Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο διευθυντής του αγωνιστικού τμήματος Reparto Corse της Lancia, Cesare Fiorio, παρήγγειλε από την Zagato έναν αριθμό ειδικών αυτοκινήτων, με ελαφρύτερο αμάξωμα, βασισμένα στην έκδοση 1300 της Lancia Fulvia Sport, η οποία είχε ήδη γνωρίσει επιτυχία με την περίφημη Zeta. Έτσι γεννήθηκε ένα από τα σημαντικότερα αγωνιστικά αυτοκίνητα της εποχής, η Fulvia Sport 1.3 Competizione.
Με κινητήρα V4 1.300 κ. εκ. και αμάξωμα από κράμα αλουμινίου καρφωμένο στο ατσάλινο πλαίσιο, η αγωνιστική έκδοση της Fulvia Sport Zagato ήταν ελαφριά και ισχυρή, καθώς και άνετη στην οδήγηση, χάρη στην κίνηση στους εμπρός τροχούς. Στην ακμή των αναβάσεων, των αγώνων rally raid και των μεγάλων αγώνων αντοχής, αυτό το μοντέλο πρωταγωνίστησε. Επιπλέον, διέθετε μια τεράστια δόση ιταλικού στυλ, με την αμίμητη αισθητική του μιλανέζου κατασκευαστή αμαξωμάτων που ιδρύθηκε το 1919 από τον Ugo Zagato.
Το αμάξωμα και η οροφή, καθώς και ο χώρος του κινητήρα, είναι ελαφρύτερα, με οπές διαφορετικών μεγεθών, εκτελεσμένες με μεγάλη δεξιοτεχνία. Και για τα παράθυρα δεν υπάρχει γυαλί, μόνο πλεξιγκλάς 4 χιλιοστών, εκτός από το παρμπρίζ. Παράχθηκε σε λιγότερες από τριάντα μονάδες (μόλις 24 ή 25, σύμφωνα με τις πιο αξιόπιστες πηγές) και αυτή η έκδοση αγωνιστικού τύπου προοριζόταν για αγωνιστικές ομάδες και ιδιώτες οδηγούς. Τρία αυτοκίνητα πήγαν στην Squadra Corse HF, άλλα τρία στην Jolly Club Milano.
Η Fulvia Sport Competizione είχε πλούσιο παλμαρέ και ήταν σαν στο σπίτι της στο Targa Florio, όπου ήταν νικήτρια της κατηγορίας το 1968, το 1969 και το 1971. Μέχρι σήμερα, πιστεύεται ότι έχουν απομείνει 19 σε κυκλοφορία, εκ των οποίων η μία, με αριθμό πλαισίου #1905, ανήκε στον κύριο οδηγό της Messina, Angelo Rizzo, όταν ήταν καινούργια και πρόκειται να βγει σε δημοπρασία.
Συντηρημένη σε άριστη κατάσταση και σε τέλεια λειτουργία, η Fulvia θα είναι διαθέσιμη για προβολή πριν από τη δημοπρασία στο www.carandclassic.it ήδη από την 1η Ιανουαρίου, ενώ η εβδομαδιαία δημοπρασία θα ξεκινήσει την Τετάρτη 10/1. Εκτιμάται ότι η πώλησή της θα κινηθεί στο πλαίσιο των 140.000 – 170.000 ευρώ. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο προηγήθηκε, εντός της ίδιας παρτίδας παραγωγής, της διάσημης Fulvia Sport Competizione με κινητήρα 1.600 κ. εκ. και αριθμό πλαισίου #1911, η οποία αγωνίστηκε το 1969 στις 24 Ώρες της Daytona και στις 12 Ώρες του Sebring, κερδίζοντας στην κατηγορία της.
Το 1968, όταν παραχωρήθηκε το αυτοκίνητο στον Angelo Rizzo από τον Cesare Fiorio, ο Ιταλός οδηγός είχε ήδη κερδίσει τον τίτλο του Πρωταθλητή Ιταλίας στην κατηγορία των 1.300 κ. εκ. στα αυτοκίνητα τουρισμού, με μια Fulvia HF δύο φορές. Γνωστός με το όνομα Radec, με το οποίο συμμετείχε σε αμέτρητους εθνικούς και ξένους αγώνες, ο οδηγός ήταν μέλος της Scuderia Tridente. Είχε προετοιμάσει την Competizione da Facetti στο Cormano, μετά το οποίο συμμετείχε αμέσως στο Targa Florio το 1968, και στη συνέχεια ξανά το 1969 ως οδηγός μόνο και όχι πλέον ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου, το οποίο στο μεταξύ είχε πουλήσει.
Με αυτόν τον αγώνα, ο Radec πέτυχε επίσης ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα το 1968 στο Catania-Etna, τη μεγαλύτερη σε μήκος ανάβαση στην Ιταλία, όπου τερμάτισε 6ος στη γενική κατάταξη. Στο τέλος της σεζόν, μετά από πολλά εξαιρετικά αποτελέσματα, πούλησε το αυτοκίνητο στον οδηγό Emanuele Parrinello, ο οποίος αγωνίστηκε με αυτό καθ’ όλη τη διάρκεια του 1969.
Κάποιες μικρές τροποποιήσεις έγιναν στο αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συμπεριλαμβανομένης της αφαίρεσης μερικών από τις ράβδους της εμπρός μάσκας. Αυτή ήταν επίσης η σεζόν κατά την οποία το αυτοκίνητο τερμάτισε την καριέρα του λόγω μη συμμόρφωσης με τις νέες οδηγίες του Group 3. Στη συνέχεια, βάφτηκε εκ νέου στο κομψό Blu Lancia, ένα χρώμα που το διέκρινε μέχρι που ένας ιδιοκτήτης στις αρχές της δεκαετίας του 1990 το αποκατέστησε στην αρχική του εμφάνιση.
Το αυτοκίνητο φέρει τώρα το χαρακτηριστικό χρώμα Rosso San Siro που επέλεξε η Zagato για την Competizione. Διαθέτει 4 ρυθμιζόμενα αμορτισέρ, 4 καινούργια ελαστικά Pirelli CN36, 5 αυθεντικές ζάντες Campagnolo 13”, 5 (καινούργιες) ζάντες Cromodora 14×6 με καινούργια ελαστικά Vredestein 185/14 all season. Το κιβώτιο ταχυτήτων 10/37 έχει προετοιμαστεί από την Officina Ratto και είναι επίσης κατάλληλο για χρήση στο δρόμο, αλλά το κοντό Competition κιβώτιο που χρησιμοποιείται για αναβάσεις, το οποίο είναι πλήρως λειτουργικό, παραμένει επίσης διαθέσιμο.
Η Competizione διαθέτει καρμπιρατέρ Dell’Orto 35 με σάλπιγγες, ψυγείο λαδιού, διακόπτη διακοπής λειτουργίας της μπαταρίας και στροφόμετρο Brantz. Εκτός από το τιμόνι Ferrero Sandro Munari, πωλείται με ξεχωριστό τιμόνι Momo που χρησιμοποιήθηκε από το Radec σε αγώνες. Στο εσωτερικό, τα πάνελ και τα καθίσματα είναι αυθεντικά, με τη χαρακτηριστική μπλε δερματίνη που υιοθέτησε η Zagato για τα μοντέλα Competizione. Η εξάτμιση είναι καινούργια Inox Aros. Το αυτοκίνητο συνοδεύεται επίσης από δύο πλευρικές εξατμίσεις που χρησιμοποιήθηκαν σε αγώνες.
Ο αριθμός 4 που εμφανίζεται με λευκό χρώμα σε μαύρο φόντο στα πλαϊνά πάνελ αποδόθηκε σε αυτή τη Fulvia στο Targa Florio του 1968, και ήταν το δεύτερο αυτοκίνητο που ξεκίνησε. Η συμμετοχή του αυτοκινήτου στον αγώνα τεκμηριώνεται εκτενώς στον τόμο Zagato Fulvia Sport Competizione που γράφτηκε για τη Nada Editore από τον Carlo Stella και τον Bruno Vettore, ο οποίος ήταν επίσης ένας από τους ιδιοκτήτες αυτού του αυτοκινήτου στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ο επόμενος ιδιοκτήτης, ο σημερινός, είναι άμεσος απόγονος του ιδρυτή της Lancia, Vincenzo, και γιος του μηχανικού Francesco De Virgilio, ο οποίος σχεδίασε τον πρώτο V6 κύλινδρο κινητήρα στην ιστορία, αυτόν της Lancia Aurelia. Επιμελής και πολύ προσεκτικός στη συντήρηση του αυτοκινήτου, ο ενθουσιώδης οδηγός διατηρεί τη Fulvia Sport Competizione στο κλιματιζόμενο γκαράζ του.
