Αν ζούσε ακόμα, ο Jochen Rindt θα εόρταζε σήμερα τα 80ά του γενέθλια. Εντούτοις, το νήμα της ζωής του κόπηκε νωρίς, σε ηλικία μόλις 28 ετών, στις 5 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών του Grand Prix Ιταλίας του 1970, στην πίστα της Monza. Το ντοκιμαντέρ του γερμανικού τηλεοπτικού σταθμού Deutsche Welle εξιστορεί τη ζωή αυτού του θρυλικού οδηγού.
O Karl Jochen Rindt γεννήθηκε στο Mainz της Γερμανίας στις 18 Απριλίου του 1942. Έμεινε ορφανός σε πολύ νεαρή ηλικία καθώς οι γονείς του έχασαν τη ζωή τους σε βομβαρδισμό κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και την ανατροφή του ανέλαβαν ο παππούς και η γιαγιά του από την πλευρά της μητέρας του, οι οποίοι τον μεγάλωσαν στο Graz της Αυστρίας. Από μικρή ηλικία του άρεσε ο κίνδυνος και ήταν εμφανές ότι ήταν ανεξάρτητο, ατίθασο πνεύμα που αμφισβητούσε την εξουσία. Αποβλήθηκε από πολυάριθμα σχολεία, ενώ ο τρόπος με τον οποίο οδηγούσε το… κατσαριδάκι του στους δρόμους τον έβαζε πολλές φορές σε μπελάδες με την αστυνομία.
Έχοντας κληρονομήσει το εργοστάσιο μπαχαρικών του πατέρα του, είχε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει τα πρώτα του βήματα στο μηχανοκίνητο αθλητισμό στις αρχές της δεκαετίες του 1960, καταλήγοντας αρκετές φορές στο νοσοκομείο με διάφορους τραυματισμούς, οι οποίοι όμως το μόνο που κατάφεραν ήταν να τον πεισμώσουν ακόμη περισσότερο. Από νωρίς έγινε γνωστός για τον τρόπο με τον οποίο πλαγιολίσθαινε τα μονοθέσια που οδηγούσε, τα οποία έδειχναν ότι ανά πάσα στιγμή θα βγουν από την πίστα. Στο δεύτερο μόλις αγώνα του στη Formula 2, το 1964 στο Crystal Palace, κατάφερε κερδίαει τον Graham Hill, ήδη Παγκόσμιο Πρωταθλητή της Formula 1 τότε. Το 1965 αντικατέστησε έναν άλλο Πρωταθλητή, τον Phil Hill, στην ομάδα της Cooper στη Formula 1, ενώ κατάκτησε τη νίκη και στις 24 Ώρες του Le Mans, οδηγώντας μια Ferrari 250 LM της North American Racing Team του τρεις φορές νικητή του θρυλικού αγώνα, Luigi Chinetti.
To 1967 παντρεύτηκε το πανέμορφο μοντέλο Nina Lincoln, η οποία τράβαγε τα κλικ των φακών. Το 1968 ο Rindt βρέθηκε στην ομάδα του Jack Brabham. Ωστόσο, όταν η Lotus έχασε τον Jim Clark, ο Colin Chapman του έκανε πρόταση να πάει στη Lotus το 1969. Ο Bernie Ecclestone, ο οποίος ήταν κοντινός φίλος του Αυστριακού, τον είχε προειδοποιήσει ότι αν πήγαινε στη Lotus θα είχε περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσει νίκες, αλλά θα διακινδύνευε τη ζωή του.
Ωστόσο η επιθυμία του για επιτυχίες τον οδήγησε στη Lotus, όπου αρκετά σύντομα άρχισε να είναι ταχύτερος του δύο φορές Πρωταθλητή πλέον, Graham Hill. Ωστόσο, ένα -διπλό- ατύχημα στην επικίνδυνο ισπανικό σιρκουί του πάρκου Montjuich, όπου κατέρρευσαν οι ψηλά τοποθετημένες αεροτομές των δύο Lotus 49, στέλνοντας τους οδηγούς τους στις μπαριέρες. Ο Rindt κατέληξε με κάταγμα στη γνάθο και διάσειση και επέκρινε ανοιχτά τον Chapman για την αναξιοπιστία και την έλλειψη ασφάλειας των μονοθεσίων του. Ωστόσο, όλα αυτά άλλαξαν όταν ο Αυστριακός κατέκτησε την πρώτη του νίκη στη Formula 1, στο Watkins Glen το 1969.
To 1970 όμως, η Lotus ήταν η ισχυρότερη ομάδα, ιδίως αφότου παρουσιάστηκε η 72, ένα μονοθέσιο που διαμόρφωσε την όψη σχεδόν όλων όσων ακολούθησαν. Έπειτα από μια εκπληκτική νίκη στο Μονακό με την παλιά 49, όπου ώθησε τον έμπειρο Jack Brabham στο λάθος στον τελευταίο γύρο. Στη συνέχεια, κατέκτησε 4 συνεχόμενες νίκες με την 72, θρηνώντας όμως στην πορεία τον καλό του φίλο Piers Courage. Και έπειτα ήρθε η τραγωδία της Monza. Μετά το χαμό του Rindt κανένας οδηγός δεν ήθελε εκείνο τον τίτλο και ιδιαίτερα ο Jacky Ickx ανακουφίστηκε όταν δεν κατάφερε να καλύψει το βαθμολογικό προβάδισμα που είχε αναπτύξει ο Αυστριακός, που στέφθηκε Πρωταθλητής μετά θάνατο.
