Αρκετοί οδηγοί έχουν αναφερθεί σε δηλώσεις τους στις επιπτώσεις που έχει η συμπεριφορά ορισμένων φετινών μονοθεσίων σε υψηλές ταχύτητες. Λόγω της διαμόρφωσης του τρισδιάστατου δαπέδου, αρκετές ομάδες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του porpoising, όπου το μονοθέσιο βυθίζεται υπό αεροδυναμικό φορτίο, πλησιάζει υπερβολικά το έδαφος, χάνει αρνητική άντωση και ανασηκώνεται και μετά ξεκινάει ένας κύκλος. Η πίστα του Μπακού, με τις πολύ υψηλές ταχύτητες που αναπτύσσουν τα μονοθέσια σε συνδυασμό με τις ανομοιομορφίες του ασφαλτοτάπητα, το φαινόμενο ενισχύεται ακόμα περισσότερο.
Πέραν από την καταπόνηση στην οποία υπόκεινται τα σώματά τους, κάποιοι οδηγοί έχουν αναφέρει και τους κινδύνους που προκύπτουν από συνεχείς αποσταθεροποιήσεις των μονοθεσίων, ιδίως σε γρήγορες στροφές. Ο διευθυντής του συνδέσμου των οδηγών (GPDA), George Russell ζήτησε από τη FIA να εξετάσει το θέμα, καθώς είναι ένας από τους οδηγούς που έχουν αναφέρει τους κινδύνους που προκύπτουν από τις ταλαντώσεις των μονοθεσίων.
Βέβαια, δε θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι ο Βρετανός βρίσκεται σε μια ομάδα (Mercedes) που έχει ένα μονοθέσιο το οποίο «υποφέρει» περισσότερο από το συγκεκριμένο φαινόμενο. O Russell δήλωσε: «Μετά βίας βλέπω που να φρενάρω στο τέλος της ευθείας επειδή οι αναπηδήσεις είναι τόσο έντονες και δεν νομίζω ότι είμαστε το μόνο αυτοκίνητο. Νομίζω ότι πιθανότατα το μισό grid βρίσκεται στην ίδια κατάσταση. Νομίζω ότι είναι απλώς θέμα χρόνου να δούμε ένα σοβαρό ατύχημα. Πολλοί από εμάς μπορούμε με το ζόρι να διατηρήσουμε το μονοθέσιο σε ευθεία γραμμή πάνω από αυτές τις ανομοιομορφίες. Περνάμε από τις δύο τελευταίες στροφές με 300 χλμ./ώρα και ακουμπάμε στο έδαφος».
Από τη δική του πλευρά, ο έτερος οδηγός της ομάδας, Lewis Hamilton, δήλωσε: «Ακουμπούσαμε τόσο πολύ στο έδαφος στο τέλος της ευθείες, που η πλάτη μου ήταν πραγματικά χάλια. Δόξα τω Θεώ έχω την Angela (Cullen) να μου κάνει φυσιοθεραπεία κάθε βράδυ και βελονισμό. Ξύπνησα με αρκετό πόνο σήμερα το πρωί. Νομίζω ότι μπορεί να αποτελέσει θέμα ασφάλειας και δεν υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για να το σταματήσουμε».
Ενώ τις ανησυχίες των οδηγών της Mercedes μοιράζονται κι άλλοι συνάδελφοί τους, δε συμφωνούν όλες οι ομάδες ότι θα πρέπει να γίνει κάτι δραστικό βραχυπρόθεσμα για να καταπολεμηθεί το πρόβλημα των ταλαντώσεων, κυρίως διότι δεν το αντιμετωπίζουν όλα τα μονοθέσια. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, πέρυσι κατά τη διάρκεια των συζητήσεων σχετικά με την πρόοδο των μονοθεσίων του 2022, διατυπώθηκε μια πρόταση για την αντιμετώπιση των ανησυχιών σχετικά με τον κίνδυνο των ταλαντώσεων.
Καθώς έγινε σαφές πόσο κοντά στο έδαφος θα πρέπει να λειτουργούν οι ομάδες τα μονοθέσια των φετινών τεχνικών κανονισμών, συζητήθηκε η ιδέα να παρουσιαστεί κάτι που θα εξαλείψει τον κίνδυνο των αναπηδήσεων. Όμως η πρόταση, που εκτιμάται ότι περιλάμβανε μια σειρά από τεχνικά μέτρα που θα επέβαλλαν μία καθορισμένη ελάχιστη απόσταση από το έδαφος για να περιοριστεί η πιθανότητα αναπηδήσεων, δεν είχε την απαραίτητη υποστήριξη από τις ομάδες, και κατά συνέπεια απορρίφθηκε.
Ενώ οι ομάδες δεν είδαν την ανάγκη να υιοθετηθεί ένα αντίστοιχο μέτρο, οι αυξανόμενες ανησυχίες των οδηγών φαίνεται ότι θα φέρουν το θέμα ξανά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της FIA. Ο διευθυντής της ομάδας της McLaren, Andreas Seidl, συμφώνησε ότι η βιαιότητα των αναπηδήσεων σημαίνει ότι θα ήταν σωστό να συζητηθεί το ζήτημα μεταξύ των ομάδων και της FIA. Ωστόσο, τόνισε επίσης ότι κάθε ομάδα μπορεί να απαλλαγεί άμεσα από το πρόβλημα αυξάνοντας την απόσταση του μονοθεσίου από το έδαφος, αν και κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μείωση της απόδοσης.
Ο διευθυντής της Mercedes, Toto Wolff, δήλωσε: «Μπορώ να μιλήσω για τους δύο οδηγούς μας: έχουν προβλήματα και φτάνει σε σημείο που ούτε ο φυσιοθεραπευτής δεν μπορεί να το διορθώσει μερικές φορές. Οπότε, πρέπει να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτό. Και να καταλάβουμε επίσης γιατί είναι πολύ πιο έντονο σε ορισμένα μονοθέσια απ’ ό,τι σε άλλα».
Ο διευθυντής της Ferrari, Mattia Binotto, δήλωσε: «Νομίζω ότι είναι μια πρόκληση για τους οδηγούς, χωρίς αμφιβολία. Αλλά και πάλι, νομίζω ότι αυτά τα μονοθέσια είναι αρκετά άνετα να τα οδηγήσεις. Είναι μια τεχνική πρόκληση, νομίζω ότι κοιτώντας τους εαυτούς μας, έχουμε ήδη κάνει κάποια πρόοδο και νομίζω ότι στο μέλλον μπορούμε να κάνουμε ακόμη περισσότερη. Οπότε, σίγουρα είναι πολύ νωρίς να κρίνουμε».
