το δρόμο για τη δημιουργία ενός μικρού ευέλικτου αυτοκινήτου πόλης. Ξεκίνησε να το κάνει από το 1960, δημιουργώντας μια επανάσταση στο χώρο της αυτοκίνησης, με τον άνθρωπο που βρίσκονταν πίσω από αυτή να είναι ο σχεδιαστής και μηχανικός Dante Giacosa.
Τον Απρίλιο του 1971 με την παρουσίαση του 127 η Fiat έδειξε ξεκάθαρα ότι μπορεί να ηγηθεί σε αυτή την κατηγορία, αφήνοντας πίσω της τον ανταγωνισμό. Μέχρι τότε η ιταλική εταιρεία είχε αρκετά μοντέλα στην κατηγορία των μικρών, όπως το 500, 600 και 850. Μικρά σε μέγεθος με κινητήρα και κίνηση πίσω, είχαν καθιερωθεί στην αγορά με αυτά τα χαρακτηριστικά.
Η ιδέα της αλλαγής σε κάτι πιο καινοτόμο, πιο σύγχρονο, με κινητήρα και κίνηση στους εμπρός τροχούς, αρχικά δημιούργησε ανησυχίες στη διοίκηση της εταιρείας, ωστόσο, το αποτέλεσμα και η αποδοχή που είχε από το κοινό, ήρθε ως επιβράβευση της νέας ιδέας. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’60 παρουσιάστηκε το Fiat 128, το οποίο άνοιξε το δρόμο για τα μοντέλα νέας φιλοσοφίας.
Το 1971 παρουσιάστηκε ο αντικαταστάτης του 850. Το 127 δεν αποτελούσε έκπληξη λόγω της σύγχρονης αρχιτεκτονικής του, η οποία είχε παρουσιαστεί τρία χρόνια νωρίτερα στο 128, αλλά για το γεγονός ότι αυτές οι λύσεις περνούσαν σε ένα συμπαγές και εξαιρετικά προσιτό αυτοκίνητο. Ο τοποθετημένος εμπρός και εγκάρσια κινητήρας, κινούσε τους εμπρός τροχούς, ενώ παράλληλα με την ανεξάρτητη ανάρτηση και στους τέσσερις τροχούς, το μικρό μοντέλο διέθετε δισκόφρενα στον εμπρός άξονα.
Ο Dante Giacosa, Επικεφαλής του Fiat Centro Stile, συνεργάστηκε με τον ανεξάρτητο σχεδιαστή Pio Manzù, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει τον Giacosa χάρη στις καινοτόμες προτάσεις του για το πρωτότυπο Fiat City Taxi, το οποίο από μόνο του αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία σχεδιασμού αυτοκινήτων. Η πρόταση του Manzù για το 127 ήταν ένα hatchback με λίγο μεγαλύτερες εξωτερικές διαστάσεις από το 850, αλλά εξαιρετικά ευρύχωρο και φωτεινό εσωτερικό.
Με χώρο που φιλοξενούσε με άνεση 4 άτομα και τις αποσκευές τους, αφού η ρεζέρβα είχε τοποθετηθεί στο χώρο του κινητήρα, ο Manzù κληροδότησε το μοντέλο με εξαιρετική πρακτικότητα, αλλά και μοναδικό στιλ. Το καπό που θύμιζε στρείδι και τα τετράγωνα φωτιστικά σώματα έκαναν το 127 άμεσα αναγνωρίσιμο, μοντέρνο και κομψό.
Οι αγοραστές, αλλά και οι ειδικοί λάτρεψαν το νέο μικρό αυτοκίνητο της Fiat. Μόλις δύο χρόνια μετά την πρώτη θέση του 128 στο Car Of The Year 1970, το 127 επαναλάμβανε την επιτυχία, κατακτώντας το τίτλο για το 1972 και μάλιστα με διπλάσιους και πλέον βαθμούς σε σχέση με το μοντέλο που ήρθε δεύτερο στην ψηφοφορία.
Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, το 127 αποκτούσε μια τρίτη πόρτα, αλλά και αναδιπλούμενα πίσω καθίσματα, αποτελώντας ένα ολοκληρωμένο hatchback με αρχιτεκτονική που εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα στα μοντέλα της κατηγορίας.
Η δημοτικότητα του μοντέλου οδήγησε στη δημιουργία και μιας 5πορτης έκδοσης το 1976, αλλά και της έκδοσης Sport το 1978, η οποία ακολουθούσε τα χνάρια του εξαιρετικά επιτυχημένου Autobianchi A112 Abarth. Παράλληλα με την Ευρώπη, το 127, ταξίδεψε και στην Νότιο Αμερική, οπού εκτός από επιβατικό διαθέσιμο ήταν και σε επαγγελματική έκδοση με το όνομα Fiorino.
Ο επιτυχημένος σχεδιασμός κράτησε την Ευρωπαϊκή έκδοση του 127 στην παραγωγή για 16 ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1987. Με σχεδόν 8 εκατομμύρια μονάδες κατάφερε να είναι το best seller της Ευρώπης από το 1973 μέχρι το 1978, ενώ ακόμα και η Fiat για να φανεί αντάξια του εξαιρετικού σχεδιασμού του, αναγκάστηκε να δημιουργήσει δύο διαφορετικά μοντέλα για να το αντικαταστήσουν, το πρακτικό Panda και το καινοτόμο Uno.
