Ράλλυ Ακρόπολις: Δεκαετία 1950

Ράλλυ Ακρόπολις: Η προϊστορία

Στις 30 Νοεμβρίου του 1951, με την υποστήριξη της Shell, ξεκίνησε από το θέατρο Ηρώδου του Αττικού το «Ελληνικό Ράλλυ», ο πρώτος μεταπολεμικός αγώνας της Ελλάδας, με συνολικό μήκος διαδρομής 1.923 χλμ. και διάρκεια 42 ωρών. Νικητής ήταν ο Πέτρος Περατικός με Fiat 1400, εμπρός από τον Κώστα Σπηλιωτάκη (Jaguar XK 120) και τη Ρένα Κύρτση με Dodge.

To 1952, o Απόστολος Νικολαΐδης (από τον οποίο είναι ονομασμένο το γήπεδο του Παναθηναϊκού στη λεωφόρο Αλεξάνδρας), αντιπρόεδρος της ΕΛΠΑ και επικεφαλής της Μόνιμης Επιτροπής Αγώνων, πρότεινε στη Λέσχη να αναλάβει τη διοργάνωση ενός αγώνα υπό την αιγίδα της. Το Ράλλυ ΕΛΠΑ (μήκους 2.600 χλμ.) είδε νικητή τον Τζόνι Πεσμαζόγλου με μία τετράθυρη Chevrolet V8 (η «γουρούνα»), παρά την ανατροπή της στο Αίγιο.

Μόλις 6 πληρώματα είδαν την καρό σημαία. Η μοναδική από τις 7 ξένες συμμετοχές που τερμάτισε ήταν του Γάλλου Bertrand Vigne (με συνοδηγό τον Παύλο Γιαννικώστα) με Citroen Traction Avant, που απειλούσε να κερδίσει τον αγώνα, όντας στην πρώτη θέση της γενικής κατάταξης κατά την επιστροφή στην Αθήνα. Όμως η πολύ καλή επίδοση του Νίκου Παπαμιχαήλ στη δεξιοτεχνία της Φιλοθέης και την ανάβαση της Πάρνηθας χάρισε τη νίκη στον Έλληνα, που είχε συνοδηγό το Σπύρο Δημητράκο στη Jaguar XK120, με πολύ μικρή διαφορά. Νικητές των δύο μικρότερων κλάσεων ήταν οι Στέλιος Μουρτζόπουλος και Αντωνόπουλος, με ένα Fiat 1400 και οι Κ. Νικολόπουλος / Π. Μελιδώνης με Morris Minor.

Στο δεύτερο Ράλλυ Ακρόπολις οι συμμετοχές ήταν 41 (με 7 ξένα πληρώματα) και νικητής αναδείχθηκε ο Πέτρος Παπαδόπουλος, με συνοδηγό το Σπύρο Δημητράκο στο Opel Rekord που οδηγούσε. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Νίκος Παπαμιχαήλ (Jaguar XK120), ενώ 3ος τερμάτισε ο Τζόνι Πεσμαζόγλου, με συνοδηγό τον Κώστα Γαλάνη σε μία Chevrolet. Το 1955, τη νίκη πανηγύρισε ο Τζόνι Πεσμαζόγλου, αυτή τη φορά πίσω από το τιμόνι του μεγάλου Opel Kapitan με τον Μ. Παπανδρέου στο δεξί κάθισμα. O «Σερ Τζον», ο πρώτος αντιπρόσωπος των Οpel, Cadillac και Chevrolet στην Ελλάδα, θα συμμετείχε σε 34 Ράλλυ Ακρόπολις έως το 1987, αλλά αυτή ήταν η μοναδική του νίκη.

To Ράλλυ Ακρόπολις γνώρισε μεγάλη αναβάθμιση το 1956, καθώς προσμετρούσε πλέον στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ, που είχε ξεκινήσει -και αυτό- το 1953. Οι συμμετοχές αυξήθηκαν στις 86 και τα ελληνικά πληρώματα βρέθηκαν αντιμέτωπα με πολύ πιο καλά οργανωμένες ομάδες που πρωταγωνιστούσαν στα ράλλυ της Ευρώπης, γεγονός που έκανε πολύ πιο δύσκολες τις επιτυχίες των συμπατριωτών μας.

Ο Μίχος τιμωρήθηκε με ποινή 20 βαθμών για μία μικρή τυπικότητα, ενώ είχε πρωταγωνιστήσει. Συνεπώς, ο Jean-Pierre Estager ήταν αυτός που κατοχυρώθηκε νικητής με τη Ferrari 250 GT και συνοδηγό τη σύζυγό του Julienne Estager. Ο Γάλλος παραδεχόταν ακόμα και δεκαετίες αργότερα ότι ο πραγματικός νικητής του 1957 στο Ακρόπολις ήταν ο Μίχος. Εντούτοις, το περιστατικό αυτό ενίσχυσε την αξιοπιστία του Ράλλυ Ακρόπολις διεθνώς ως απολύτως δίκαιο, απαλλαγμένο από πατριωτικούς συναισθηματισμούς. Επρόκειτο για τη μοναδική νίκη της Ferrari στον εθνικό μας αγώνα.

Το 1958, τη νίκη κατέκτησε ο Ιταλός Luigi Villoresi, οδηγός Grand Prix τη δεκαετία του 1930 και της Formula 1 τη δεκαετία του 1950, στενός φίλος του δύο φορές Πρωταθλητή της F1, Alberto Ascari. O «Gigi» είχε συνοδηγό τον Ciro Basadona στην εργοστασιακή Lancia Aurelia B20 GT του μεγάλου Vittorio Jano, που έκανε την πρώτη και μοναδική της εμφάνιση στις ελληνικές ειδικές. Ο Τζόνι Πεσμαζόγλου (με τον Κώστα Γαλάνη συνοδηγό) πίσω από το τιμόνι της «γουρούνας» Chevrolet V8 τερμάτισε 2ος, εμπρός από τους Σουηδούς Gunnar Andersson / Wouter Elbers (που θα κατακτούσαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά) με Volvo PV 444.