Ράλλυ Ακρόπολις: Δεκαετία 1980

Φαμπρίτσιο Λαζάκις

Ράλλυ Ακρόπολις: Δεκαετία 1980

Τη δεκαετία του 1980, ο εθνικός μας αγώνας άλλαξε αρκετά μορφή, για να συμμορφωθεί με την πορεία που ακολουθούσαν όλα τα μεγάλα ράλλυ ανά τον κόσμο, και μίκρυνε σε συνολικό μήκος, και μειώθηκε η απόσταση που διένυαν τα πληρώματα στις ειδικές διαδρομές. Οι πολύ σκληρές νυχτερινές δοκιμασίες στους χωματόδρομους της Πελοποννήσου καταργήθηκαν (όπως και οι ειδικές που έφταναν μέχρι τη Θεσσαλονίκη ή ακόμα και την Καλαμπάκα) και οι ευκαιρίες για σέρβις πλήθυναν. Ωστόσο, το Ράλλυ Ακρόπολις διατήρησε το χαρακτήρα ενός από τους πιο σκληρούς αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Στο τέλος της δεκαετίας, το κέντρο του αγώνα μεταφέρθηκε από τον Αστέρα Γλυφάδας στο Λαγονήσι.

Τα 1980s ήταν η δεκαετία των θηρίων πολλών εκατοντάδων ίππων του Group B με που εντέλει απαγορεύθηκαν έπειτα από μία σειρά πολύ σοβαρών ατυχημάτων. Οι κορυφαίες ομάδες απέκτησαν ελικόπτερα που ακολουθούσαν από κοντά κάθε κίνηση του πληρώματός τους, με μηχανικούς έτοιμους να επέμβουν ανά πάσα στιγμή, αν υπήρχε ανάγκη.

To 27o Ράλλυ Ακρόπολις με 55 ειδικές διαδρομές και συνολικό μήκος 2.744 χλμ. ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, με 154 συμμετοχές, από τις οποίες τερμάτισαν τον αγώνα μόλις 37. Οι «Ιαβέρης» / Στεφανής κέρδισαν την 1η ειδική του αγώνα, τη χωμάτινη Πάρνηθα με υποδεέστερο Ford Escort από τα εργοστασιακά. Την πρώτη του νίκη στο WRC κατέκτησε εκείνη τη χρονιά ο Ari Vatanen, με συνοδηγό τον David Richards (νυν επικεφαλής της Prodrive), σε ένα βάθρο Φινλανδών, με 2ο τον Timo Salonen (Datsun 160J) και 3ο τον Markku Alen (Fiat 131 Abarth). Για πρώτη φορά ταξίδεψαν στο Ακρόπολις αυτοκίνητα της Peugeot, με τον βετεράνο Timo Makinen με συνοδηγό τον Jean Todt (πρόεδρο της FIA μεταξύ 2009-2021) να τερματίζει 10ος, πίσω από τον «Σιρόκο» με τη Lancia Stratos.

Το 1981, τα Audi Quattro που θα έφερναν την επανάσταση στα ράλλυ με τετρακίνηση και turbo έκαναν την είσοδό του στο Πρωτάθλημα, αλλά στο Ράλλυ Ακρόπολις διαπιστώθηκε τεχνική παρατυπία με σκοπό την καλύτερη ψύξη του κινητήρα σε υψηλότερες ταχύτητες, που οδήγησε στον αποκλεισμό των πληρωμάτων της γερμανικής μάρκας.

Αυτό άνοιξε το δρόμο για τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη των Ari Vatanen / David Richards και την τελευταία του Ford Escort Mk II, με τα Fiat 131 Abarth των Markku Alen / Ilkka Kivimaki και των Ιταλών Attilio Bettega / Maurizio Perissinot να συμπληρώνουν το βάθρο, εμπρός από τους πρωταγωνιστές Guy Frequelin /Jean Todt που τερμάτισαν 4οι γενικής με μία Talbot Sunbeam Lotus του Group 2, κερδίζοντας 7 ειδικές διαδρομές στην Πελοπόννησο.

Tα θηρία του Group B θα άλλαζαν τα πάντα στο WRC, απογειώνοντας τις ιπποδυνάμεις και τις επιδόσεις με τους κανονισμούς που επέτρεπαν αναβαθμίσεις κάθε χρονιά να οδηγούν στη δημιουργία υπεραυτοκινήτων που εντέλει έγιναν πολύ επικίνδυνα και απαγορεύτηκαν. To 1982, τα Audi Quattro βρίσκονταν… αιώνες μπροστά, αλλά η γνωστή ατυχία του Hannu Mikkola στο Ράλλυ Ακρόπολις χτύπησε ξανά, για να αφήσει το δρόμο στις Michelle Mouton και Fabrizia Pons να γίνουν το μοναδικό γυναικείο πλήρωμα που έχει κατακτήσει τη νίκη στον εθνικό μας αγώνα. Η πιο ικανή ίσως γυναίκα που βρέθηκε ποτέ πίσω από το τιμόνι ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου WRC, κατέκτησε τη νίκη με διαφορά 14 ολόκληρων λεπτών από το Opel Ascona 400 του Walter Rohrl.

Η μοίρα θέλησε ο Φινλανδός θρύλος Hannu Mikkola να μην κερδίσει ποτέ το Ράλλυ Ακρόπολις, καθώς και το 1983, τη χρονιά δηλαδή που κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο, εγκατέλειψε από την πρωτοπορία με το Audi Quattro A2. Αυτό επέτρεψε στον Walter Rohrl να ανακηρυχθεί νικητής του Ράλλυ Ακρόπολις για 3η φορά, με την «πισωκίνητη» Lancia 037 του Group B και τον Markku Alen να τερματίζει 2ος, ακολουθώντας τις «συνήθεις εντολές», για να χαρίσει στην ιταλική μάρκα το «1-2» για πρώτη φορά από το 1958, καθώς ούτε καν οι παντοδύναμες Stratos δεν είχαν καταφέρει να κατακτήσουν τα ελληνικά χώματα. Στις ειδικές της Πελοποννήσου έλαμψε το άστρο του Σουηδού Stig Blomqvist (με πλοηγό τον Bjorn Cederberg), που συμπλήρωσε το βάθρο με το Audi Quattro A2.

Το 1984 ο Stig Blomqvist, που θα κατακτούσε τον τίτλο εκείνη τη χρονιά, ήταν αυτός που πανηγύρισε τη νίκη, εμπρός από τον ομόσταυλό του στην Audi, Hannu Mikkola, που πέτυχε το καλύτερο αποτέλεσμά του στο Ακρόπολις. Αυτή θα ήταν η τελευταία νίκη της Audi στον εθνικό μας αγώνα, καθώς είχαν ήδη καταφθάσει τα πανίσχυρα Peugeot 205 Turbo 16 με τη γαλλική ομάδα να λειτουργεί υπό τη διεύθυνση του μετέπειτα προέδρου της FIA, Jean Todt.

To 1985, το Peugeot 205 οδήγησε στη νίκη τους Φινλανδούς Timo Salonen / Seppo Harjanne, εμπρός από το Audi Quattro Sport του Stig Blomqvist, ενώ το βάθρο συμπλήρωσε ο επίσης Σουηδός Ingvar Carlsson με Mazda RX-7. Αυτή ήταν η τελευταία από τις 4 φορές που ο 8άκις Πανελλήνιος Πρωταθλητής Ράλλυ, Γιώργος Μοσχούς, επικράτησε στο Ακρόπολις μεταξύ των Ελλήνων αγωνιζόμενων.

Το 1986, πριν από τη διεξαγωγή του Ράλλυ Ακρόπολις είχαν προηγηθεί οι τραγωδίες του Ράλλυ Πορτογαλίας, όπου το Ford RS200 του Joaquim Santos έπεσε στο πλήθος, με αποτέλεσμα τρις θεατές να χάσουν τη ζωή τους και περισσότεροι από 30 να τραυματιστούν, και του Γύρου της Κορσικής, όπου οι Henry Toivonen και Sergio Cresto έχασαν τη ζωή τους μέσα στις φλόγες της Lancia Delta S4 που επέβαιναν. Αυτό οδήγησε τον πρόεδρο της FISA (το αγωνιστικό τμήμα της FIA), Jean-Marie Balestre να απαγορεύσει την εξέλιξη των αυτοκινήτων του Group B για την υπόλοιπη χρονιά και να καταργήσει την κατηγορία από την επόμενη χρονιά.

Τα καινούργια Ford RS200, που έκαναν το ντεμπούτο τους σε χωμάτινο ράλλυ προηγήθηκαν αρχικά, αλλά σύντομα αντιμετώπισαν προβλήματα, για να παραδώσουν τη σκυτάλη στη μάχη μεταξύ Peugeot και Lancia. To γαλλικό στρατόπεδο ήταν αυτό που πανηγύρισε τη νίκη, με τους Juha Kankkunen / Juha Piironen να κατακτούν τη δεύτερη νίκη τους μέσα στη σεζόν, καθ’ οδόν προς τον τίτλο εκείνη τη χρονιά, πριν η Peugeot αποχωρήσει από το WRC.

Σε αυτό τον αγώνα σημείωσε το καλύτερο αποτέλεσμά του στη γενική κατάταξη με μία εκπληκτική 5η θέση ο Στράτης Χατζηπαναγιώτου με συνοδηγό τον Κώστα Φερτάκη στα μπάκετ του Nissan 240RS. Ο «Στρατισσίνο» θα επικρατούσε μεταξύ των Ελλήνων και το 1987 με το Nissan 200SX.

To 1987, με τη μετάβαση από το Group B στο Group A, η Lancia βρέθηκε να είναι ο μοναδικός κατασκευαστής που διέθετε ένα αυτοκίνητο κατάλληλο για την κατηγορία, την οποία μονοπώλησε για αρκετά χρόνια μέχρι να… ανασυνταχθούν οι αντίπαλοί της. Έτσι, θα ξεκινούσε μία εκπληκτική εποχή για την τεατρακίνητη Delta στο Ράλλυ Ακρόπολις.

Το 1987, αφότου αστόχησε το turbo του επικεφαλής, Miki Biasion, o Juha Kankkunen, που είχε προσχωρήσει στη Lancia έπειτα από την αποχώρηση της Peugeot, πίστευε ότι οι εντολές ομάδας είχαν πάψει να ισχύουν, και έχοντας επιβιώσει 4 αστοχίες ελαστικών, άρχισε να επιτίθεται στον Markku Alen, που είχε τραυματισμένο αυτοκίνητο από νωρίς. Ωστόσο, ο επικεφαλής της Lancia, Cesare Fiorio, διέταξε να διατηρήσουν τις θέσεις τους, όχι για πρώτη φορά εκείνη τη σεζόν. O Alen κέρδισε με ένα αυτοκίνητο που ανέφερε ότι ήταν «σα να οδηγείς μία μπανάνα».

Το 1988, ο Juha Kankkunen είχε αφήσει τη Lancia, κουρασμένος από τα πολιτικά παιχνίδια και είχε επιστρέψει στην Toyota. Με το Celica, ο Φινλανδός ήταν το αγκάθι στα σχέδια της Lancia, έως ότου παραδώσει το πνεύμα το turbo. Η Lancia σημείωσε το 1-2-3-4, με τους Miki Biasion / Tiziano Siviero να πανηγυρίζουν την 1η τους νίκη επί ελληνικού εδάφους, εμπρός από τους Mikael Ericsson, Alex Fiorio (γιο του Cesare) και Markku Alen. To 1987 θα κατακτούσε την 1η από τις 5 συνεχόμενες νίκες του μεταξύ Ελλήνων ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, ή «Τζίγκερ», με την εργοστασιακά κατασκευασμένη Integrale και τον Κώστα Στεφανή στο δεξί μπάκετ.

Το 1989 ήταν η χρονιά απόλυτης κυριαρχίας της Lancia, η οποία κέρδισε τους 10 από τους 11 αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, με τη βοήθεια ενός συμπλέκτη με διπλό δίσκο και ηλεκτρομηχανικό έλεγχο, που εξασφάλιζε μεγάλα κέρδη απόδοσης. Στο Ράλλυ Ακρόπολις, ο Γάλλος Didier Auriol προηγήθηκε στα αρχικά στάδια, αλλά όταν χτύπησε ένα βράχο, τραυματίζοντας το αυτοκίνητό του, ενώ δύο Toyota (των Juha Kankkunen και Carlos Sainz) εγκατέλειψαν με προβλήματα στην ανάρτηση. Αυτό άνοιξε το δρόμο για τον Miki Biasion να κερδίσει για δεύτερη συνεχόμενη φορά το Ράλλυ Ακρόπολις, εμπρός από τον Auriol και τον Alex Fiorio, με τη Lancia να κάνει το 1-2-3.

 

Proud Project Team

Υπεύθυνος έκδοσης: Βαγγέλης Κιούσης
Κείμενα & Design: Γιάννης Λημναίος, Φαμπρίτσιο Λαζάκις
Επιμέλεια: Νόνικα Βλασσοπούλου
Development: Κομνηνός Δουλγκέρης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 30 Αυγούστου 2023