Όσο ένα αγοράκι βρίσκεται στο νοσοκομείο διασωληνωμένο, η πρώτη σκέψη μας είναι να τελειώσει αυτή η περιπέτεια του μικρού και της οικογένειας του και να μην αντιμετωπίσει άλλα προβλήματα από τον τραυματισμό του. Επειδή όμως δεν μπορούμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά σε αυτό το θέμα, μπορούμε να εξετάσουμε τα γεγονότα και να φροντίσουμε να βρεθούν λύσεις ώστε να μην υπάρξουν άλλα τέτοια περιστατικά.
Στα πλαίσια της αρχής «φέρνουμε τον αγώνα στον κόσμο» που συζητήσαμε πρόσφατα και με τον Thierry Neuville, η ιδέα ενός αγώνα μέσα στην πόλη δεν είναι λανθασμένη. Αυτό έγινε πριν λίγες ημέρες με το Ράλλυ Ακρόπολις στην Αθήνα και γίνεται συστηματικά στο Monaco και σε πολλές άλλες πόλεις, ακόμα και με μονοθέσια της Formula 1. Φέρνουμε τον αγώνα εκεί που βρίσκονται οι θεατές, ώστε να μπορούν να τον δουν, να αγαπήσουν το σπορ, ενδεχομένως να συμμετάσχουν αργότερα και σίγουρα να προβληθούν οι χορηγοί που είναι απολύτως απαραίτητοι στον μηχανοκίνητο αθλητισμό (και όχι μόνο).
Φέρνοντας όμως τον αγώνα στους θεατές, φέρνουμε κόσμο σε «στενή» επαφή με κάτι που ίσως δεν γνωρίζει κι ενδεχομένως δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει. Επομένως οι προδιαγραφές ασφαλείας πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά εφαρμοσμένες μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, κάθε στιγμή και σε κάθε σημείο της διαδρομής. Γιατί ο οργανωτής φέρει την ευθύνη της ασφάλειας τόσο των συνειδητοποιημένων θεατών, όσο και όλων των περαστικών από τα διάφορα σημεία της πόλης που φιλοξενεί τον αγώνα. Και φέρει την ευθύνη της ασφάλειας των οδηγών, που θα πρέπει να σταματήσει η αστυνομία να τους συλλαμβάνει και να αναγνωρίσει την νόμιμη συμμετοχή τους σε αναγνωρισμένο αγώνα και το «δικαίωμα» τους να βγουν από τα δρόμο οπουδήποτε. Ακόμα και στη μέση μια ευθείας, από οδηγικό λάθος, τεχνικό πρόβλημα ή οτιδήποτε άλλο.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, την Κυριακή κάτι πήγε στραβά στην Πάτρα. Ήταν λάθος οριοθετημένη η διαδρομή; Ήταν πολλοί οι θεατές και δεν υπήρχε χώρος να απομακρυνθούν όταν είδαν το καρτ, εκτός ελέγχου, να πηγαίνει προς το μέρος τους; Δεν το είδαν εξ αιτίας των διαφημιστικών πανό, πάνω στα κάγκελα; Ήταν λάθος η επιλογή των ζέρσεΐ; Έπρεπε να είναι γεμάτα με νερό ή άμμο και συνδεδεμένα μεταξύ τους; Αυτά τα ερωτήματα περιμένουν απάντηση από τους ειδικούς. Και είναι απαραίτητο να απαντηθούν γιατί μόνο έτσι θα μάθουμε από αυτό το ατύχημα ώστε να μην ξαναγίνει κάτι παρόμοιο.
Ακούσαμε τον καθηγητή κο Κουκζελά του Πολυτεχνείου του Τορίνο, να περιγράφει τα μέτρα που ορίζει η Διεθνής Ομοσπονδία (FIA) και η Παγκόσμια Επιτροπή Καρτ (CIK), τα οποία δυστυχώς δεν έχουμε δει στην Ελλάδα. Όχι σε αγώνα πόλης, αλλά ούτε σε πίστα.
Είδαμε στο site της διοργάνωσης του PICK Πάτρας ότι τα ζέρσεΐ θα είχαν μια απόσταση ενός μέτρου από τα κάγκελα. Τα οποία κάγκελα δεν θα έπρεπε να αποτελούν μέρος της παθητικής ασφάλειας της «πίστας», αφού είναι κατασκευασμένα για να οριοθετούν και όχι για να προστατεύουν.
Είδαμε αυτοκίνητα να κάνουν μια εντυπωσιακή επίδειξη drift μέσα στην ίδια διαδρομή που ένα καρτ με το 50% της ισχύος του τραυμάτισε σοβαρά ένα παιδί και αναρωτηθήκαμε αν τελικά ήταν απλώς θέμα τύχης ότι για 13 χρόνια δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο.
Ταυτόχρονα, κάτι που δεν έχει αναφερθεί, αλλά αποδεικνύει την αναγκαιότητα διερεύνησης κάθε ατυχήματος προς όφελος όλων μας, είναι η παθητική ασφάλεια που προσέφερε το καρτ και ο εξοπλισμός που φορούσε ο οδηγός, που τον προστάτευσαν από τραυματισμό.
Στα προηγούμενα ατυχήματα του συγκεκριμένου αγώνα υπήρχαν μόνο μικροί τραυματισμοί συμμετεχόντων. Αυτή τη φορά δυστυχώς είχαμε τον σοβαρό τραυματισμό ενός ανήλικου παιδιού. Αγαπάμε τους αγώνες και πιστεύουμε ότι αν αποδειχθεί ότι χρειάζεται να γίνει κάποια αναπροσαρμογή των μέτρων ασφαλείας, θα γίνει. Ώστε να συνεχίσει να διεξάγεται ο συγκεκριμένος αγώνας.
